10139 resultaten.
over poëzie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 161 ik kleur
met
woorden
mijn gevoel...
soms
geeft het weer
wat
ik bedoel
Lejo van Kuijeren…
De Bron
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 462 toegeëigend, die van de vogels waren
eens in het begin, was het water van de vissen
ook daar grepen we in, en zonder compromissen
de bomen in het bos, we hebben ze vermoord
het evenwicht van groen en blauw, gaandeweg verstoord
op alles wat ons te pas komt, leggen we beslag
en niemand vraagt, wat wel of wat niet mag
soms zwijgt de mens, en zoekt de bron…
Een Bron
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 836 Tussen rotsen en een dal verstopt zich een Bron,
Die in een schuimende sjaal aangekleed is.
Zoals een lief hondenjong is zij vrolijk, zij stroomt
Via geheimzinnige bergkloven in hun duisternis.
Lang geleden heeft zij haar begin verlaten
En de mist overschaduwt het eind.…
bron van mijn leven
hartenkreet
4.0 met 32 stemmen 837 Als een mug
Vlieg ik om je heen
Jou nooit met rust latend
Ik wil jou nooit kwijt
Jij bent de bron van mijn leven
Verlaat mij nooit
Zoemend zweef ik om je heen
Maar jij moet mij niet
Jij slaat mij dood…
bronsgieten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 346 ingesmeerd met was
een ademend vlies
je bent ingesponnen met ijzerdraad
daarrond stolt een mal in een kist
een mantel van gips en zand
die in gave brokken uiteenvalt
tot je in de ronde oven past
in een kuil van waterdicht beton
weeg en smelt ik jou
een kraan op rupsbanden
mikt de haken in de ogen
en tilt de kroes uit de oven
het kokend brons…
bron
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 326 en nog steeds
begreep ik niet
wat zij bedoelde
zoals zij
het water keerde
liep de zee recht omhoog
vielen torens
deinden paarse stranden
keerde zij
het binnenste naar buiten
aan een koord
trok zij hun oevers
om mij heen
en opeens
was daar die bron
het allerdiepste vinden
heel even
maar zo eenvoudig
glinsterend
in mijn eigen…
Van brons
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 411 Met een hart van brons
luiden klokken om ter schoonst
alle weer en wind…
toen je nog jong was
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 118 wat nu nog doolhof is
voert naar ik vurig hoop
tenslotte naar jouw bron
want alles wat nog buitenkant
of overwonnen slechts bevochten
meeslepend of mislukt
als tweede huid nog bij je hoort
ja, dat zou je dan achterlaten
om weer te keren naar je dromen
de passies van weleer
toen je nog jong was en zo onervaren
weer naar die bron
waaruit…
Hoe het begon
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 217 Toen besefte ik pas
hoe het begon:
het ontwaken
van vader en zoon
en de ijle schreeuw
boven de daken
kwamen
uit dezelfde bron
die er altijd al was…
bron
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 495 gestaag sijpelt pijn
door alle laagjes huid en
verschroeit mijn dromen…
Roerloos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 72 nog staat ze huiverend
in haar bronzen blootje
wachtend op ritselgroen
van omringende bomen
een zilveren baan van licht
spoelt rondom haar voeten
die koud zijn
na de lange winter
de stilte spreekt haar naam
zij luistert roerloos…
normen
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 533 niet, niet, niet
dit gedicht
is geen poëzie
maar de dood
die me onbekend laat
sterven…
Sculpteur
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 244 De kunst is het leven
Met een gevoel van beklemming en
Levensangst; smart, de Schreeuw
Als Munch. Hier.…
Segais' bron
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 64 Hazelaars, heilige bomen
staan rond de bron van vijf stromen;
ze dromen met elf en zalm.
Drink van stromen en bron, word wijs,
en inspireer de ziel z'n reis
als kraanvogel; grijs en kalm.
Zoals het is in Andersland,
zo is het ook aan deze kant:
Wees open voor de vijf zinnen,
open voor gevoel van binnen
bij beminnen en streven.…
Poëziegeluk
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 256 dat ik hier nu alleen zit
aan de tafel, met mijn kladblok
een pen, in stilte gehuld
afgezonderd van de mensen
achter een gesloten deur
geeft een gevoel van schuld
dat ik mezelf de vrijheid
van het ongestoorde
schrijven heb gegeven
ver van het moeten
zo het intense geluk
van poëzie kan beleven…
Omdat...
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 238 hoe je niet één keer
in mijn woorden dook
of zocht
naar het metrum
het fluisterende in mijn rijm
waarin mijn vertrouwen lag
en je geen weet had
van mijn diepte
het gevoel waarmee
ik elke letter voorzag
-
zo zal mijn poëzie
voor jou
enkel raadsels geven
geruisloos verder leven…
Een hert dwaalt door de mist.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 200 Ik schakel naar tweede en prevel zacht;
wees niet bang voor warmte en poëzie.
Mijn schrander, lieflijk hert, voel je vrij
en kom je laven aan de bron.…
EEN ONTDEKKING
poëzie
2.0 met 21 stemmen 3.573 Dit vroeg ik aan mijn Zangster,
En zij gaf mij ten antwoord:
'Er was in oude tijden,
Een bron, die aan de Dichters
En vuur, en geest kon geven;
Hier dronken ze uit, en zongen
Ter ere van hun Goden,
En dappere oorlogshelden.
De schoonheid der Nature,
Het lachen van de lente,
Het zoet gevoel der Liefde
Was 't, dat die Dichters zongen.…
Uit honderd konijnen bouw je geen paard
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 204 Wat heb je me al vaak
Te vriend proberen te houden
Met weer een belofte die
Op zich al niet toereikend
Was voor wat we samen hadden
Afgesproken - en iedere keer
Weer lukte het je om me te lijmen
Daar waar ik diep in mezelf
Wel beter wist - 't is beter om
Er nu maar mee op te houden,
Ook al was het wel ' t proberen waard,
Uit…
Robot Poëzie
gedicht
3.0 met 11 stemmen 2.831 Poëzie, wrede machine
Stem zonder stem, boom
Zonder schaduw: gigantische
Tor, schorpioen poëzie
Gepantserde robot van taal—
Leer ons met schavende woorden
Het woekerend vlees van de botten schillen
Leer ons met nijpende woorden
De vingers van ’t blatend gevoel afknellen
Leer ons met strakke suizende woorden
De stemmige zielsbarrière doorbreken…
De schepping
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.097 Opgaan in beweging
Het loslaten van bewustzijn
Zonder doel
Af gaan op wat ontstaat
Uit gevoel
Jezelf verliezen in kleuren
Die zich vormen
Door op te gaan in elkaar
Beweging naar de kern
Door expansiedrift teruggedreven
Naar de bron
Naar het niets
De duistere zwartheid
Van waaruit alles wat ons
Leven brengt begon.…
oefening in poëzie
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 171 geef de tijd een kleur
het avondrood bijvoorbeeld
geef je gevoel een geur
voor mij mag dat lavendel zijn
tracht wat je ziet te omvatten
in aaibare woorden...…
bron
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 689 het vergezicht was niet slechts voor mijn ogen
een regen boog zich vloeiend voor de zon
de spreeuwen lintten sluiers langs de hemel
en zweefden zoals ik geen leven kon
de wolken dreven weg in paarse tinten
en achter hen azuurde firmament
de hemelwind verlichtte avonduren
en stilden dichters eeuwig dit moment…
DE BRON
gedicht
3.0 met 37 stemmen 8.995 wild en krachtig
stormde ’t machtig
woeste water naar omlaag
kolkend, klotsend
beukend, botsend
schuimend op de keienlaag
stuwend, sleurend
zwart verkleurend
in een helse razernij
oorverdovend
niets belovend
lokte ’t woeste water mij
tergend glad
’t zwoegend pad
naar de oorsprong van de bron
zwetend, vloekend
doelloos zoekend…
Een bron
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.311 Ik zag een bron
haar schoonheid tonen
zo dikwijls
als ik er bleef staan
en stil
zag ik haar waterstromen
uit diepe gronden
opwaarts gaan.
Ik zag een bron
haar schoonheid tonen
in wat een
liefd'rijk harte biedt,
aan zegeningen
die er wonen
en offers
die een enk'ling ziet.…
De bron
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 865 In mij
is een warme bron
het borrelt en het bruist
't Is mijn ouderlijk huis
waar dit begon
In mij
is een heerlijk licht
het werd in mijn jeugd ontstoken
Er was geen rijkdom
maar warmte
op mijn ziel gericht
In mij
zijn klaterende beken
de oorsprong ligt
bij mijn zorgende ouders
Zij zijn mijn rots
in de branding
gebleken
In…
bron
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 507 Gezicht in de zon,
uitkijkend over een bron,
omsluierd door gewelven
van steen
grijnst hij om zich geen.
Zijn ogen nors
Zijn neus glimt
Zijn wangen fors
Zijn mond wijd open
alsof hij alles
in zijn geheugen prent.
Hij aarzelt niet
en braakt liters water,
terwijl iedereen het ziet
spuit hij onverminderd voort,
de sater.…
Bron
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 298 Prachtige vrouw,
je ogen zijn donker.
´s-Avonds,
wanneer je in de verte staart
lijken ze op diepe bronnen
waaruit op mysterieuze wijze
de nacht
over akkers, wouden en steden vloeit,
de aarde bedekkend
met een zee van duisternis.
Zó donker zijn je ogen,
mijn licht.…
de bron
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 397 verborgen ergens hogerop
ligt de bron
water vult een greppel
't is niet meer
toch, een dam kan de stroom niet stoppen
stil stijgend
tot die overloopt
het gaat verder
greppel, sloot, beek, rivier
en weer even onzichtbaar als het begon,
eindigend in zee
of..
is dat de bron?…
De Bron
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 341 God is de Bron van al het goede
Hij houdt de wereld nog in stand
En blijft steeds met ons verwant
Wij zijn veilig onder Zijn hoede.…