Alle inzendingen over pardon

In ieder zie je verdachten, vervloek je alles zonder pardon. Verwijten terecht onrechtvaardig, eisen onrechtvaardig terecht. Waar was je? Wie ben je? vragen zoveel. Aan mij, ik aan jou, aan elkaar. Vragen, vragen, enkel die vragen. Antwoorden zo veel als vertrouwen, niet veel...…

doch ver verwijderd zijn maakte plaats voor leegte waarin ik geen gemoedsrust vind zonder stof voor praten enkel voor gebeden omdat mijn kind zijn kracht verliest die híj langzaam los moet laten het is niet te verhullen daarom verkiest míjn geest een overdaad aan bezigheden om de leegte op te vullen want zelfs Parkinson kent geen pardon…

uit nieuwsgierigheid, haat-liefde prikkelbaarheid, was mij niet vreemd niet wetend van mijn goed bedoelde intenties, de vraag of ik wel het juiste had gekozen kwam door naïviteit niet in mij op mijn waarheid waar ik bang voor was kwam tot werkelijkheid voordat ik kon bukken voelde ik een immense pijn mijn hoofd werd zonder pardon…

zilver kleeft fijn rag aan mijn vingers, de rond gesponnen kleine zwarte vliegjes trillen mee op de adem van lentewinden arachne strekt subtiel haar poot, de fijne haardraden raken de spandraad, registreren genadeloos elke trilling van teergazen, onbezorgde vleugeltjes, tot een brutale mus zich vertoont op dit koninklijk balkon, zonder pardon…

op de bon Ik lees en hoor veel nieuws onder de zon zo gaan de zwaluwen wat zachter fluiten in China breekt de vogelgriep naar buiten terwijl er virtueel van alles kon Ik hoorde, zag geen nieuws onder de zon de q-koorts was een ramp voor vee en boeren maar mkz hoeft mensen niet te vloeren dat scheelt, de staat geeft hen dus geen pardon…

Het idee dat alle prijzen door de euro zijn gestegen heb je slechts gekregen door de selectieve wijze waarop je observeert is wat een of and're mof (pardon, bekwame Duitse prof) na onderzoek beweert. Acht euro per liter bier betaal je in 't café dus niet en een doorsnee pak shag kost er geen vier. Dat heb jij fout gezien.…

Zonder pardon, recht uit je hart. Je koffer stond al klaar en je ging zonder iets uit te leggen.…

een paar zinnen van wat ik voel en wens voor jou nieuwe krachten te putten uit de bron je erin mag slagen het lot van de verwoestende storm te kunnen dragen te zwaar voor een enkeling je hebt nog je gezin om voor te leven die je steunen altijd weer vraag ik de Lieve Heer jou moed tot aanvaarding te geven want Parkinson kent geen pardon…

Tuinschilderijen lijken het, die twee vrijwel gelijke Sneeuwuilen, die verbouwereerd toekijken op de gasten van De Pont met blik van nauwelijks gezond Waarvan jij denkt: 'Pardon'? 'Heb ik iets verkeerd gezegd'?…

Herfstnachten ademen de aanwezigheid van afwezigheid, met op de lippenrand een vluchtig, algemeen pardon en dank voor het zachtmoedige medeleven. Daarom verkies ik veeleer de chaleur de coeur van het zinnenprikkelende lentetorso: je ziet reeds in ‘t decolleté van de ochtend dat er iets veelbelovends in zit.…

Jood weer denkend zeer grappig te zijn onsmakelijke ongein commentaar op roetpiet de blijmoedige kinderen zien dit zo echt niet wat een ziekelijk geklaag verlaat dan ons mooie land uw betoog klopt van geen kant gemeenteraadslid Oldebroek denkt ook alles beter te weten hem ook meenemen vooral niet vergeten oh pardon…

Zodra de zon weer aan de horizon boven de zee zal verschijnen terwijl de dageraad wacht zal deze diamanten spiegel zonder pardon als een Fata Morgana verdwijnen tot de volgende heldere nacht.…

Haar rood links ging akkoord, zonder pardon Piano nobiles voor 'n rooie rakker In Brighton, Nice, Parijs... groen links, word wakker!…

Verwoestend haalt hij uit kent totaal geen pardon vreet zich een weg van binnen naar waar het leven begon Raakt alle vitale delen gaat grijnzend zijn gang ontziet geen lijf nog leeftijd denkt alleen aan eigen belang Sluipt langzaam naderbij als een dief in de nacht ik ken geen ander monster dat een leven zo verkracht Het monster dat…

door de week het werk gedoe aan een bureau precies op tijd en dan nog afgeborsteld, een heer van stand vijf op zeven, tot vijf telt hij op, weegt hij af of het nog volstaat deze zinloze diendaad ja mijnheer, nee mijnheer, zonder pardon geen goedendag het weekend, iedere week aan het eind van zijn Latijn wacht gelukkig het drijfzand…

Dodelijk, zonder pardon. Als knop gebroken, onvolkomen, bediendes van een hoger doel. Modder, afgehakte stompjes, het veld ademt vergank'lijkheid. De echo galmt in stilte, dreunend, de aarde antwoordt, rustig kreunend. Slagveld verlaten, stille trom, getuige van de eindigheid.…

Hoeveel moeite we niet deden om die golven te bedwingen mijn duizend maal pardon tot op de draad versleten. Zoveel strijd als we streden om elkaar niet te verslaan in de worsteling tot beminnen als ons geluk werd toegedekt door laagjes van verdriet. Zomaar voorbij als een dag als een leven zo ongemerkt vergleden.…

Pardon? Wie waant zich de Nuenense kunstpaus? Die brengt zelf het heilige dorp in discrediet! Nagelkerke heeft een bronzen monument gemaakt, wat zal schitteren tot in het verre verschiet, wat nou, muggezifters, ze zijn toch niet naakt!...…

hun leegheid zit verborgen in hun shit met chocoladeletters in hun krant naar alle hoeken van het ‘vaderland’ en leugens met soms klappen zijn hun hit de touwtjestrekkers zwijgen over geld ze hebben dat genoeg - en soms geweld…

het dorp der dorpen sluimert in de zon de wijken zijn als late honingraten door koningin en bijenvolk verlaten een enkeling vindt schaduw op balkon het leven is terug naar waar ’t begon daar ligt een garnizoen van frontsoldaten dat vluchtte uit de broeierige straten de zee zorgt voor een generaal pardon nabij een donker middeleeuws kasteel…

Ergens daar lag het antwoord, veredeld in het aardse as Zo zeldzaam als ik nu pas hoor, die speld in het hooi of gras Zo mooi zo blinkend benoemd, naar het wijze levenstoneel Kleuren vergift, geprikt geroemd, die ene glans, roestend donkerfluweel Het blinkt harder, scherper, pardon, wakker paraat in onbekende uren Zoekend in schaduw naar…

Hoe iets eindigt waar het ooit begon leven kent soms net als de dood geen pardon. Ik herinner mij nog van ooit de bloemenwei madeliefjes, een gesprek samen tussen jou en mij. Nu is het voorbij, rest dat mooie schilderij van ooit alsof het steenkoud winter is en even niets ontdooit.…

, beeldschone papillon Koersend op de gang van de wind Fladderend van gazon naar gazon Onderwijl neerstrijkend op een slechts vergankelijke klaproos Even rustend Je prachtig gracieuze vleugels dansend in de zon Doch aan de einder wuift reeds een vergeet-mij-nietje jou tegemoet Verwachtingsvol passeer je zelfs de klavertjes, Zonder enig pardon…

Water is de oplossing tegen dof roest is het rotten van futloos kaal dat blauwgrijs begon zoals metaal zonder pardon tint tot rood stof Verwittig het niet met hamerslag ontzie het ijzer van kleurloosheid ook al raken de strakke lijnen kwijt juist in corrosie blinkt jaar tot dag gesprongen gaten vallen -niet te lassen in `t zwakste deel…

Pardon? Of ik U mag zeggen. Ehm... Mag ik geen U zeggen? ..... Weet U niet wat U betekent? Jawel... Zeggen ze nooit U tegen U? Nou eh... Hoe oud bent U? Vijfenveertig... O... Ik dacht dat U ouder was. Oh... U heeft vast al een heel leven geleefd.. Nou, tot zover.... Toch vind ik dat U een U bent. Nou oke dan. Speelt U al lang?…

Baan brekende poëten herken je aan hun voortvarendheid meteen ze zetten zonder pardon alles in en schuiven er niets voor opzij bij de eerste de beste kans op erkenning door de maatschappij Bij de voorverkiezing van Dichter des Vaderlands reed er één van de short list op stemming uit vanaf gene zij met bulldozer in dichte mist met zijn…

je stapte mijn leven binnen zonder een pardon ik realiseerde dat jij mijn toevluchtoord kon zijn waar ik even kon zijn zonder pijn liefde werd me automatisch gegeven ik hoefde er niet voor te bedelen ik kon mezelf zijn ik hoefde niet meer alleen te zijn als ik bij jou was was alles goed geen problemen, geen stress alles verliep vloeiend…

Tussen de donderbuien door, waarbij de flitsen met genot, de mens liet schrikken zonder pardon, weten we toch weer, dat niets onvoorspelbaarder is dan ons eigen heerlijke herfstweer Wat loop ik graag in een forse bui, de stralen in mijn nek, ja lach maar, een ander vindt dat misschien wel gek, maar een forse bui, op haar en hoofd,…

Je woorden lossen op in vergetelheid De verbale barricades worden afgebroken Af en toe struikelt iemand over jou "oneliners" in een poging zich te onderscheiden Toch is niet alles voor niets geweest nu er een Generaal Pardon is uitgesproken Ontheemde vreemdelingen mogen nu Nederlander zijn en kunnen zich veilig voelen onder rood wit blauw…

I de sneeuwpop wilt niet meer parelwit leven en verkommert de dagen met zwartepieten over daken wil hij pepernoten strooien in ogen van kinderen die lief pitten en peen in zijn ijshoofd staken zonder pardon of vraag naar balt hij boos en smelt bij elkaar II condens reist over landen en een spat meer glinstert vriendelijk…