Alle inzendingen over poging tot het onmog

Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren, iedere poging om maar te schrijven komt nooit naar boven drijven. Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren ik heb alles verloren.…

Ongeschonden, onbespoten herkende ik het lover, waaronder we konden schuilen, ik ken haar vruchten maar vrees het snoeimes van de tijd, ik loop over in woorden van twijfel na het slotpunt van een gedicht, een poging tot meer gewicht, al blijft het wat pover.…

geloof in liefde moet gedijen als een vaste stip aan de horizon, z’n schaduwzijde zichzelf moet bewijzen, slechts als schets en achterbleef onder een verwaaide paraplu, geplooid naar betere tijden daaronder vreesde ik het snoeimes van de tijd, woorden van twijfel vervangen het slotakkoord in een strofe van een gedicht, een laatste poging…

weet een dichte deur kan op slot zijn maar ook los probeer het maar eens net als bij het mensenhart doe een poging, raak het aan…

Iedere poging gedoemd te mislukken omdat successen nu eenmaal altijd slagen. Stap ik op hem af en weet hoe het zal lopen.…

in een poging te schuilen in mijn schaduw voor de zon struikel ik lelijk over mijn eigen ik goddank breekt alleen mijn schaduw iets...…

Loodzwaar gemoed wordt door liefde langzaam luchtig leven lichtvoetig Hoge horizon lost op in wijde vlakte vleugellam verliest van vederlicht Eindelijk boven je zelf uit stijgen in plaats van almaar rond te fladderen Lief vlieg mee naar hoge sferen nooit meer dalen wegens hoogtevrees…

aan jouw borst wil ik weer even liggen je bent in mijn gedachte als ik een appel schil het mes snijdt, glijdt langzaam in het vruchtvlees het leven heeft zijn loop genomen de wereld eet niet uit mijn hand ik ben uit koers geraakt hoe jij alleen mij zogen zal voeden met elan…

blijf gewoon maar leven want doodgewoon gaan is toch al een gegeven waar je vanuit moet gaan de moeite die je vroegtijdig neemt blijft alleen steken wie om je weent als uit een nachtmerrie weer ontwaakt verongelijktheid als natuurramp blaakt gelijk olievlekken die leven op de pool zo bedrieglijk mooi daar hoop in school ja zag; omdat…

Wat is het toch dat ik zo graag wil dichten terwijl ik echte poëzie niet lezen kan; de woorden vormen dan meer ‘n cryptogram waar ik mijn aandacht op moet richten. “Jonge sla” van Kopland kan ik nog vatten, van Ingmar Heytze begrijp ik af en toe een stuk, als ik van Campert iets kan lezen heb ik geluk, maar bij de meesten denk ik: , “verdomd…

vanachter het raam tracht de zon mij te warmen van binnen steenkoud. de boom tooit haar tooi schuchter maar nog niet volop dood blad dwarrelt neer. winden waaien flink dreigend zwelt het blazen aan stilte nà de storm…

Ik heb niet geleerd om te leven, ik ben eraan gewend geraakt al met al een poging om mezelf te zijn bij vrienden die geen eisen stellen en beschikbaar zijn wanneer ik kom of roep dat ik eenzaam ben Met jou is mijn poging tot een relatie anders Soms gaat het goed gedachteloos, vanzelf zodat ik achteraf niet weet of we verbonden…

Als alles veranderlijk is en vergankelijk in de tijd Is in herhaling vallen een onmogelijkheid…

De keerzijde van zeer getalenteerd zijn is doorgaans ook zeer onmogelijk zijn…

spiegel gebroken onthutst klautert mijn gezicht tussen de scherven in een vergeefse poging strijk ik het weer spiegelglad…

Een poging om in te halen. Enkele rotaties. Een eeuwigheid van angst. En dan... Niks…

“Vanavond zijn twee dierbare vriendinnen Onaangenaam behandeld in de trein, Het zullen eens géén Marokkanen zijn! O, Nederlanders, ga je toch bezinnen. Breek los van politiek correct gelul, En lees op Twitter al mijn flauwekul.”…

drijfjacht vol hagel ontsnappen onmogelijk dieren in het nauw…

onmogelijke keuzes brengen een mens in spagaat op het punt van scheuren…

In een machteloze Poging om onder Dwangopname uit te komen Was ze doorgedraaid - In haar slechtste dromen Had ze haar eigen Werkelijkheid geschapen En de echte werkelijkheid Verdraaid…

Ik pluk de mooiste bloem uit het diepste dal omdat ik van je hou ik haal de mooiste ster uit het heelal alles wat onmogelijk lijkt, doe ik voor jou Ik geef je mijn diepste gevoel omdat ik van je hou waar ik ook ben, ik sta achter je alles wat onmogelijk lijkt, doe ik voor jou Ik zal voor je vechten de zwaarste strijd omdat ik van je hou…

Ultieme poging om te scoren en anders laat ik het hierbij voorgoed, let nu dus op en wil me horen en weet dat jij me soms ook leven doet door niet mijn pogingen te smoren... dus, lieve lezer: hartelijk gegroet!…

Het onmogelijke werd bewaarheid In een relaas van onmogelijkheid Uitgesproken in bijtende woorden Met open vizier zonder schroom Geen verhaal op fluisterend vertrouwen Warme liefde bevroren wederzijds Slechts blinde woede en verwensing Gegooid met etterend pus brandend in hel En lijdzaam onderga ik dit alles En zie hoe het dons op je…

Ritsel vandaag nog wat Handjeklapklaphandjes Falen de pogingen Dán wacht de bijl!…

het onnoembare boeit mij door de onmogelijkheid er woorden voor te vinden al ons zoekend gestamel verstilt in haar kern…

rusteloos dolend dwaal ik rond in huis trap op trap af op zoek naar afleiding, verlichting, om de pijn het zwijgen op te leggen weer een poging tot…

zeg me hoe ik mijn geliefden zoek in de karmozijnrode woestijn zeg niet dat het onmogelijk is zeg dat het ongelooflijk is zeg me dat ik leven moet stappen zetten moet dat ik graven moet naar de liefsten in de karmozijnrode woestijn zeg niet dat het onmogelijk is zeg dat het ongelooflijk is zeg me dat dat ik niet meer terug…

Daar ga je weer, je zegt Je wilt je vrijheid Tja, wie ben ik dat 'k je weerhoud Het is oké dat jij het speelt zoals je 't voelt Maar luister heel aandachtig naar de klank van eenzaamheid Je hartslag maakt je gek In de stilte van herinnering Aan wat je had Wat je verloor Aan wat je had En toen verloor Donder hoor je enkel als het…

maar lief schijn jij zo lief te zijn zo waar te zijn van mij zo raar is het zo lief te zijn zo onmogelijk lief als jij…

Daarbuiten was herfst een mengsel van kruiden iets van rozijnen een rode wijn het kon onmogelijk een geur van nog zomer zijn…