Alle inzendingen over orgel

ik heb je niet geofferd op het altaar van je geest het koele rooddooraderd marmer witte slechts wat is geweest geen bazuinen op het orgel de beeldenstorm voorbij in gebrandschilderde ramen kleurt valse zon bij voorkeur stukjes jij ik ben gegaan zonder graf of steen het sterrenkoor zingt volle borst voor jou alleen…

Valt samen met het luiden van zondagsklokken een orgel in de verte .........en samenzang Ik ben bang dat de bewoners van dit pand hun God vereren -even goed- zou ik kunnen jokken.…

Behoorde Reich tot de avant-gardisten Die stukken schreven voor kleine bezetting En nootversiering legden aan de ketting Met Glass was hij een der minimalisten Ongelimiteerde in de tijd verlopende Ritmische, repetitieve frasen Subtiele consonantenvariaties Metamorfosen in een transformatie Bij Glass de blazers, orgels…

Elke dag even huilen ik zie er dagelijks tegenop maar het moet, ik moet huilen En met moeite zet ik de orgelimprovisaties aan op www.Youtube.nl De bijbelbelt-orgels vliegen aan m'n vingers glijden glibberig direct van het toetsenbord af en deppen de eerste volschieters En dan met het stijgen van de melodie in forte snelheid en dynamiek…

het marmer is versleten door zondaars en gebeden pilaren aangeslagen met roet van duizend kaarsen vroomheid vibreert in tal van devote blikken aflaten tellen als de mens meer heeft te schikken maar als het orgel hemel speelt de mens het aardse vergeet dan leven de heilige beelden is god weer terug in het heden…

kijk goed, je hoort de pijpen van het orgel schuren en knarsen in een doffe hel van terughoudende grijze, vaal bruine tinten de angst in de ogen van de prooi voor de jager versplinterd vertrouwen het voortbestaan als vraagteken ergens blaffen de honden hij schreeuwt het uit het besef van de overvallen prooi een oceanische leegte…

.....Het orgel van de stad .....Kijk naar die man! .....Zijn bewegingen .....De gymnastiek .....De rode kleren .....Het is duidelijk .....Merk je het? Waarom . . . ? .....De wonderen! Ik zie die man .....Hij danst de stad Ja, hij danst wel goed .....De wonderen van mijn stad Dus we zijn er?…

. - Hij kan nu voort Met 't werk, maar weet: hij is slechts even vrij - Zo, onverbidd'lijk, gilt dezelfde reeks En steeds de onverbiddelijk-zelfde reeks Van melodieën uit 't orgel door de straat: Mechanisch boven al 't levend geluid Schreeuwt waanzin van gestorven wanhoop uit, En dwingt tot luist'ren, voor hij verder gaat.…

dat was vader zwoegend op het harmonium zingend met ingehouden stem en later in de Bavo het weergaloze orgel zo uitbundig soms dat het voorgestoelte trilde en ik trilde mee tot de stilte vulde het gebouw in zijn geheel en David op het orgelfront voor Saul en het kind tokkelde een lichte voorjaarsregen. 1 februari 2002 ZONNELEEN…

van verre ten hemel rijzend het einddoel van de pelgrim die onder in de stille reus schamele heilige resten aanbad engelen van de kerk daarboven die met hun zachte glimlach de oude mystiek beschermden tegen barbaarse granaatscherven in de hoge gewelven is de schemer speelt het orgel een tere fantasie daaronder fluisteren kleine mensen…

ik was gegrepen door het orgelspel liet me zweven op donkere bassen langs pilaren waar heiligen al decennia lang sokkelden in vrome gebaren klom met hoge tonen naar boven waar licht en lucht elkaar raakten in gebrandschilderde ramen als kleuren sterven vult muziek de gewelven gaat het finalegeluid al voor het zingen de kerk uit…

hij wist op eigen wijze de grootste noten klein te krijgen met rechte rug de voeten vrij begeleidde hij de koren rei op rei pas als de kerk leeg en donker werd hij zich alleen wist in het orgellicht dan zwichtte hij voor solo’s die de hemel raakten de hoogste nootjes kraakten tot een volmaakte melodie…

Als hij het orgel in de kerk bespeelde dan mocht ik wel eens bij hem spelen met mijn pop ik weet nog dat hij pepermunten deelde en die van mij was altijd heel snel op. Ook ging hij wel eens met me schaatsen zo met de armen overkruist, ik zag de ijzers in het ijs weerkaatsen we bleven dan heel lang van huis.…

ik wil de tonen voelen zij moeten in mij woelen iets losmaken dat zweeft mee gaat langs pilaren gebrandschilderde ramen in de hoogte ruimte neemt ontkomt aan de kleingeestigheid op weg gaat voor een verre reis ik heb iets verloren maar zag in een glimp van engelenkoren het hemelse moment dat in aards beleven zijn weerga nog…

In de mis klinkt het orgel als vanouds, de liederen zijn al even vertrouwd. De pastor bidt voor, maar de zielen in de banken zijn leeg en oud. Ze geven nog slechts een zwak signaal. Het klinkt alsof het half van buiten komt, waar het ongeloof zich danig roert, en ook het dorp heeft doen keren.…

zijn wij de uitverkorenen die op zaterdag voor pasen onze naamdag mogen vieren want het aantal heiligen is voortijdig op een naamloze dag zonder liturgische diensten geen boom of takken maar een kaars als droom die pas om twaalf uur nachts ontstoken wordt dan is alles op zijn paasbest gepoetst orgel en koren zijn ge updatend met…

Het orgel speelde jarenlang de klaagzang van de dood de organist, een oude man had nooit geluk gekend de aula was zijn arbeidsplaats iedere week weer werk zo somber mogelijk, speelde hij de trieste nummers van de dood en door zijn eigen tranen heen zag hij zijn kist hij wist het al die jaren lang geen orgelspel alleen gezang…

ik hoorde de sopranen als nachtegalen zingen in het dennengroen van kerst het orgel speelde weer op koperen bazuinen en liet de boodschap blijde luiden het kind is daar waar zon het licht vergeet en winter weer van wanten weet dus tijd voor vrede in de donkere koude nacht hier vindt het religieuze jaar een nieuwe start…

stenen beelden wiegen niet in het bed van donkere tonen het orgel speelt een wiegelied laat kinderen tot mij komen een ijle stem klimt zacht omhoog langs bogen en pilaren om in de melodie iets van de hemel te ervaren het koor zwelt aan en juicht haar schoonheid toe trompetten schetteren feest, het paradijs is nooit zo mooi geweest…

stenen beelden wiegen niet in een bed van donkere tonen het orgel speelt het wiegelied laat kinderen tot mij komen een ijle stem klimt zacht omhoog langs bogen en pilaren om in de melodie iets van de hemel te ervaren het koor zwelt aan en juicht haar schoonheid toe trompetten schetteren feest, het paradijs is nooit zo mooi geweest…

Het gedreun van orgels, trombones, trompetten en cornetten in het "Ere zij God" doet het gedoofde licht uitgeleide. Gelukkig duurt het maar twee dagen.…

En houden d'adem in en zien weer uit Naar verten,her en der, of mocht uitkomen Uit ietwat land, het orgelende stromen, Onmetelijk, dat dreunende geluid!…

droogstand in de kweek van illusies geeft verzuring ontstemming bij de organist men ziet vooral bij mondorgels groene doorslag in pijpjes men vermoedt het vale grijs van schuim op lippen met afgewend gelaat wordt ontluisterd…

mijn kleuterjaren,geplette boterhammen met chocolade op zaterdagmorgen Sjors en Sjimmie ,geschreeuw van spelende buurkinderen klanken van het getingel van een bel, mijn opa op zijn bakfiets,als dorpsomroeper zijn geschreeuw waaide wondermooi naar binnen moeder druk in de weer met de was bij de waterbak vader oefende op zijn orgel…

Opgegroeid met de Donald Duck In tijden van simpel geluk De laatste drie pagina's immer Ollie B., ik las ze nimmer Behalve als hoofdrollen werden geboden Aan professor Sickbock, markies de Cantecler Wammes Waggel, zeepbellen uit orgel gevloden Dan pas ging Marten voor mij echt ver Przewalsky, onge-evenaard Is wat mij aan Toonder paart.…

jij hebt met lichte druk en later pure hartstocht lucht in buizen gedwongen hun volumes zijn op diverse scherptes gestoten die tonen floten op verschillend niveau pas later kwam de moederpomp die buizen van verschillende materialen vulden in onderscheidenheid trompetten en bazuinen kenden het orgel als hun vadertoon samen…

Zo klinken zacht de klanken uit orgel, koper en van koren en wonder schone zang der tenoren in ruimte met mooiste akoestiek daar klinkt straks de boodschap na “Wees gegroet. Ave, Maria!”.…

laat ik maar mijn rode glas met witte wijn verkleuren het roze glanst als ik wat tegenlicht door flinterdunne schaduw laat buiten, op de straat speelt een orgel levensliefde op de maat van mijn muziek alle poppen dansen en hun handen dragen stokken naar de zijkant van mijn hart anderzijds een bleinen bel ze slaan de maatstaf van…

de schaduw is niet meer zwart wit maar kent al volle herfstkleuren het zomers scherp contrast lengt en mengt zich met de donkere aardetinten licht rafelt in een overgang van vele meters lang en zoekt naar de seizoenpatronen het oogsten is al aan de gang in kerk en concert speelt orgel eindelijk weer de boventoon bromt in…

Het was geen afscheid in stijl, maar bij het orgel, in de wind, haal ik wel nieuwe adem.…