Netgedichten

netgedicht (nr. 40.075):

Geprevel van orakelen

pas als de avond valt
en dauw het gras nat maakt
kom jij tot leven

is de matheid in gebaar
en ogen snel verdreven
in het lonken naar de maan

steels zoek je de bezem
en waar schaduwen de bomen
raken ga jij ons verlaten

snel als een vage veeg
langs gelig licht zoek jij
de kring van paddenstoelen op

het gezang en dansen rond het vuur
eindigt met geprevel van orakelen
in het vroege ochtenduur

dan is de samenkomst voorbij
vlieg jij in snelle vlucht
naar je nog slapend lichaam terug