Alle inzendingen over pleister OR medelijden

men vermijde te allen tijde te dementeren want het medelijden is snel vervangen door ongeduld in het heim van Alz…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

En nu de stad Haar gelaat weer verbergt Onder avondnevel In het labyrint van een tijd Die ons verder drijft In dat ongewisse En veel zonder Verlang ik Naar het licht Dat verzacht Na de nacht Als een pleister Op een wonde.…

Het is weer goed gekomen Ik heb je terug genomen Je houd van mij , dat zeg je vaak Maar elke keer is het weer raak Je opvliegende buien, de haat in je ogen Terwijl ik je lief had, je nooit had bedrogen Ik kan niet zonder jou, zeg je daarna altijd weer, En dan proberen we het nog een keer Ik hou je vast, en kijk je aan, "Lieverd ik laat…

Vandaag dapper mijn zwart oogpotlood gepakt Ja, ik opteer voor de kattenlook, die staat me echt wel machtig. Dat werd balen, sakkeren en een gepieker. De spiegel deed het niet langer, ik geloofde mijn ogen niet. Ogen bestonden gewoon niet... Ik dacht: meid, ga wat rusten Het verdict viel, je zal berusten. Wat boeide ik me op, in domme…

Onder aan de toren is een wespennest het zoemt en trilt de regels van het "huis" verstoord een bij "de onverlaat" de hysterie slaat nu toe verlaat het nest nu het nog kan maak er het beste van het steekt nu overal vriend en vijand geen onderscheid voor medelijden is geen tijd…

In de vroege ochtend stikt de laatste klant haast in zijn sigaret Verschaald bier, stinkend als in de hel, over is de pret. De dienster loopt schoorvoetend naar de deur en wil sluiten Onfris, vieze haren en akelige stoppelbaard waggelt naar buiten. Slenterend zeult de man zich huiswaarts, een hele klus Ach,Corinne wacht steeds, hij verwacht…

Sommige vrouwen begrepen dat hij medelijden met hen had. En heel sommige vrouwen hadden gewoon medelijden met hem.…

Oma borduurt met gouddraad. Op haar rijke stof rust mijn hoofd. In de blauwe pan sissen twee pakjes boter. Wit vlees puilt uit haar ladder. Een collectant krijgt haar oude kranten. Zuinig hecht ze af met een stichtelijk woord. Op mijn koffie drijft een vel. Met mijn theelepeltje vis ik het eruit verstop het aan mijn kant…

ik plak nog altijd pleisters op die dagen waarin ik me een weg baan tegen de wind in het regent herfst- bladeren, raap ze één voor één tot ik hervinden zal hetgeen ik eerder verloor…

straks misschien weer zonder pleister zal het vast beter gaan weet ik mijzelf wellicht een stukje wijzer…

Een pleister en een kruisje voor ’t gezwoeg Het feit dat je ‘m uitgelopen had Een heerlijk drankje en verkoelend bad Dat is in deze tijden niet genoeg De lopers en het netwerk zijn mobiel Met Facebookfotofinish en profil…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

tussen de plek waar je rekent en die waar je medelijden voelt gaapt een kloof is rekenen slechts uitgekookt doortrapt en medelijden soms berekenend? rekent het hachje zich niet alleen rijk en slaat Agape soms een brug over het ravijn?…

hecht als een pleister zodat het maar even pijn doet als je me lostrekt ik ben bijna blij je te zien hier fluister ik in dovemansoor al weet ik niet waar we zijn het is goed nu samen te zijn ook al hangt mijn boodschap als een haar in een plakstrip we zijn behoorlijk beschadigd maar eenmaal de beschermlaag verwijderd geneest de wond…

Hoewel geen landgenoot zich heeft geplaatst Tussen de beste renners van de Ronde Was er voor ons een pleister op de wonde: Wat waren wij toch trots op nummer laatst, De man die ieder uit de wielen reed Als hij zijn achteruitlooppoging deed!…

De ramadan schrijft voor dat wordt gegeten Zodra het donker is, niet overdag Omdat zoiets van de Koran niet mag Voor moslims is het zwaar zo te diëten Een pleister ter voorkoming van de zonden Ook goed voor door Islam ontstane wonden…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Op de dag dat de taal weer praten kan en ik pleisters schrijven kan op de woorden die zijn misverstaan gaat de zon weer op in het dal van wat eens vriendschap was en zal ik armen slaan om de tranen die zijn weggewist. Maar weet vooral dat je nog altijd welkom bent…

hij wil haar uit haar tent lokken maar het is nog véel te koud ze bibbert in haar slaapzak met kruik als lijfsbehoud ze krijgt toch medelijden dus noodt ze hem naar binnen waar zij nu met zijn tweetjes een sneeubalwals beminnen .…

Vlijmscherp weer, deze stunt van Albert Heijn De messenset om mee te kokkerellen Zorgt dat je al je vingers na moet tellen Dus blijkt er nu een grote vraag te zijn Naar pleisters en verband voor deze klanten Zo snijdt het mes bij Appie aan twee kanten.…

Mijn ogen zijn omfloersde tamboerijnen al roert de hand daarbuiten luide de huid hun klank in zich gekeerd blijft dof Mijn ogen zijn omfloersde tamboerijnen maar heb daarmee geen medelijden…

Er is vandaag een vraag die allen kwelt Ziet Johnny kans om tijdig te herstellen Zodat hij straks de bergen op kan snellen Want hij is onze nieuwe wielerheld Geheel in pleisters en verband gewikkeld Zei hij ons desgevraagd: ' Ik ben geprikkeld'!…

Leven is mede -lijden voor lijders, mede -vreugde voor vrienden.…

Toen ik je zag verdwijnen zag ik mezelf staan jij was het die naar me keek medelijden straalde uit je ogen kon je mij maar omarmen dan was ik niet zo alleen zat je maar voor me in plaats van in mijn hoofd mijn ik mijn eigen ik kon jij mij maar troosten…

Zij tuurde in het vuur van zijn ogen die niets verhulden en geen medelijden kenden De muren waren niet veilig maar het niet vluchten maakte hem nog kwader. Zijn stem overstemde alles maar de sneeuw bleef het was donker en koud die nacht.…

te trekken staat hij aan zijn vijfde ezelpoot penibel pleister…