Alle inzendingen over overstromingen

Laten we maar gaan dansen spetteren in de regen je houdt toch niets tegen misschien moet alles schoongespoeld het scherp uit de ogen opdat we beter zien alles rustig kunnen laten overstromen dansend samen vlotten bouwen elkaar ontmoeten flora fauna mee natuurlijk langs wolkenkrabbers drijven obstakels verdwijnen en hoogreizend het…

Australië is steeds in mijn gedachten Voor het geval de pleuris hier begint Het wereldtoneel toont thans vreemde krachten Waar mens de medemens niet meer bemint Zoals het wereldbeeld zich nu laat aanzien Is iedereen straks voor iets op de vlucht Aanslagen, bevingen, orkanen misschien Oorlog of overstroming wordt geducht Waar kan…

in het amsterdamse bos van alle mensen los daar is een slootje en ik weet waar de brasem paait in een modderpoel met rotte bladeren bellen uit de bagger uiteen spattend we zullen stil zijn wachten je ziet het wentelen reuze grijze vissenlijven heel enge waterschuddingen tot overstromen toe nee zal ik zeggen ze eten geen mensen…

als er soms een druppel valt laat het dan zijn uitweg vinden een beetje zout en nat zelfs al valt er maar één elke heeft zo zijn reden gehad als er soms geen woorden zijn laat de stilte dan maar even zij weten nog niet waar te beginnen maar als de regen valt en woorden overstromen in onsamenhangende zinnen laat het dan maar even…

Vandaag overstromen de tranen in mijn hart in dit desolate landschap blijven wolken donkerzwart. Ik mis je!…

laat hij overrompelde mijn zon herhaalde zijn vraag moest nadenken en kwam er niet onderuit te reageren moest eerlijk zeggen dat ik zeeën op peil houd en soms tsunami’s veroorzaak en mijn zon zei: dat hij zou proberen ze op peil te houden door verdamping ik wil hem omarmen maar toch ben ik bang voor verbranding, bevingen en overstromingen…

Zou 't klimaat evenredig verdelen met een constante temperatuur geen aardverschuiving, overstroming maar blauwe oceanen, heldere rivieren en een groene natuur. Zou nog véél meer willen maar m'n toverstok wordt warm verander nog even snel 't grote verschil tussen rijk en arm.…

de liefde veel te groot overdondert steeds de grenzen Alsof je met je hele ziel mijn binnenste omsluit Onwerkelijk, verdwaasd en loos de weg naar jou is ver in tijd, in daden, in onze naasten in onze kinderen en dromen wachtend steel ik bij wijle je tijd minuten zijn uren en seconden al duurt het tot in de eeuwigheid ooit zal ik je overstromen…

laatste tijd wakker was er al helemaal niet meer bij voorzichtig voelen hoe blij kan zijn want plezier en verstrooiing is nog geen koning in deze negorij van ellende we hebben het voelen aankomen wisten dat het weer van slag was vol extremen ook bij planten en dieren met groei in vreemd gedrag misoogsten door woeste buien en overstromingen…

Geniet toch van wat ik je nu wil geven Ik denk dat je nooit zult weten hoeveel dat is En misschien laat je me nooit binnen Maar dat is aan jou Ik zou wel willen roepen: Liefste, kijk me aan en open je hart Laat me je overstromen met mijn liefde Maar dat is misschien teveel gevraagd…

In mij brandt een vurige zon, welt een duisterdiepe oerbron vol onbezonnen dromen; vol ongetemde levenskracht die, als een wilde liefdesnacht, machtig zal overstromen.…

'Mijn jonge vriend hier doet uitstekend werk' Zei Nelson over Willem-Alexander 'Hij weet van duurzaam wezen als geen ander Volkomen toegewijd maakt hij zich sterk' Geen water, dan geen toekomst, stelt hij droog Maar die overstromingsgolf gaat mij te hoog…

Golven van begeerte overstromen blote liefde handen die gepassioneerd strelen overgave aan verlangen Warme adem, vlammende kussen op gloeiend hete huid vurige liefde brandt ruik het zoete lichaamszweet Striemende regen onweert hard verblindt, onberekenbaar ontzettend koud Onderhuids smeulend zoekt lava echter uitweg vuurspuwende…

Martha Waijop) Laat maar komen de storm, ik ben er klaar voor om de wind op te vangen Als de stormwind tegen me aanbeukt veer ik mee als een doek alsof wij samen dansen Kom maar op zomerbries ik voel je warmte al denderen mijn hart weet van geen stoppen te ontvangen van leven totdat ik zo rijk aan indrukken ben dat ik als de rivier zelf overstroom…

wijde laagte stormvloed vaagde een landstreek weg het zeewater kwam helemaal tot Onderdendam water sleurde alles mee Reiderland werd binnenzee kloosters, dorpen, borgen verdwenen onder het slib wat losse stenen eeuwen lang en eeuwen later polderden Groningers het water terug tot de norm de Dollard in zijn huidige vorm achter de zeedijk…

Over heel de wereld water en vuur Als mensen onder elkaar en in de natuur...…

In de namiddag komen vele mensen bijeen om aangenaam te huiveren bij brullende golven hemelhoog spattend schuim die op de Zeeuwse kust beuken en spoelen 's avonds davert het woeste wind- en zeeorkest rondom geborgen leven in schijnbaar veilige huizen is een nietig voorspel van komend nachtgebeuren omkneld door grimmig duister rollen…

heeft ieder mens geen recht om gelukkig te zijn maar ik hoor en zie zoveel ellende en pijn hoe erg dat kleine kinderen moeten lijden door fouten die volwassen hebben gemaakt of grootmachten die om een doelwit strijden en miljoenen mensen met hun leven hebben betaald op hoeveel plaatsen is er oorlog of hongersnood aardbevingen, bosbranden en overstromingen…

En nu en dan zul jij mij troosten komen En mild je kracht in mij doen overstromen En dagenlang zal ik de krachtstroom merken. En als er, nog maar zelden, een gedicht Ontstaat, stiller en met verzachte glansen, Zullen er lichtjes in je ogen dansen, En even is de wereld voor mij licht, De wereld, reeds van ondergangen zwanger.…

glinstert in het stof dat hij doet opwaaien het is mijn vrind vaak botsen wij op strand en boulevard hij jaagt scherp zand met hagel en regen door mijn haar maar als wij lopen langs de vloed is hij het steuntje in de rug dat doet mij oneindig goed soms schiet hij uit zijn slof orkaant kusten drijft water op en plenst in overstroming…

verhalen de familie voette al in grond van middeleeuwen eenvoudige komaf maar heeft toch een gezel en zelfs een meester voortgebracht de franse revolutie bracht geen zekerheid de generaties werden niet benijd maar overleefden toch de tijd van grote oorlogen en revolutie ze zijn verankerd in het salland van de ijssel en zijn overstromingen…

torens in zevenvoud in de rivier, onwerelds rijk van het goud dat zelfs stroomopwaarts aanslibt op de stenen waar vlinders blok na blok bloempotten vinden, en blad voor de rupsen, hun kleuren een schitterend patroon een vertrouwd geheim dat het orakel niet verklaart Het is overal als het ooit verloren zou gaan in de stad van overstromingen…

ik struikel over dichters op het strand ze zijn in drommen naar de zee gekomen hun adoratie doet het water stomen de blik naar boven, pen reeds in de hand ze schrijven over sporen in het zand die weer verdwijnen bij het overstromen ik hoor ze over wolkenluchten bomen hun Lourdes is de zilte waterkant dan wordt het Nereus eindelijk te veel…

Ik gooi al mijn verdriet in een vergiet Maar zachtjes wegstromen, doet het niet De gaatjes verstopt met liefde en verlangen Zorgen dat mijn gevoelens blijven hangen Wat ik ook doe en wat ik ook onderneem Ik blijf je missen en voel me zo intens alleen Pijn laat het vergiet telkens weer overstromen Met druppels vol emoties en verloren dromen…

Overstroom me dan, dijk me in, weerleg de steen, zodat angst niet meer door dijken gutst, ween van angst door het woud van verbeeldingen heen, waarmee de kennis troebel wordt en de ziel weer openscheurt en je temperament verkleurt, en je de jaloezieën sluit voor de inwendige dageraad, verlaat het eeuwig klagende pad van onrust…

Diep in de nacht schrijf ik je als een eerste verkenning in het duister van de tederheid handen die naar een rivier zoeken waar ogen langs oevers dwalen romantische overwegingen in dit leefgebied vol tranen overstromingen, mensen in nood terwijl jouw hart roept om vreugde liefhebben tot diep in het nachtboek tot aan natte ochtenddauw in…

wat is de waarde van mijn aanwezigheid hier op aarde was de kwestie die door de leerling bij z’n zenmeester werd aangekaart de meester antwoordde misschien ben jij wel de druppel die de emmer over lopen laat of eentje van ver daarvoor zonder welke hij ook niet overstromen gaat jij bent de druppel en met vele andere lui zijn we belangrijk…

We lopen slechts naast de waarheid en het licht Gevangen in duister van gestorven liefde Verblind de hoop die zich naar de toekomst richt Verwijderd, elk gevoel dat niet beliefde Ontheemd van elk gesprek dat ons nader bracht Maar zoeken blindelings onze eigen wegen We mijden dageraad en gaan door donk’re nacht In ’t licht der ochtend komen…

Ik weet heel zeker : U houdt van elke meter waaiende populierebomen die zwaaiende, overstromen van eerbied voor U, ja, ze aanbidden U en in een droom was ik een boom. Ik ruiste mee in de populierenzee. Ik verloor mezelf in een gewelf van bewegende blâren die biddende waren en ik zag dat U er welbehagen in had.…

De onrust en de lichtbewogen ontvanklijkheid van hare trekken zijn weggewist en overtogen door maanlicht, dat in zachte plekken gestort ligt over kruin en peluw — en dekens die haar slaap bedekken welven het maanlicht tot een landschap, een keten die zijn tere bekkens van zilverglans doet overstromen — hoe lieflijk droomt het hoofd daarboven…