Alle inzendingen over oudjaar wens nieuwjaar haiku

ik ben een droom geweest van vele mensen een droom is toch niet meer dan een grote wens ik ben een droom geweest van vele mensen waarom ben ik dan niet gelukkig?…

Menswaardig gaan dat was jouw wens geen redden meer aan dat was jouw grens geen hulp op tijd dat was jouw schrik gelukkig een arts bereid met respect en begrip prachtig ben je in slaap gevallen zo vol vertrouwen zo rustig we weten zeker dat zo dood gaan jou goed is bevallen…

Maar je weg werd steeds versperd, je werd onzeker van je wens. "Zoekt hij ook misschien naar mij? Weet hij toch niet waar ik ben? Loop ik hem misschien voorbij? Of is hij iemand die ik al ken?" Het zoeken heb jij opgegeven, hoewel je stiekem toch nog hoopt, dat jij hem vindt, hier in dit leven, terwijl je hem telkens weer misloopt.…

Gij zijt verschenen, Ik zie uw ogen in mijn ogen gaan; 'k Hoor in de wind, die langs mijn ruiten henen En door de schouwe klaagt, uw woorden aan, Zó vrees'lijk droef en teer, dat 'k u zie staan Met bukkend hoofd, om in mijn arm te wenen.…

mijn hand weerspiegelt mijn ziel en raakt heel even die mens de blik in haar ogen laat mij zien: ja, dit was mijn laatste wens…

Laat deze liefde een licht kind zijn, zoals een veertje uit de ganzenpen van de verdronken componist Joe O'Reilly, die enkel componeerde wanneer woeste stormen de branding lieten zingen Mocht later het vederlichte kindje, door een windvlaag, belanden in een modderplas, dan zullen wij haar wiegen op onze adem, tot zij weer zweeft en lacht…

Steeds weer verslaafd aan goede voornemens begint elke morgen weer met een wens, die ik overmorgen toch weer negeer. Gewend aan goede wil geef ik maar toe. Ik besluit vandaag dat ik geen wens doe…

Als ik één wens mocht doen, weet ik wel welke ik had genomen. Ik had een hele mooie gewenst, dat cupido nog eens schiet en jou dan wel raakt. Geen geld, geen dikke auto, geen groot huis, maar jou, dat is wat mijn gelukkig maakt. Ik heb geduld, ik kan lang wachten. Er is alleen één ding, dat voor mij de pijn kan verzachten.…

Geen krakende deuren, Geen tochtige scheuren, Geen lek in je dak! Geen aandrang van beren, Geen vocht in je veren, Geen gat in je zak! Geen smaad van de rijken, Geen vrienden die strijken, Geen kroos in je vliet! Geen meiden die vrijen, Geen vitters te mijen, Geen kleur die verschiet! Geen kramp aan je voeten, Geen vrees voor bankroeten…

ik raak je niet aan je zou kunnen verdwijnen achter bomen, roerloos aanwezig als toen de winter in het huis het zal vast donker zijn om alles en het bekende tot nog meer is verzwegen achter gebogen ruggen zeg dat ik sterven ga zodat ik los kom van de nacht en heen kan gaan in lege plekken zeg dat ik behoor tot de eeuwigheid en…

Moge je gelukkig oud worden- tot de kaarsen op je verjaardagstaart niet meer kunt tellen…

Ik ben zo blij met jou te mogen daten, Dit was mijn allergrootste wens.…

Niets bleef dan regen, dorre bladen, dode stenen, de wind rukt aan de bladen en de bomen… Kilte en mist, ons eigen eenzaam wenen.…

voor jou droom ik liefde en een heerlijk leven de mooiste sterrenhemel dezelfde die ik nu zie waarin de maan je toelacht fluister het je heel zacht toe met een kushand in de wind…

EEN TIEN!!!…

liefdevol overgoten In stille wateren wordt het leven weer manifest en frivool vervolgt het kabbelen van het levenswater zijn weg De storm kent in de luwte geen ademnood meer Met zuivere intenties breekt het verleden zijn stakige punten en herleid ik de schoonheid der dingen tot hun verfijndere openbaring Dit was mijn vurige wens…

Zon over Wenen, schitter van edelstenen, keizerlijke pracht. Breughel en Hundertwasser: het alledaagse her-dacht.…

God vergeef mij alle zonden, bad hij op het laatste moment net alsof hij wist, ik denk niet dat ik er straks nog ben. Vergeef me mijn jaloezie, vergeef me mijn ongeduld, vergeef me dat ik geen mensen aan mijn sponde duld. Vergeef me maar ontvang me met open armen en vergeef me da’ k vraag of U mijn geliefden zult verwarmen…

Ik zal de Satan te grazen nemen, met wie jij op moet trekken, schep genoegen in die daad, om die grauwe sluiers in je hoofd te wekken, ik laat hem met de noorderzon de benen nemen, zonder traan te wenen.…

Mijn wens Telt voor ieder mens Dat is elkaar tolereren En heel veel accepteren Dat is voor het hele jaar Het gaat om een simpel gebaar En niet alleen met de kerst Want dan zijn onze gevoelens op zijn aller best.…

Ik wil dat je hier bij me bent Met je lichaam tegen het mijne aan Ik wil je handen stevig vasthouden Om ze nooit meer te laten gaan Ik wil je zoete lippen proeven Op een manier die niet zou mogen Ik wil verdrinken in de glans Vocht van je schitterende ogen Ik wil je benen kunnen strelen En je mijn liefde laten voelen Ik gaf je 't vocht…

Ik kan een wens doen Maar deze wordt al snel ingehaald door nuchter besef dat vertrouwdheid en het langzaam steeds meer onder bekoring raken van het timbre van je stem niet genoeg is...…

jij moet niet geloven je mag zie jouw eigen gekozen gevoelsleven tegemoet met een hemelse lach weet dat de Kracht altijd aan jou blijft werken misschien denk jij bij dit lezen ik ga hiervan nooit iets merken jij bent de mooiste diamant die op deze aarde bestaat wensen doe ik lieveling dat het altijd goed met jou…

Vanaf het balkon Ziet hij's nachts dat Een atlas zonder rubicon Haar evenbeeld de stad omvat En in die duizelingwekkende ruimte Haaks tussen hoge bomen door Opeens een pluim van licht Verluidt zijn gunstig omen Een vluchtig sterrenspoor Net zo snel uit het vizier Als was haar komen Verbeidt de wens…

ik met mijn stille wens Op dit ogenblik Een zaadje in het maanstof plant……

Ween niet voor wat gestorven is, de kim blijft gericht naar het onvoltooide licht, onttrokken aan de duisternis in een smetteloze vlam, die de menselijke ziel heeft ingericht uit al het as van mensen die ik lief had en werd ontnomen, een gebalsemd hart een drijvende kroon in een gelauwerd bad, hun hoofden gekranst met geurend duizendschoon…

P rettige R ozengeur O mhuift herinneringen F ijne gesprekken I ntiem en eerlijk C oncentreren I ntens : A mour T oujours…

Een haiku die ik pas las komt bij me boven: regen twee jaartallen een naam Hij is van Luc Lambrecht. Het lijkt wel een haikuskelet. Korter kan niet. zon drieëndertig jaar agnus dei ik zie geen steen en gek ze zeggen dat hij leeft…

papier de polonaise van het vrije vers gaf veel vertier statig zweefden de sonnetten hun vaste pas door lettergrepen tellen wisten zij wanneer de wende was de limerick en puntgedicht toverden een lach op mijn gezicht krachtig als kastelen zwierden in herhaling de rondelen en in pastel op het witte vel verstilde oosters pracht in haiku…

'Maak van uw woede een haiku die klinkt, en ziet: de zon gaat schijnen!' 'Donnerwetter, tjee, u bent een meerkoetdichter. Mijn bui? Verdwenen!'…