Alle inzendingen over pianist

De touwtjes aan mijn vingers doen het werk voor me, ik draai me om en schrik, want ook de drummer en de pianist hangen aan zijden draadjes. Zoals altijd wordt het weer ochtend, het strand is nog steeds waar het was en wederom rijst het bloedende hoofd van de zon op uit de Marianentrog.…

geluid zwelt onheilspellend aan de arme schuldige, ter dood veroordeeld voelt dat hij niet ontkomen kan dan ontwaart hij tussen ramptoeristen zijn geliefde, die hem zo bemint maar al haar tranen, smeken, bidden helaas die redden niet het hooggerecht is onvermurwbaar en in triomf loopt het naar het eind de goegemeente berust in 't lot de pianist…

Lachend met ‘t hoofd opzij en pretlichtjes in je ogen in de blues tent aan mijn bijzijn zo gewend luisteren naar je warme stem de vrolijke blues tonen om te bewonderen je lenige vingers de klanken die razendsnel uit de ivoren toetsen komen De blues het schone lied de taal van stervelingen…

De pianist ten gehoor…

Professionele pianiste, wanhopige liefdesklanken, toetsen slaan zuiver aan, toeschouwers danken. Mijn gedachten dwalen weer terug naar het begin haar ogen gevuld met weemoed omdat ze 't weet.…

En er wordt betaald voor elke traan, de pianist doet zijn best en speelt bloot en leeg. En het ritme gaat maar door en door, de tijd komt voor mij, het maakt niet uit hoeveel ik dans de sax die brand. En steeds op dezelfde manier maakt het niet uit; het gaat met mij mee in de nacht waar het afval is verzamelt.…

Ze was een gevoelige pianiste. Een lieve, wijze vrouw. Sinds ik haar oude dichter ben, komt ze nader dan de hemel is. Later rust je in mijn houten kist. Ook vandaag al leef je voort. In dichterlijk hartebloed. In nooitverstrooide as. Weer voel ik moeder dromen, in onze lieve hemel samen. Ik hoor haar praten. Haar pianostem.…

een trillend lichaam gaat op in stalen veerkracht ivoor en kattendarm…

Wat allemaal wel niet bekoort aan de wandel door de oude stad mokum heb je nooit echt gehad nu terug op de Oudemanhuispoort Erdwin de mesjogge boekhandelaar riep nog altijd ongeneerd ja ja ziet hij is er weer ha ha zeker net gepensioneerd Om de hoek van de Staalstraat zat de pianist op het terras zag meteen dat ik het was vroeg wat…

tot een hoorbaar ballet buiten zinderende hitte binnen vurige extase maar het hoofd ventilatorkoel de noten van drie klassieke meesters ademen zichtbaar in de kapel iedereen de oren gespitst deze anders luidruchtige ouderen nu zo wonderlijk muisstil de aandacht voor het hier en nu een uur samen klanken beleven door het spel van de pianist…

Ik kwam er vaak in de echte gay bars, clubs, restaurants places to be waar je je ontspant Op de as van het levenswiel waar jazz en passerende cocktails je tot leven wekken De meisjes die ik kende hadden droefgeestige gezichten opvallend getooid met sporen van make up Teveel meiden wasten thuis de mascara van het gezicht schopten…

Een gedeukte trompet doet haar best om hem bij te houden maar ook zij verloor haar schoonheid de schrale klanken van een harp laten de dronken dirigent z’n hoofd hangen een pianist slaat zo zijn laatste noten door de salon waarna uiteindelijk ook de gasten vertrekken.…

Zangers passie wordt opgevangen door begenadigd pianist. Tenslotte zingt Rus 'aan de Amsterdamse grachten' waaraan hij héél zijn hart verpandt, Amsterdam vult zijn gedachten…

Het middagconcert was begonnen Ik ging er goed voor zitten Achterin de woonkamer Van de Uylenburgh Ik spits mijn oren Nieuwe composities Zijn zo aan mij besteed En dat nu dan in de Uylenburgh Ik voel me verbonden Met muziek en mensen Zeker ook met oude(re) mensen Verzorgd in de Uylenburgh De pianoklanken vullen De smaakvolle huiskamer…

ik weet natuurlijk eens vindt iedereen vrijheid in eeuwigheid aan de overkant van de tijd ik besef ook om hem te ontlopen kun je als hij komt niet je koffers pakken natuurlijk begrijp ik dat waar uit vier streken de laatste wind blaast ook jouw steentje vallen kan natuurlijk blijf ik na vandaag luisteren de shake rattle and roll…

dénk ik je als de zoon en broer ván als de jongeling de onderwijzer – het hoofd der school dénk ik je als de pianist – de organist en de dirigent dénk ik jouw gedachten – jouw oordeel jouw liefde – jouw stijl – jouw taal dénk ik jouw oplossing – jouw maniertjes – jouw rust dénk ik jou als mijn liefde – mijn echtgenoot mijn vader – mijn opa –…

"Een mens is niet van steen" zo luidt het gezegde een warmbloedig wezen een uniek gegeven: leven maar de kerk is wel van steen steenkoud als de verwarming niet brandt niet koel genoeg bij een hittegolf niet op orde zonder koster voor de interieurverzorging geen klanken zonder organist/pianist laat staan de dominees hij of zij die het…