Kroniek?

Uit een kroniek van verdriet
konden we ons niet laten uitdrijven
en uit de zeearmen zwom je weg
over de onstuimige jaren van het tij,

de zwemkunst hoefde ik je niet te leren
nu de handen de uren niet meer strelen
maakt dat de dag vleugellam, diep
begraven in het zand en extra lang,

op de vloedlijn verstoof het inzicht,
dat geluk wordt geboren in eb en vloed
waarin het geloof in liefde moet gedijen

als een vaste stip aan de horizon,
z’n schaduwzijde zichzelf moet bewijzen,
slechts als schets en achterbleef onder een
verwaaide paraplu, geplooid naar betere tijden

daaronder vreesde ik het snoeimes van de tijd,
woorden van twijfel vervangen het slotakkoord
in een strofe van een gedicht, een laatste poging

tot meer gewicht, het blijft wat pover zover men ziet.

Eeen laatste poging

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 81