ik ween om de kosmos

ik raak je niet aan
je zou kunnen verdwijnen
achter bomen, roerloos aanwezig
als toen de winter
in het huis

het zal vast donker zijn
om alles en het bekende
tot nog meer is verzwegen
achter gebogen ruggen

zeg dat ik sterven ga
zodat ik los kom van de nacht
en heen kan gaan in lege plekken

zeg dat ik behoor tot de eeuwigheid
en tot de handpalm van
het onvermijdelijke

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 16 januari 2008

miemakehotmail.com

ik ween om de kosmos

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.1 met 23 stemmen 725