inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 72.427):

Ransuil

met zijn alziend oog
vliegt niet hoog
trage vleugelslag
ziet nacht en dag
wat zich verroert
jaagt het, voert
zijn uilskuikens
die zitten best
in dat kunstnest
wat de mensen
hebben opgehangen.

Ransuil spiedt
en hij ziet
kabouters overleggen
zittend op hun paddenstoel
en ze zeggen
een heleboel
in het bos
hebben ze gezien
hoe mensen poepen
op het mos
om je te bescheuren
het zal je gebeuren
en al dat wc-papier
bierblikken hier
McDonaldszakken daar
mensenafval waar
je maar kijkt
de kabouters
schudden hun hoofd
van hun bos beroofd.

Ransuil gelooft
het wel
wiekt snel
voelt verlangen
naar zijn kunstnest
dat de mensen
hebben opgehangen.

Schrijver: Sjoerd Visser
9 oktober 2020


Geplaatst in de categorie: biologie

2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 102

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)