inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 67.588):

Kind (voor Ruben)

Het kind dat met wakkere
beentjes fier,
Het verse gras opschrikt, en zonder
te wijken,
Altijd rent voorbij de wind, en mij na
laat kijken,
De onrust in mij, een gulzig
altijd wakker dier

Niet te achterhalen tijd, wiens
honger graag
Verslikt, verslindt alles wat
weerloos lijkt
En kerend wendt, geen grens
bereikt;
Voor iedereen te snel, hoe val je mij
zo traag?

Mijn kind, sinds je hier bent, verdrijven we
met liefdevol wachten
De wrede tijd, doorstaan we lange
nachten
Met suswoordjes; je tederheid
maakt me soms bang

Ik kan de tijdgod niet
bewegen.
Maar liefde en verlangen
lijken hem genegen,
Dat ik onze tijd, wil kussen
zachtjes toch op jouw wang

... Een poging in sonnet-vorm ...

Schrijver: J.Bakx, 19 mei 2019


Geplaatst in de categorie: kinderen

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 144

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)