Alle inzendingen over persiflage op het vi

We stapelen ondergronds wat de geest niet verdragen kan Schaamte en zelfverwijt ook dingen die ons bang maken Tektonische pijn onder glooiingen van vlees Waar hebben we ze begraven: de dromen de beloften van het onbegrensde Waar is de onbevangen blik van het pasgeboren kind Wat als we tevergeefs wachten op een renaissance Als…

Gedenkens taaie kunst en wens ik niet te weten: Ik hadd' er liever een te leren van vergeten. Zou mij te voren staan al wat ik heb bezweet In lijden of in vrees; het waar een pak van leed Dat and're schouderen als mijne moesten dragen: Zou ik ook al de vreugd van all' mijn blanke dagen In ene spiegel zien: een sterker oog als 't mijn Moest…

Waar eens de Nederlandse paus Adrianus VI zetelde; wordt heden ten dage iets van een versteende hoop onder de aandacht van een oplettende mensheid gebracht. Christus Salvator die nog steeds redding biedt aan het oog, dat in de diepere betekenis achter zijn afbeelding de ware boodschap ziet.…

De beek buitelt speels over zichzelf heen de berg af -- en drassigt het dal.…

Niet onze woorden zijn persoonlijk, maar alles -- wat ons overkomt.…

Ver non sem`per vi`ret niet steeds is de lente groen, langzaam werd gisteren vandaag.…

tomatensap in wijn het stuiptrekken van zilvervliessyndromen en fijnbesnaarde kreeftengangmuziek geëxalteerde samenzang door vromen gemeenzaam en vereenzamend publiek deel sleutels uit aan dure huidverkoper en duw de lavastroom terug in de krater zwaai de baljuw uit verdraai de loper maak van de kwade prins een gulle prater X-VI-MMXIX…

passivum singularis of pluralis àdhortativus of een potentialis vis vim vi, haec huius hanc of hi Lingua latina non iam est mihi Sit terra levis hodié tibi Precisie van constructies en van tijden geen speld ertussen, niets is te vermijden - in regel vier staat driemaal "deze kracht" daarna "Latijn staat niet meer aan mijn zijde Laat…

XYZ AEROSOLEN De lucht is zwanger van de aërosolen Bedwelmd door deltaplus en omikron In trance gebracht door tau en ypsilon Zit men voorlopig nog op hete kolen Pas als het alfabet is uitgeput Gaat Rutte VI of VII met de vut…

VI. Als ik te lang gezeten had bij jou, te weerloos en te dicht tegen je aan, wist ik dat ik vlug wegmoest daarvandaan, want van te grote warmte krijg je gauwer kou.…

Persiflage : op Marsman ( Denkend aan Holland )…

Dat verblijdt Lang Geheimschrift(VI(II))lezend met Summier zicht heel mooi dansende letters. Soms Quick-Quick-Slow van nacht naar ochtendstond in heel mooi licht Soms moet er heel even worden aangespoord wordt de Vorst van de Duisternis getemd en besluit zijn Aura wel of niet tot moord...…

We kunnen nog geen afscheid nemen, maar vandaag is dan toch die dag. De zon schijnt, maar inwendig huil ik zacht. Op je laatste rustplaats aangekomen kijk ik om me heen. Zijn er meer die zich zoals ik voelen, of ben ik maar alleen? Peinzend buig ik me weer tot je graf, maar alles gaat langs mee heen. Het enige wat ik nog kan denken is,…

Twee meisjes Zongen zachtjes Hun lieve liefdesliedjes Beide meisjes creëerden Hun creaties koesterend Afscheid nemend Maar nooit Van mijn netvlies Dansend in dromen Alles lost langzaam op Niet deze dromen Altijd bij mij dragend Daarom zing ik mijn lied In de verre velden Wie zal het nog horen Alleen mijn twee meisjes…

Hoog in de lucht Draagt de wind Tranen van de Andes Bereiken nooit de oceaan Ik draag het mee Lichaamstaal Handen en voeten De armoede kleurde De tranen rood En ik draag het mee Nergens was het veilig Op elke hoek loerden ogen Ongelukken per ongeluk Droefheid en frustratie Ik draag het mee Tranen mengen zich Met het leven ten…

Sprakeloos Niet te bevatten De controle kwijt Wat doe je dan Is er ergens hulp Hoe lang wachten Een warme blik Medeleven vol begrip Liefdevol word je benaderd Ook door je buurman Zijn dochter en zijn zoon Maar dan weer alleen In de woestijn van eenzaamheid Je glijdt weg Zinkend in drijfzand Het geeft verdriet Ze zien het bijna niet…

We ontkomen er niet aan, beste kijkers, #metoo en Talpa, dat is geen goed huwelijk. Ging eerst the Voice onderuit na vrouwelijke beschuldigingen van verregaand mannelijk machtsmisbruik in de vorm van vrouwbeledigend intiem-iderend gedrag, thans wordt de beerput van Talpa nog verder geopend. Heel de Gooise matras wordt binnenstebuiten gekeerd. Meer…

Ik ben alleen Alles is zwart Ik ga dieper Dieper en dieper Ik ben weg Alleen Verweg Het oog ziet niks Ik voel alleen pijn Alleen pijn Ik hoor niks Ik val dieper Dieper en dieper Alleen ik Àlleen ik Helemaal alleen Tot het einde Ja, dat wil ik Het einde Ja, het komt toch: Het Oog Van De Dood…

VI "Vergeef mij," huivert de dichter, "'t Is onbescheiden misschien, Maar mag ik ook vragen, wat dame de eer heb vóór mij te zien?" - En de schoone glimlacht: "Wel zeker!…

geen doorkomen aan onder de linkse brugboog ligt een futennest in het voortuintje van een dode duif vleugels tegen de gevel in werkelijkheid kan het hek naar de vrijheid altijd open - zeg het me niet - hoeveel zwarte wateren moet ik afzoeken lage winterzon op de bodem van de singel ligt een vuilnisvat…

Die dag werd onze held weer ijlings klaargestoomd Om zich te laten zien op het gewijde gras Voor de finale (één waar menigeen van droomt) Een klein probleempje nog, de darmen gaven gas Echt waar, het rook als verse Labbertongse mest En alle spelers werden helemaal gestoord Dus hield men Koplamp afgezonderd van de rest Zo werd de grootste gifwolk…

Door gebrek aan onderhoud oxideert 'EARTH' Waarom staan wij toe dat onwens'lijk is? Overmacht is ondergang Luiheid te traag…

een donkere trap en daar draven huzaren door het panorama in een rijtuigje met grenadiers en jagers muziek door het bos ik - zei de mus : schoot hem een pijl uit mijn boog - hij weigerde mij onthoofde graven van egmont en horne zijn onuitwisbaar hollandse graven van over de zuiderzee teruggedreven…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - Sonnet VI in de cyclus 'In de Hoogte'…

De nacht hing vol kruimels die nacht waaierde uit en muziek zwom door me heen en het stuiterde, vi in een net, op de kaseisen, het droge, ik hapte, klapte dicht, stak over de straat, op sigaret, had handen tekort om teveel en wilde je zeggen wat je me deed. Vandaar dat ik je schreef.…

Met de paplepel krijg ik het ingegoten (De -r- is weer in de maand) Ja! Met suiker en al wordt het me door de strot gedouwd - Ik praat nu onverstaanbaar met mijn binnenmond: 'k Heb liever gewoon een bordje havermout, Zoek langs het halfopen gordijn troost bij de glimlach van de volle maan, En huil heel zachtjes kleine druppeltjes…

De kinderen zijn 't huis uit, we zijn dus alleen, met alleen de kleinkinderen af en toe om ons heen. 't Was even wennen in 't begin toen de eerste de deur uitging. En nu, nu weten we niet beter meer, we zien ze om beurten een enkele keer, ze hebben 't druk en leiden hun eigen leven Maar waar zijn die kleintjes toch gebleven?…

Heel in 't begin zijn 't vlinders in je buik. Daarna wordt 't verliefdheid in je hele huid. Het zit in je wezen, beheerst je bestaan, en niks is meer hetzelfde want het is zo spontaan. Als de bliksem de hemel doorkliefd, Ja dan zeg je, ik ben verliefd!…

De wereld is gemoderniseerd van boven naar benee Natuurlijk is dat niet verkeerd maar zijn we wel tevree? met wat we hebben, krijgen en doen? Of zijn we tegenwoordig helemaal niet beter af dan toen?…

Wolk neem me mee, je gaat zo hard waar ga je heen? Wind neem me mee of doe je dat alleen met wensen en gedachten en kan de rest wel wachten, tot de storm in m'n binnenste geluwd is en ik de meest belangrijke dingen niet meer zo erg mis?…