Alle inzendingen over paddenstoelen

Bankje in het bos Omringd door natte herfstbladeren De zitting begroeid met mos Paddenstoelen rondom zijn oude benen Ietwat krakkemikkig Tussen de koude grijze stenen Boven schittert een kolibrie met gezag Gouden wieken Snelle vleugelslag Het is alweer jaren geleden Mijn opa was nog jong Die hier zijn tijd besteedde En van het bankje…

ik hoorde in zacht geritsel wind en losse bladeren in een onooglijk bergje bosafval dat mij nooit opgevallen zou zijn als haar kleurig mozaïek niet omringd was met een kring paddenstoelen die alles terugbracht tot de elven en kaboutertijd met meerdere plekken die iets van bewoning hadden duidend op leven zou de aarde leven toch…

ik herken de sporen in het akkerland de ijskoude winter die er heeft gezaaid ze droeg koren, tarwe en werd verfraaid nu heeft ze alleen hem als onderpand in haar kamers huist men al dagenlang waar geveegd werd op het vergane tapijt dat mossen, en menig paddenstoelen slijt en dichte mist had als enige behang mistroostig oogt mijn bewonderde…

Ik zal vergaan in humus Voeding voor paddenstoelen Voor de wortels van mijn moeder die in de lente weer bloei zal maken.…

we hebben nu ons eigen bos en paddenstoelen samen jij rood en overal gespikkeld wit en ik wat bruin met eekhoorngeel we lenten ondergronds zomeren in bovenkomen herfsten vochtig onze dromen we kleuren samen jij de dame ik de heer of andersom een enkele keer dat heksen dansen in een kring ze sluiten ons met maanlicht…

De aarde geurt heel anders tussen de paddenstoelen die ik tel. Bij mijn zuchten van verlangen ontsnapt mij een gevoel dat ik besta. Toch is de herfst een beetje sterven en doet mij denken aan het leven hierna. Bij het verdriet om een afscheid hoort ook de herkenning van het herfstgetijde.…

De aarde geurt heel anders tussen de paddenstoelen die ik tel. Bij mijn zuchten van verlangen ontsnapt mij een gevoel dat ik besta. Toch is de herfst een beetje sterven en doet mij denken aan het leven hierna. Bij het verdriet om een afscheid hoort ook de herkenning van het herfstgetijde. Mijn rouw.…

Ik leef in het bos, eet bessen en paddenstoelen, onder mijn voeten het mos, een zacht natuurlijk kleed, op de takken trippelen vogels, tussen de bomen staat een schichtig hert, bang voor de herfstkogels. De dennenappels en de bladeren bedekken de grond.…

in bovenlucht jankt tegenwind haar sombere verhalen laat zon niet stralen door druppels van verdriet maar jij trotseert mijn griet die vlagen met het neusje in de lucht hoort niemand jou ooit klagen over vele stom gestelde vragen jij parkaat dwars door alle buien heen wintert in een eigen paddenstoel hebt lak aan iedere grote smoel…

glimmend als een bruin ballonnetje nog onwennig balancerend voor de juiste stand hij valt me op, naast het pad, tussen de bomen een der eersten die ik in de Maashorst heb ontwaard mijn laatste foto heb ik voor hem bewaard is ’t niet een schoonheid, die opeens tevoorschijn is gekomen de natuur lijkt echter wat in de war, nietwaar nu al paddenstoelen…

ontfutseld en ze neergedwarreld zijn soms bijeen geveegd door nijvere handen maar veelal in bossen en parken als beschuttend bladtapijt voor moeder aarde neergevlijd begint hun tweede leven bedekken en verwarmen ze alle geheimen in de grond waar kleine diertjes leven waar het prille begin van straks een nieuwe lente zacht ontkiemt en paddenstoelen…

Om mij heen zie ik de mooiste bonte paddenstoelen een veelheid in pracht, praal in kleur en vorm, in het bos zijn is je ook werkelijk één voelen intens genieten van de herfst in veelheid in vorm.…

pas als de avond valt en dauw het gras nat maakt kom jij tot leven is de matheid in gebaar en ogen snel verdreven in het lonken naar de maan steels zoek je de bezem en waar schaduwen de bomen raken ga jij ons verlaten snel als een vage veeg langs gelig licht zoek jij de kring van paddenstoelen op het gezang en dansen rond het…

nóg zindert zomer door mijn lijf wat niet de herfst verhindert zich al te laten horen met sporen van verkleuring met gras vertrapt door zomergasten met pas ontdekte paden een paddenstoel geeft smoel aan zachte plekjes in het bos waar mos wacht op de warme deken van gevallen blad opdat we zullen weten dat oktober transformeert en…

als de blaadjes beginnen te vallen valt mijn hoofd stil de herfstblues dus ik ben duf en rook en fiets naar de ezels met beitske en heb geen verlet meer van niks meer dan rust en mijn bed paddenstoelen en kabouters mijn egel ligt te slapen onder de blaadjes de wegen liggen er verlaten bij en de straatlampen branden alweer van herfst tot…

In het snijpunt van de dag glanzen paddenstoelen in het schemerlicht, vloeibare sporen zonder naam, uit de maan sluipen schaduwen over hun kantelen als een monotoon gebed, om steeds langer te worden en zichzelf te delen die door de wijzers van de klok zijn uitgezet waarin ik mij verpoppen laat in een cocon van de naderende winterslaap…

stapvoets gaan er paarden langs de ramen Mijn blik gaat naar een schaaltje herfstcyclamen Ik ga mij deels in winterrust begraven Bij buurman nog geen vieren van de teugels Zijn til zit vol met hunkerende duiven Die enthousiast naar buiten willen stuiven Pas in de lente spreid ook ik mijn vleugels Uiteindelijk verliezen alle bomen -Pompoen en paddenstoel…

door noeste handen ooit gegraven waar akkers en bossen louter stilte baren vroege vogels het zonlicht uitbundig begroeten en bezingen terwijl de bonte specht met veel tamtam de beuken kastijdt, zo vurig gemutst langs stammen en kruinen scheert zoals ik hier gedurig naar verre einders tast, nog heimelijk de geuren snuif van paddenstoel…

Paddenstoelen steken statig hun gekleurde kopjes op spinnen vangen waterdruppels weven paarlen van een drop. regen kneedt zijn stiltepaden tot een glanzend blubberpad glibberglijdend naar de heide maakt de dauw dit nevelnat.…

We lopen hand in hand het bos is dicht en donker door de bomen zien we de zon het weiland sappig groen de koeien dampen in de warmte een paard hinnikt en rent onze hond blaft en springt een patrijs vliegt op de geur van het dennenbos gaat met ons mee we gaan zitten en genieten samen van de stilte een paddenstoel kleurt zijn omgeving…

oorlog De wolf huilt, de wind schreeuwt Bomen, van hun blad ontdaan Staan naakt in lijdende rijen opgesteld Ingesneeuwd Massieve nevel bevriest op boomschors Takken hangen verlamd in het ochtendgrauw Het gekras van koukleumende kraaien Weerklinkt in de harteloze winterkou Omgeven door seizoensgebonden gebreken Smult een man van stervende paddenstoelen…

Gemaskeerd door dode bladeren en de waterdamp van paddenstoelen draagt de herfstwind een geur van nostalgie met zich mee Een onmiskenbaar zoet aroma met een bittere ondertoon Terwijl krassende raven ritselen door het gebladerte bewandel ik een slingerend pad door mijn ziel Dauwdruppels transformeren spinnenwebben in kastelen van flinterdun…

Paddenstoelen herrezen uit de grond, terwijl een pauw zichtbaar met zijn schitterende veren pronkt. En de heerlijke herfstgeuren doet de mensen opbeuren. Iedereen kan beamen dat zij in goede doen zijn. Ondertussen klinkt Vivaldi's melodie Vierjaar- getijden als refrein.…

de zon schijnt vrolijk in de kamer beneden hangt je jas aan de kapstok Paddenstoelen zouden uit het washandje moeten schieten, je mok zou moeten splijten er zouden motten uit je jas moeten vliegen…

Ransuil spiedt en hij ziet kabouters overleggen zittend op hun paddenstoel en ze zeggen een heleboel in het bos hebben ze gezien hoe mensen poepen op het mos om je te bescheuren het zal je gebeuren en al dat wc-papier bierblikken hier McDonaldszakken daar mensenafval waar je maar kijkt de kabouters schudden hun hoofd van hun bos…

De roodgloeiende paddenstoel zuigt in zijn vacuüm de schijnwerkelijkheid op. En daar sta ik dan, naakt in de wereld. Klaar om opnieuw te beginnen.…

Met je weggaan wil ik in dag van toen de paddenstoelenflora bewonderen maar dag van toen is dag van nu jij staat daar met jouw paraplu het regent niet je hebt verdriet in dag van toen dat is het niet in dag van nu is dat verlies veranderen, verschimmelen paddenstoelenflora bewonderen in dag van nu, ik mis je niet.…

Ik sta in het bos zie paddenstoelen rood met wit vertrappelt door een kindervoet de bomen wuiven heen en weer vernieling komt me tegemoet.…

ik sprokkelde in een narrige wind streepjes licht tussen herfstig natte takken met zwammen en paddenstoelen als kameraad met goede neus wat wij zochten was eetbaar en vochtig met een schimmelkleur in de rood met witte stippengeur van uiterst gevaarlijk toch leefde ik nog samen met bacteriën die met het bleke wit als schutkleur…

Wel paddenstoelen die waarschuwen voor drijfzand, modderpoelen. Fata morgana's dienen strikt gemeden. Je draagt een rugzak van het merk 'Verleden', die zich bij elke stijging zwaar doet voelen. Een helder beekje om bij af te koelen. Straks komt een uitspanning: 'De Hof van Eden'. Het pad geurt naar jasmijn en oleander.…