Alle inzendingen over pril begin

De tover van het pril begin van boom en tak waaraan het versieren van 'n te lang zwijgende winterdag Wie herkent niet de schaterlach .........van specht Het is lente.... echt zichtbaar aan de huid van aarde.…

De zinnen schrappen steeds meer woorden waardoor het gedicht geen einde vindt dus maar weer terug naar het pril begin de inhoud zweeft naar alle kanten een titel is pas achteraf te geven of wellicht zelfs helemaal niet…

jij hebt ooit mijn gezicht beschreven door met je vingers leven te voelen van het visuele het plaatje herinnering in de teruggang naar het pril begin van de eerste keer later dan ooit de transitie van voelen en herinnering naar woorden die in taal met elkaar communiceerden om alle emoties te synchroniseren naar een gezamenlijk…

De dood die onverwacht kwam Hij speelde mededogen Ik keek rustig in zijn ogen Hij dacht te winnen toen hij nam Met hem verdween de stille rouw Twijfel troef zet roem in gang Van pril begin tot durend lang Kaarten zonder harten vrouw Leven, omdat ik niet verloor Ik geef het nu zelfs door…

Aan tafel klinkt geen tweegesprek Niet eens een pril begin ervan…

niet ik bepaal de modekleuren maar laat de herfstgeuren dwalen in mijn geest rook de lente in een pril begin we zomerden en onweer past daar naadloos in de vezels drogen in het rijpen van de oogst maar in hoogpolig zijn gun ik de herfst haar eigen keus zo komen de tapijten met franjes spinrag op ons pad en iedere streek een…

Ik herken de blauwe zaden van een pril begin, te proeven van vergeelde zeden in huid en haar, daar nog wat tussenin, woekering van onbekende goden uit een terracotta oerinstinct, zich voorspelbaar laat verraden getooid in de lange lijn der doden met kroontjespen en zwarte inkt, het avondrood zich in de horizon verminkt waarachter de as…

begin tot ver voorbij het plot in vrijheid samen lieven laat in het keizerlijke slot…

ik zie je in mijn hand ontluiken jouw lente binnen en de winter buiten een pril begin in teder groen mijn blindzijn kon er jaren niets mee doen ik heb je kleur ontdekt het groeien in de warmte je hebt een geur gelekt die voorjaar zacht omarmde we stuiven mails hopen op bevruchten maar msn is niet zo snel zij speelt met onze lusten…

M’n lief, op dagen dat het leven zoet is en wij als in het pril begin, sluipt soms een weemoed bij me binnen en wordt het nu herinnering van wat wij zijn, van wat we waren en wat er voor ons komen moet laat zich al raden: je zult m’n kussen in je armen nemen, het wiegen en me grenzeloos bewenen.…

Een pril begin. Geen ongeoorloofde aanval, noch verraad aan een weerloos vergezicht. Rust voor het getergde geestesoog, daar gaat het om. Door lange halen van een gewimperde zon, zodat ijstijden dooien in lauw strijklicht. Patronen tekenen zich af in isobaren als lijnen van gelijkenis.…

begin kleurde muziek steeds meer waarbij close harmony in samenzang snel overging naar het rijke zomerlied toch had de partituur zijn volle oogst nog in de rijpe herfst epiloog waar in eerste winterse nachten warme harten lachten…

Lopend in de vrije natuur kijkend om me heen ruikend aan de struiken voel ik me niet alleen Mijn rugzak heb ik bij me onnodige ballast zit erin jaren en jaren opgespaard vanaf een heel pril begin Ik heb besloten voor mijzelf de rugzak in het bos te legen dat is best een hele stap je komt jezelf dan wel tegen Maar het is mooi geweest…

Dan zie je hoe over haar ogen een dun laagje vocht ligt en trilt, nog geen echte tranen, maar toch, iets als een pril begin van verdriet. Haar handen liggen in haar schoot, lichtbruin, als gevallen bladeren, wegzakkend in een wolk van weemoed.…

In het vruchtvlees van herinneringen huist de blanke pit van onze tekst, ook verbaal in zachte en tevens harde kern waarin ik mij herken, als ziener naar het lot, ontvankelijk van een gewortelde daad, als het in goede aarde valt zoek de sporen in een verklaring naar die oorsprong als pril begin van oorzaak en gevolg, vertolkt in causale…

Als de toegemeten tijd verstrijkt zal mijn lijf, waar ik van houd ook materie dat mij steeds plezierde wisselen van plaats, zonder mijn herinnering aan hen die mij hebben verwekt, verzorgd en groot gebracht, 't wereldvenster ruim ontsloten zij kenden mij en namen mij hoe ik ook was vanaf 't pril begin, en later mij met stoerheid vulde dat…

(Is het omgekeerd, dan wordt daarover geen minuut gepraat) Menigeen voelt zich enorm betrokken bij zo’n pril begin Waar het management het hoe of wat maar in het midden laat Staat het volk de jonge minnaar bij met heel wat goede raad: Dat ie, als ze ‘m gaat pijpen, op d’r tandjes letten moet Dat ie uit moet kijken voor de sporen van z’n vaders…

M'n ademhaling stopt plotseling als ik aan je denken moet ze zeggen een eeuwige leerling zacht is de hand en z'n groet. Lang is de zucht naar een hunkering tussen het zwarte water en licht verschuilt zich in ontmoeting daar achter in het vergezicht. verplaatst tussen hier en nu diep bewaard ongeleid en puntgaaf er bestaat eigenlijk geen…

Dood lijkende tak brengt nieuw jong groen tot leven hoe wonderbaarlijk…

mijn oogleden zo zwaar van geplengde tranen wilde ik kijken wilde ik proeven van toch de lente toch het ontwaken van de natuur oogluikend, steels wierp ik een blik in mijn voortuintje de clematis staat in knop bijna barstensvol kale takken geen enkel blad toch tel ik vijftig knoppen mijn vingers reiken strelen en een glimlach is er…

Schoot waar het leven In gekoesterd werd, Begin van nieuw leven Zo pril, zo prematuur, Onverwachts is de vorst Er doorheen getrokken Terwijl de lente Al lang begonnen was, Vruchtbare aarde Bevroren terwijl Het zaaigoed al Ontsproten was…

Begin februari begonnen met een lach een pril zonnetje een zonnige dag Maar plotseling alles vervaagd een mistige blik die om lente vraagt Het leek zo mooi een nieuwe tijd nu alleen een grijze massa die alle vreugde mijdt…

grasscheuten groeien voor mijn deur mooi groen vers jong leven zo pril met dauw omgeven alsof geluk de boodschap is zo staan ze daar vol goede zin ik raak ze aan en snuif hun geur beleef een nieuw begin…

bruidsluier de ringen een belofte voor levenlang kindergeluk ontsproten in haar schoot houden van in geborgenheid en warmte babbelende mondjes te voeden en op te voeden de eerste donkere wolken boze verwijten twijfel tranen jaloezie het overspel de deur die achter hem dicht viel voorgoed zo eindigde hun sprookje dat eens begon zo pril…

pril leven ten voeten uit met pakweg zo'n 8 pond ben je er dan... de zwaartekracht heeft er een klus aan een goed begin is laat merken dat je er bent je gewicht in de schaal werpen dan houden ze straks wel rekening met je welkom Opa Lejo…

je bent al langs geweest in zachte lentegeuren het was een feest de kleur alleen al van herinnering in een nieuw begin nog zonder contrasten omdat er nog niets echt bij paste speels en pril wolkte de modegril verleidelijk langs mijn zintuigen die al lang aangaven te willen verhuizen uit de stoffige winterpluizen…

Pril in de herfst Nu, begin van dit seizoen Zie ik heel fraaie bloemen in hun fleur rijke doen Dieper van kleur krijg ik ze op de lens Net voor de bonte avond beleef ik het intens Zo is het een feest om met het hof van heden die kleurrijke gaarde vol bewondering te betreden…

Je ligt daar in je nieuwe wieg zo zalig pril te zijn. Zo klein en zo afhankelijk, zo puur nog en zo rein... Lief, klein, nieuw wezentje, er wordt voor jou gezorgd! Dus geniet maar van je baby-zijn en wees nog niet bezorgd...…

In je arm een bak narcis (Een wauw!!! een 'k hou van jou!') maar, een dankjekus op beider wang, plots plaats gemaakt voor al dat geel Na de thee naar 't haventje overzagen we op het talud het stille water en de blauwe lucht Varend leek 't water wijder, opener na zolang zoveel dicht en keken w' onze ogen uit, aten wat uit onze tas 't Was…

onervaren begin…