Alle inzendingen over pruimen

zoals bramen spreken over mensen zo prakkiseren aardappelen over geiten zoals brievenbussen communiceren met pruimen zo roddelen telefoonpalen over beursfluctuaties zoals balletdansers anticiperen op onoverkomelijkheden zo reageren boterbloemen op een aardverschuiving en zoals gokverslaving leidt tot milieuverwording zo…

Ik knipoog naar de peren en pruimen bij de beemd, en hoop dat er een pisang komt, dan ga ik lekker vreemd. Spr.2:19…

ik zag oplossende wolken in verdwijngebied waar droogte en helder heersten precies zo oogt jouw blik mijn lief als jij mij even niet goed kan gedogen we lossen niets op maar geven elkaar wat meer ruimte om het licht beschadigde ego weer heel voorzichtig te kunnen pruimen in een door liefde gesynchroniseerd samen bewegen…

Daar was een meisje loos en dat was maagd, Maar desalniettemin dacht onze jantje: Die wil vast wel een opgewonden standje En dat heeft hij tot drie keer toe gevraagd. Natuurlijk heeft ze telkens nee gezegd, Maar driemaal is nu eenmaal schippersrecht.…

vanonder de linde overzie ik de tuin het stille wonder van bomen met hun bloesem de noten de appel en de pruim en ik verbaas me iedere keer weer over hetgeen ik dan ervaar het intense van dit is het leven zo noemenswaard het ontvangen van de zon de warmte de regen maar ook de kou de storm donder en bliksemgevaar en al het leven is in…

Dat cryptisch werk is niet te pruimen, man surrealistisch ongerijmd gedoe met metaforen, wat een rataplan ik vind het niks en gaap en word zo moe. Die vrije verzen, ’t zijn net raadsels, echt ik vind dat prulwerk onbeschrijflijk slecht.…

ik droom van appelbomen in mijn wijk of kersen, pruimen, peren in straten die zo lommerrijk oud west met ooft garneren ik droom van groentes in mijn stad in kleine pleinplantsoenen ja, kruiden ook, van alles wat voor elk van de seizoenen en de bewoners van oud west tuinieren met elkander ze harken, zaaien, strooien mest en raken zo…

dichten is een holte tot het zwart op mijn lippen het jaagt de wind tot het waait dood uit de takken slaat de boom die zich leegt van het schuddebuiken en ik ongewis van de gestaltes rijpe pruimen als verweesde kinderen en ik die de vondelingen consumeer alsof het mijn eigen vondsten waren mijn tanden zetten zich in het vlees het spat als bloed…

vermoeden hebben dat ergens in jou een wereld schuilt voortdurend in beweging zoekend naar evenwicht daar bestaat de tijd niet zo van zichzelf vervuld als pruimen van goudgeel of van blauwpaars waar de zee telkens weer het zand van het strand kust hartstocht tot schuim slaat dat het water verder draagt onder je het beest voelen bewegen…

wit bloempje Aan de kalme waterkant Drinkt niet graag water Arm zwetend hondje Wacht op water van baasje Loopt helemaal leeg Lief klein vlindertje Dartelt schoon zonder weemoed Tot de regen komt Wee vermoeid musje Vliegt met korte vleugeltjes Hijgend in het sneeuw Lief dik konijntje Wacht op een kom met zoet fruit Konijn met pruimen…

Van god los maar om de kikkers en alle kweepeer begaan, de merel te hulp met de appels, het huis met cement, de woelrat vol van genade naar het leven staand, te verschrikter gezegend als het peren regent of pruimen, goed voor de wesp, wreed voor de wespen, aan de kant van de egel, de muizen, de uilen, in twijfel om wat het leed, het gras,…

aan de rand van het graanveld ontgroeien we de wereld toon en kleur raken de dunne huid meer dan ooit Schaue hier Herz und Auge weint vor dir Bitterlich de fado verblindt ons met tranen op de dag dat het nauwelijks waaide het intense lila blauw van de pruimen in de boomgaard het stralend geel van een fiere…

laat staan verslonden sommige maagdelijk onaangeroerd geen enkel ezelsoortje ze zijn dus maar gaan liggen dat geldt ook voor De Bijbel het boek der boeken dat ligt meestal, opengeslagen stuk gelezen op onderdelen maar niet helemaal, het geheel dat kan ook helemaal niet want op diverse onderdelen is het een verschrikkelijk boek niet te pruimen…

naar benee Een appel wordt geraakt Rijp om te schillen Jouw huid als satijn Vingers strelen De glooiingen van jouw lijf Geile zuchten geslaakt Wellustig rillen Jouw poort de hemel Het mooi gewelf Een collectie bergkristal Bij elke stoot bewaakt Een heerlijk trillen Van voedzaam genot Helder moment Echt uit gekristalliseerd Een pruim…

In de tuin plukken de mensen pruimen en peren, ze bakken taarten van de bitterappels, ze spelen luit en fluit in de oude, oude rozentuin Op de steen brandt het licht de buik van de lamp, boordevol olie, is opgewreven, ik hark de paden tot aan de steigers in de oude, oude sterrenzee Er scharrelt een egel, eeuwen gaan voorbij kinderen op…

Hoe jij ter taal zwerft in het zwerken van een school woorden met nieuwwassen vlerken het schurkt er aan de regen, het rijpen hijgt er in een rijgen van kransen en de windvlagen die schudden de woorden vallen er als pruimen alsof je voorhoofd het stalen gebinte is je gedachten metalen wind beslaat en al het gesprokene als lood platvalt…

schichtig rond me loerde of niemand had vernomen dat ik je tot me had genomen je ligt zwaar op mijn maag al lustte ik je graag je geur je smaak vergeet ik niet ik hield van je zoals je was niemand die je nu nog ziet maar je diepste kern zal ik bewaren je hebt echt reuze pit ik stop je in de aarde door jou blijf ik fit jij mijn lekkere pruim…

tijd voldoende om er te ontdooien weigert de kat spekvet om te binden de zure hap niet valt te verslinden alles eerst nog uit de knoop moet klooien de nep jus uit een pakje heeft geen smaak tooit alleen het culinair aangezicht trouwens dit gerecht stelt iets aan de kaak opdienen met schwung is de kok zijn plicht als men het niet kan pruimen…

waar het vroor tijd voldoende om er te ontdooien weigert de kat spekvet om te binden de zure hap niet valt te verslinden alles eerst uit de knoop moet klooien de nep jus uit een pakje heeft geen smaak tooit smaakloos het culinair aangezicht trouwens dit gerecht stelt iets aan de kaak opdienen met schwung is de kok zijn plicht als men het niet kan pruimen…

Jij: broeder zuster je hebt een god van rituelen en regelmaat en die van mij is zo lekker vrij en laat het gaan zoals het gaat die van jouw is door de kerk een harnas aangebonden die van mij is een beetje goddeloos en kent maar weinig zonden en toch zijn ze allebei een en dezelfde god jij bent een pruimenboom en ik een van de kers…

Het brood ruikt vers de vijgen zacht de pruimen zonder pit de ochtend zonder schroom ik heb mij niet geschoren mijn tanden niet gepoetst liefde maakt blind de haan op de toren slank draait welgezind rozen roder dan de onze je vindt er geen je draagt een T-shirt van de mijne lila lavendel blikt wat nijdig die ene oorring aan je…

~Tomaten, pruimen, peren, mooie kersèè Ik denk dat lied nog af en toe te horen; na kersen volgde met een uithaal . . . ~Versèèèèè~ en dan begon het deuntje weer van voren. De groenteboer, hij hield van variatie, zong van zijn waar aan ‘t jaargetij getrouw. Des zomers over peultjes en spinazie en zuurkoolverzen hield hij voor de kou.…

Zoet zijn de bramen in het wijndomein Maar groeien moeten nog de druiventrossen Straks komt de fluisterboot wat gasten lossen Een groen prieel tempert de zonneschijn De mens gedijt op warmte, vogelzang Gelijk de appels, kersen, pruimen, peren De populier en els zijn sterk en weren Te harde wind, hun haag is van belang Subtropisch zijn…

De pruimen ploffen rottend van de bomen, in de koude tuin worden de kleuren snel ouder. Alles er- varen zonder verdoving, pannen klaarzetten en suiker, archieven beheren, scherven bewaren. ------------------------------- uit: Gedichten 1991-2000.…

Als de waterkou je kleumt En je humeur niet is te pruimen Zegt je vrouw: nu is het tijd Om de vliering op te ruimen Het komt nog eens van pas Heb je steeds gezegd Maar niets verdween, alleen Is alles tien keer verlegd Ok, Ok, ik zoek het uit Geef me alstjeblieft de tijd Niet overhaasten (traineren dus) Later heb je spijt Zo ging…

gestadig dreven wij onverdroten over van kroos vergeven sloten de schaamte was allang voorbij toen jij mij hees begerig zei boom voort wat sneller graag de pruimen die gaan nu komen die blauwe weet je nog wel slome hangen er te grijp en lekker laag ze had gelijk maar ze waren geel mooi doorrijpt voor maag en darm hollands medicijn voor…

De pruimen, de kersen en de aard- beien uit het voorseizoen vinden hun voortzetting in een perfectie, die de zon met het fruit in de maand augustus kan doen.…

Ik pak en kus hand, wang die schaamrood kleurt Wij delen water en een gele pruim uit Chili, door Pablo Neruda omschreven als jonge tiet met tepel, naar beneden hangt, vanwege zwaartekracht of opricht verlangend naar het warme zonnelicht Wij wisselen kussen uit en luisteren naar vogelgezang en het deinen van bladeren aan de jonge takken…

' want deze boy moet ook nog rusten iets dat zwart op wit beschreven staat maar morgen ben ik jarig ik lach ze allemaal vriend'lijk toe en als ik iemand niet pruim dan laat ik winden of ben ik moe morgen ben ik jarig "joehoe !"…

' als ritueel, en pruim als verslavingsvoer. Van schillen voor het vee van Neel en wat lompen voor de voddenboer. Ver voorbij - is het part van 'schraal een ons' of 'krap een kwart' en vertrouwd met 'op de pof'.…