Alle inzendingen over poging tot het onmog

Met mijn opgeruimdste gezichten een dag beginnen: probeer ik het eens, blijkt hij niet op te lichten. Niks geen schaarsgbebloemde voorbijgangerslach in mijn raam of dat kind op haar vuurrode fietsje dat me wolkenloos zwaaide en zag - eerlijke uren waren het vandaag. Dodelijke, onverkwikkelijke, hopeloos uitgekeken uren. -------------------…

Het donkere water weerspiegelt wolkenflarden in spiegelbeeld met pistool nog richtingloos onbewogen in haar ene hand Onvervulde verlangens zweven tussen willen en kunnen wachtend om zich te uiten in boosheid of verdriet Tot het langzaam wordt gericht een knal in echo’s weerkaatst spiegelbeeld verrimpeld achterlatend opgelucht op weg…

De tijd is gekomen mijn pen is krom van de geschreven letters die geen woorden vormen een mislukt schilderij zo lijkt het wel een amusementsspel dat niemand kan vermaken loze zinnen ze kunnen geen mens meer raken.…

opnieuw zullen er bladeren groeien de bomen vol groen en statig staan bloemen kleurrijker weer bloeien jonge lammeren de wei ingaan een lucht zo wolkeloos en blauw de zon die laat haar stralen schijnen en ik denk enkel maar aan jou geen warmte laat de kou verdwijnen dit prille geluk drukt mij op de feiten dat jouw sterven niet te keren…

De koffie, ja die zit in de kan oh, maar waar hebben wij die dan ach laat ook maar als de koffie op is dan drinken we thee daar zitten we toch niet mee wat schud je met je hoofd je wil geen broodje dat vroeg ik je toch nee…

Het kind dat met wakkere beentjes fier, Het verse gras opschrikt, en zonder te wijken, Altijd rent voorbij de wind, en mij na laat kijken, De onrust in mij, een gulzig altijd wakker dier Niet te achterhalen tijd, wiens honger graag Verslikt, verslindt alles wat weerloos lijkt En kerend wendt, geen grens bereikt; Voor iedereen te snel…

Onmogelijk dat iemand zo'n inschattingsfout maakt. Was het een heel welbewuste poging hem te doden, want daar begint het toch wel erg op te lijken, de rijder riep immers bij zijn rit "Ik stop niet voor Joden."…

Wees welkom in de Arena van het palaveren waar polemieken met Très Grande Vitesse voorbij daveren. Zij is the Place To Be waar dichters strapatsen maken elkaar met talige humor troost en tragiek weten te raken. Woordenaar scherp de punt van uw ganzenveer kruis op de zandvloer fair de degens telkens weer. Welkom dichter van het hoogste woord…

stemmen cirkelen om elkaar heen een poging tot benadering ze willen een koor vormen een nieuwe betekenis…

bevroren tranen barsten bij een poging tot een eerste glimlach…

Te midden van het zwarte woud naast eeuwenoude eiken Beoefende een oude heks geheime schrijfpraktijken Haar toverwoorden vlogen rond een donkergroene ketel Al pruttelend op 't grote vuur met soep van pad en netel "Met jambe!", riep het heksenwijf en maakte zich wat groter "Met lettergrepen twee dozijn en veertien lepels boter!" Zij…

O laat dat nu mijn danklied zijn: het met vertedering naar jonge blaadjes kijken en weten dat er telkens weer signalen zijn om hoopvol door te gaan, al is er ook een wereld vol conflicten. Er is muziek, er zijn gedichten en veel wat enkel kinderogen zien. Vernieuw mijn kijken, schep een zuiver hart in mij en aandacht voor wat klein en…

Wanneer de stilte in de avond Valt Hunkert mijn lichaam Verlangend Naar de maagdelijke liefde Van de verliefdheid De onmogelijke onbereikbaarheid weg valt Het idee dat het onmogelijke Mogelijk wordt En de verliefdheid verliefd Wordt op de eeuwige liefde…

Ik wil verdwijnen Naar het onmogelijke Op een onmogelijke manier Met onmogelijke voorwaarden Was het maar mogelijk…

in zijn poging een snelsonnet te schrijven is onderstaande dichter reeds gestrand hij ligt nu met zijn voeten in het zand en zal daar nog wel n klein tijdje blijven ik reken op begrip en tolerantie ook een dichter heeft wel eens vakantie…

Dan was ik ook niet voor je verschijning bezweken, Je bent nou eenmaal onmogelijk om te weerstaan. Ik laat alles maar op zijn beloop, en ik zie wel waar het schip stranden zal. Ik zal wel altijd aan je blijven denken en hoop, dat jij dat ook zal doen, vooral !…

Watervaste vuren trotseer ik voor jou aanhoudend, verschroeiend, hete vuren Ik vertrap ze met blote voeten en mijn handen op mijn rug Niet te blussen, niet te vertrappen Brandend verschroeien ze, elke regel die, ik ooit ook had Deze watervaste vuren Van waarheid, voorzien, durven ze de leugens niet verder te trotseren dan…

ben jij mijn droom of droom ik slechts van jou om niet te hoeven ontwaken is ons fysieke samenzijn werkelijk samen zijn of zijn we samen nog steeds alleen tussen de lakens slechts op de rand van je bewustzijn waag je je op de rand van mijn bed en ik open me in al mijn zachtheid omdat ik weet dat je er morgen niet meer bent jij…

mijn moeder riep de fluitketel fluit, zet hem lager of zet hem uit mijn moeder zei de kachel staat te hoog, zet hem lager en ik antwoordde, hij staat al op de vloer het rijmt soms behalve om half twaalf hoewel ik door een ongeluk belandde op zaal F fluitketel en kachel bestaan niet meer humor op een laag pitje, de kool is gestoofd…

buig ik in een boog een kromming kookpunt, zwart gat treed ik uit, hoog boven alle schoorstenen van de stad dicht ik mijn woorden toe aan papier geduldig, moe was ik jou, jij mij vliegt een meeuw hulpeloos, voorbij…

Een onmogelijke liefde in de ogen van anderen Een ware liefde die stormen zal doorstaan.…

op dagen van ledigheid had ik gedichten willen schrijven over het niets... maar niets lukte mij nooit kreeg het niets gestalte het bleef verborgen onder het gevallen blad en kille leegte met gretigheid het niets willen beschrijven leverde mij niets op…

Als het praten stopt, Spreken de ogen. Stilletjes, fonkelend, Smachtend staar ik in je stralende prachtige zee, Wordt mijn waarheid ook de onze? Net als Mark's lovestruck Romeo, Is het moment verkeerd. Ik stap niet uit de schaduw, Maar ik geniet van je lach, Van iedere dag, van het moment, Dat ik met jou zijn mag. Rebelse momenten vragen…

zo mooi als Joe Cocker kan ik het bij lange na niet doe er ook geen poging toe maar je bent het wel to me…

Moeilijk is niet onmogelijk Dat is een ander woord Zoals een uitdaging Ook geen probleem is Het één is een werkwoord Het ander een lijdensweg De dichter doet moeilijk De taalpurist onmogelijk En de uitdaging is om dan Het probleem te laten zwijgen Uit: 'Eiland op de akker', 2005.…

wat onmogelijk is is nog nooit gebeurd wat geloofwaardig is is nooit hetzelfde ik hou mijn armen vast draai mijn ogen om duw mijn nagels naar binnen plant mijn haren lik mijn enkels voel mijn cellen want wat onmogelijk is is nog nooit gebeurd…

om de bal weg te slaan Maar het leed was al geschied Op een onmogelijke manier zou het leer het doel ingaan Waardoor jij het veld met de beker verliet Dat doelpunt zal ik nooit vergeten Het was een schot van een andere planeet Iedereen die het mag weten Opdat ik jou als voetballer nooit vergeet…

Als de lampen zijn verdwenen of gewoon op of uit zal het donker zijn in deze kamer. Als je op de kalender kijkt Ach laat dit gedicht maar zitten kom mee naar buiten er is van alles te doen. ----------------------------------------- uit: 'Aan de oever van iets staan', 2001.…

alsof alles wat ik had bedacht opeens niet meer weet Om mijn keel voel ik een koord wenste dat ik geheel ergens anders stond dus Ik stamel, pruttel en stotter en er komt geen normaal woord opeens meer uit mijn mond Het moment, haar ogen, de sfeer vragend kijkt ze me aan ik smelt van haar blikken terwijl ik me realiseer dat het met deze poging…

Je zou niet denken dat ze spelen, viool, harmonica en tambourijn, voor vijf verwaaiden op dit groot terras en stoelen bij elkaar op schoot gezeten. Hoor dan ons kaal en puur applaus of wij al lang begrepen hebben dat wij de schuld zijn van hun kou en wat er meer lijkt op verdriet. Zij spelen het gedreven of wij van de wind hier op dit lege…