Alle inzendingen over overdaad

ik buig stelen bloei bloemen tot een meervoud van boeket wil je winnen nadat ik lente als een korenbloem voor jou heb neergezet we zomerden in overdaad van zon het was jouw warmte waar alles mee begon we herfsten al kleuren weten koude zeer nabij maar oogsten zoveel mooie dromen dat de winter ongestoord kan komen…

ik kan pijn proeven de bloederige smaak van verscheurend vlees doorweekt met een gekerm van druipende overdaad die langzame slachting waar bot gesneden het mes almaar dieper de wonde bewerkt mijn stervende schreeuw in het laatste gereutel vrij van gevoel als echo weerkaatst en alles verstomd in die bruisende smaak waar langzaam…

Vandaag mijn benen grijsgedraaid met blote benen het langdurig incontinente weer had de natuur een wulpse overdadigheid gegeven het groen heupwiegde, en schreeuwde me uitbundig toe De lokale muggen hadden een voor mij onvoorziene rol in hun klamvochtig schouwspel Ik werd gulzig onthaald als een langverwachte gast Het mugpeloton…

Vandaag mijn fiets grijsgedraaid met blote benen Het langdurig incontinente weer had de natuur een wulpse overdadigheid gegeven Het groen heupwiegde, en schreeuwde me uitbundig toe De lokale muggen hadden voor mij een onvoorziene rol in hun klamvochtig schouwspel Ik werd gulzig onthaald als een langverwachte gast het mugpeleton…

Een roos ontluikend en een druif die berst, In zwellende aar de volle korrels gerst, Van sparren ’t hars, die traan uit overdaad, Een vogelgorgel waar het lied in slaat, Dit dringen voelt de dichter zich verwant, Daar ’t wordend wonder, dat hém stuwt en spant, Ook tuinen bloemen zijn en glanzend fruit, Blank brood en wierook en een blij…

Overdaad schaadt, maar daar tegenover staat de eenvoud van het simpel aanwezig wezen. Men niet alle boekenwijsheid behoeft te verstaan om iets van het leven in andermans ogen te kunnen lezen. Wat is de steen van de wijsheid, die balanceert op een mensentong.…

jouw licht kaatste in het glas stroopte langs de randen vulde in haar volheid alle wanden buikte tot de bodem in wat er over was heb je gesmaakt met neus en lippen zacht gemaakt geurde fijne overdaad jij kwam zo aromatisch binnen in een warm beginnen na intens beminnen kwamen toch de eerste barsten in het glas de scherven…

Ik roes van jou zweef over paden verdwaal in tuin raas in overdaden ik bloos van jou schilder vissen rood water warm paars planten bont en blauw ik kook van jou snij pink in vuur rook brood zwart vergeet etensuur wij zijn glas mijn hobo hart jouw serene snaar kwetsbaar helder…

Laten we vooral niet overdadig zijn en zeker geen champagne over onze polders spuiten, laten we bepalen wat èchte poëzie is: een kaalgeschoren idioot in een dwangbuis een kwijlende mond boven een kotsbak het litteken van de lobotomie de stront van de criticus.…

de balzaal is mijn podium niet muziek gekleed in overdadigheid de pas getemd in afgemetenheid ben een troubadour mijn lied boeit de gewone man zijn lach tussen de gangen blijft in de luchters hangen als het buffet ten einde is dan fluister ik mijn streekverhalen over ridders die hun maagden halen het hoofs gedoe in de kastelen…

Voor jou geen zwembad In de tuin, geen Ranzige overdaad Die van wellness Bol staat - Maar eens in De zoveel weken Naar het ziekenhuis Om te worden gespoeld - En als je in de auto Wordt gebeld waar je blijft En je zegt dan dat Je het vergeten bent, Omdat je de verjaardag Van je oma gaat vieren Vandaag, zeg je tegen…

Over het glimmende vet op de vloer glijden we gezellig naar binnen toe En met kauwgom van een vorige gast plakken we de jassen aan tafels vast Na het wedstrijdje hamburger sjoelen kijken we naar restjes op de stoelen en gaan we snel proberen te raden wat eerdere bezoekers hier aten En na de overdaad caloriën doen we tikkertje met bacteriën…

Het lijkt allemaal vreemd, ideeën en wetten gespeend van naam,onverstaanbaar,wie zal weten hoe het er voorstaat, vervreemd van sterren,een daglicht dat in het avondrood opengaat, in gezicht van goden die verdwijnen, een overdaad van gestolen stilte, wat zal er in een andere vorm verschijnen?…

Het stille trok een streep onder gedachten doch ver verwijderd zijn maakte plaats voor leegte waarin ik geen gemoedsrust vind zonder stof voor praten enkel voor gebeden omdat mijn kind zijn kracht verliest die híj langzaam los moet laten het is niet te verhullen daarom verkiest míjn geest een overdaad aan bezigheden om de leegte op…

Een middel om te leven heb ik niet En evenmin een doel om voor te leven Tenzij ik weer een versje heb geschreven Een vers van mijnen in oorlogsgebied Zware terreuraanslagen van vapona Onbevlekt ontvangen olvarit Een overdaad aan mondvoorraad om niet Bestrijdingsmiddelen tegen corona Een zone zeer gedehumaniseerd Een vacuüm van anderhalve…

Leven op aarde was niet het doel we beklimmen bijvoorbeeld de Obergabelhorn langs de zuidkant de kale rotsen stijgijzers aan in de sneeuw boven pikhouweel kruipen touwen er is geen recht weg over de scherpe kant de richel er is geen doel we zijn opgenomen in de beweging afgestemd op het heelal landschap waarin we niet thuis zijn tussen overdadige…

het oorverdovend lawaai en mijn Bourgondische stijl worden langzaam in stilte gelucht nog 365 dagen te gaan met voornemens die slijten zo hoort het ook: waarom zou ik het genot verwijten je moet gedrag veranderen zeggen wijze mensen alles met mate zei een filosoof een eeuwigheid terug hij kan de pot op ook hij heeft de aarde na overdadig…

Uit bewondering voor zoveel overdaad in ’t ziekenhuis terecht gekomen, dagen heb ik daar liggen dromen, kundig door slangetjes bevoorraad. Met hier en daar nog wat hechtdraad, denkt ik aan die schone, voel mij wel wat bedrogen, mis mijn auto die bij de sloop staat.…

Licht geklingel hoorde ik vannacht, en nee de kerstman heeft me niks gebracht, dat hoeft ook nie- het is nog steeds ondanks overdaad, recessie! Dag kerstman!…

Maar schandelijke overdaad is vaststelling van het vastgestelde: alleen een gek hecht boven op de paal een briefje: einde van de paal.…

achterna kom hier, ik vul jouw deel met mijn kracht het is snuiven aan het lot ontvang van mij een bod uit de hand van een zot ik gedraag me vreemd, als ben ik in de war ontkleed me van het normale roep krijsend, ik ben de nar verdwijn gij doemdenkers speel met mij en verlies alle kwalen ik speel op een koninklijke luit met een overdaad…

Had ik de zon in mijn gezicht,hield ik gelijke ogen dicht, voor beide een overdaad aan licht, sloot zich bij het duister aan,in het zog van het altijd ongelijke, wat voor de voeten loopt,zal het zicht aan kracht inboeten, moet ik de hoek omslaan, om mijn schaduwzijde voor te laten gaan of verblijf ik in het schaduwrijke?…

Alleen uit onvruchtbare aarde, kiemt een donker zaad en baart een bitter kwaad, een verraad aan onszelf, en schaadt de afkomst van z’n schepper, onkruid verteld in woord en overdaad van een duister hart en maskeert het verval, om het hoofd te bieden aan al het geweld van orkanen, klemt zich vast aan het wezen van de innerlijke smart, dan herleeft…

toen ik door het sluiten van de ramen de wereld buitensloot, wie hoorde toen het radeloze tikken van allerlei insecten, wie het snakken van de bladergroene kamerplanten naar meer, naar overdaad, wie het muzikale zoemen en weer afslaan van de oude koelkast, waarin kaas en eieren in bedden sla ten onder gingen?…

de onrust in mijn ene hand trekt voren door de nacht, de andere houdt - rustig nog - mijn zere vingers vast ze branden gaten in mijn slaap ondertussen gaapt vermoeidheid als een grot vol scherpe punten overdadig en steevast vergaat de wil tot schragen, want het dragen kent geen grenzen meer elke keer slaapt slechts mijn hand en elke…

het eeuwige alles, alles is bedekt onder een deken van beschutte eindkleuren, alles neigt tot alles 'streetview spot naakte man' temidden van aangeslibte baardgroei ervaar ik kaalheid als een beladen leegte donkere manen verdwijnen in waardeloos gebladerte als zonnen achter de sneeuw druppels gaan ten onder in een hemelvloed aan overdaad…

'k Ben niet meer die ik was, hoewel ik qua fysiek, tijd heb ho- ren palaveren* 'k Leef de jaren en werk de mooie maanden die mij zonder scru- pules worden gepresenteerd Een overdaad aan verstoorde verhoudingen** als gevolg van een, totaal zin- loos, dichte gaatjespan door mij meegenomen tot het eind der tijden Neem van mij aan dat…

die kleurenkast met overdaad aan zangtalent en als leuk bedoeld leeghoofdig geklets heeft voor mij afgedaan zo goor en guur al wat ze biedt leven- en inhoudsloos gezwets murw gebeukt door zoveel gezwam en onnozele leukigheid pak ik m’n ransel en m’n hoed niets is er wat me nog scheidt van de echte kleuren en ware betekenisvolle natuurlijke…

waarde zonder ook maar iets te vragen levert die stille zwarte grond z’n waardevolle bijdrage hoe simpel het ook lijkt ‘t is dit zwijgend samenspel dat de wereld verrijkt het zaadje – ik – en de zwarte grond een op stil vertrouwen gebaseerd verbond met als overweldigend resultaat schoonheid van bloem en plant en rijk voedsel in overdaad…

(als mijn woorden kunnen wachten) laten we beneveld en beschonken van de liefdesbron gedronken naar een mooie plek gaan, schatje waar we sprakeloos en oeverloos alleen in nevelen gehuld zijn, schatje op de betastzin in het donker spraakwaterval ik in je armen raken we samen buiten zinnen spreken we vijftig tinten taal overvloedig, overdadig…