Alle inzendingen over radeloos

ver weg uit het zicht begraaf ik een droom radeloos rood gestampt tot net voor de dood zich als rots waant woorden huilen zich los en scheuren mijn lichaam open wanneer de misthoorn kreunt op mijn gezicht door het brandend geloei in de nachtstorm ik kijk nog een keer om en zie de bron van mijn ziel boven wolken regenrood…

het is er nog steeds komt langs op vergeten momenten de onrust het verdriet de verwarring is er nog steeds stiekeme tranen wachten op mijn zware hart maar niemand die het zien mag, of horen een brede glimlach lopend over straat altijd alert om niet te vallen de zorgen die mijn zuurstof stelen me doen verstikken ik ben radeloos…

jij, eindeloze dagdroom, vereeuwigde tijdzone, niemand weet of jij het zuchten hoort, dit radeloos tikken van een naar adem happend hart mondhoek, waarlangs het water naar beneden loopt kruimeldief, tortelduif blijft deze koektrommel onaangeroerd?…

Ik werd toen radeloos en bang. Wist nog niet wat dood zijn was..... Dat begreep ik later pas. Iemand waar ik veel van hield moest ik missen...…

Die radeloos, reddeloos of minder fraai geen uitlaatklep meer heeft voor al zijn zorgen. Geen idee wat het leven zou zijn zonder t.v. Maar zonder deze goede huisvriend wordt meer verloren dan een keertje nee.…

radeloos zoekt hij in zichzelf het blije kind dat zich geborgen weet zijn onmacht striemt In razernij pas als hij haar onderwerpt en tot de zachtheid dwingt die elke moeder zou moeten bezitten en dan haar volle borsten verovert vindt hij rust wanneer hij zijn vurig zoeken opzweept in haar en haar brandende schoot met zijn verlangen…

zij woont in zichzelf en wiegt haar lijf in lege uren drijvend op golven van verstand tussen gestoorde binnenmuren soms grijpt ze radeloos naar penselen gedwongen door de schimmen die haar kwellen schildert zij de helse pijnen in grove lijnen mondloos, dan hebben zij even niets te vertellen haar signatuur tekent ze kolossaal met enorme…

Het gat in de grond het beloofde licht aan de uitgang de donkere gang de groeiende duisternis de langzame versmalling het kruipen diep diep in het donker de omklemmende wanden de beklemmende lucht de benauwende vernauwing vooruit vooruit in het donkere gat geloof onwrikbaar vastgewroet radeloos redeloos hopeloos wanhopig tot je razend-heilig-waanzinnig…

opgesloten in dit vertrek hou ik m'n mond luister naar de buizen luister naar het druppelende water niet dat ik daar wat mee kan, een muis rent radeloos om me heen en verdwijnt door een kier, hij wel. ik niet, mijn huilende stem echoot droog tegen de muren, ik blijf zitten waar ik zit en treur, huil bakstenen tranen.…

dwergspeurtochten in 't rond muren suizen en zwellen verdovingsgas vult de kamer radeloos zakt mijn elleboog naar het vergeten smurfenboek nuchter knikt zij goedkeurend.…

Ik heb mezelf uit mijn slaap ontwaakt Weet niet wat het was, waken of dromen Zelfs niet hoe lang ik heb genachtbraakt Momenten, doorregen met sluiers van demonen Het niemandsland zwijgt in de langzame nacht In die stilte zwerft het brein tweeslachtig Zo kort voor het wisselen van de wacht Dan de rede, dan de radeloosheid indachtig Ik heb…

Laat me leven, mateloos zonder rem en zonder wetten tracht toch niet dat te beletten anders word ik radeloos. Grauwe nachten, grauwe dagen, wat haalt mij nog uit mijn bed, waarom zou ik langer wachten nu de dooi is ingezet ?…

Ik rende radeloos de storm van vragen na zo lang ik kon.…

Radeloosheid: wat kunnen we geven, buiten droefheid en smart. Is alle hoop gestikt in grauwzwart? Toon mij de mens achter deze mistflard!…

beest dat ik heb opgesloten door mij is neergestoken toen het me bedreigde het bloed is nog niet opgeveegd het sijpelt door in woorden die me storen die vakjes open maken van wat is geweest die ik had afgesloten omdat ze anders spoken mij dwingen tot verkeerde dingen onberedeneerde angst waarvoor ik vlucht geen adem krijg en radeloos…

haast radeloos de vrouw vervuld vän twijfels Het daglicht schamel ..... waar de herberg? waar het haardvuur? Het uur van baren?…

Ginds zag ik de blinkende kopieermachine radeloos kopieën van foto’s maken Ik ben jij en jij bent mij Digitaal communiceren ze met elkaar de beul gaat als een herder voor de weg der waanzin tot aan het graf Men moet kunnen blijven staan in de storm als een boom die eenzaam is waarvan de wortel in de vruchtbare aarde is…

kijken naar je spiegelbeeld jezelf willen pakken het stoten tegen glas dichtbij en onbereikbaar je zien bewegen zonder touwen in vreemde handen op de maat van radeloos het schreeuwen wordt gefluister en de huiver is je angst dat jij het niet meer bent jezelf niet meer kent en naar die ander kijkt die op je lijkt maar zonder hart…

De mensen zijn radeloos paniek onder hen is zo groot vergeefs lopen ze te zoeken maar die gezocht wordt is dood. Metershoge vloedgolven sleuren de mensen in zee een laatste schreeuw om hulp maar het water sleurt ze mee.…

De stoel zonder jou aan tafel staarde mij radeloos aan de lege plek in jouw bedje huilde in mijn hart gesprongen traanbuizen spoelden sporen in woestijnen de flessen zonder zielen waren geestdodend doof bleven de katers onder gebrande kurken ongeboren kinderen tellen op de vingers van hun handen en tandeloos vreet…

Nu sluit hij zich af van haar thuis voelt zich dit weekend een dakloze zwerver Ziel zonder huis onder zijn arm redeloos radeloos twenty four seven Kan een bohemien zijn hart verlichten beter, dan schuilen in zijn gedichten  Ziel zonder soulmate lichaam en geest waren te lang van haar weg geweest Is hij een schim een donkre…

Nog steeds ben je niet gevonden, het maakt mij onrustig en ik voel me radeloos. Hoop dat je snel gevonden wordt, lieve surfer van mij.... Ik hou van jou, rust zacht kanjer.... ik koester de vele mooie dingen die ik met je heb mogen beleven?…

Op zoek naar wat nog resteert, rapend alle puin van het veleden, dan draait de wind radeloos heen, om alles wat nu heet, mijn heden, zo volg ik de vlinders nog, om als laatste in geluk te treden!…

Jij beweegt in mij als eb en vloed laat mij weer naar adem snakken raast als storm door mijn bloed doet verkilling in drift zakken ademloos door woest golvende tijd voel ik weer dat verdomde verlangen proef jouw lippen zacht op mijn huid zwem radeloos weg nimmer onbevangen langs snijdende klippen stierf ik ooit verstild in…

ze is nog zoveel een blos en twee parels met glazen geduld lacht ze verloren jaren zo lijkwit weg voorbij dat weerloze is ze zachter dan het wijsje van de laatste mars zijn scherven resten aan haar voeten dit is het einde van haar radeloosheid en nog het enig lawaai met haar lach ruik ik de bloemen blader in de thee en kijk…

achterklappen dus spreken eminenties grijs en blasé hun stortvloed vol gladde woorden is alle transparantie passé in een decorum van vlaggen glimmen verstolen de laarzen grommen onzichtbare rupsen hun dreigend geluid balt een woedende massa eendrachtig de vuist met agressie die in het onderbuikse huist nog lopen duizenden voeten radeloos…

bijna al weer april waar ik liever nog niet aan denken wil die maand schonk ik jou het leven maar dat is jou nu om het even zo gelukkig ik was zit ik alleen nog in zak en as zie jij mijn liefde als onecht bestempel jij mij als heel slecht digitaal moest iedereen lezen dat ik geen moeder was en niet kan wezen ontspoord ik radeloos…

als liefde heupen streelt onverklaarbaar welig je billen je voorhoofd beweegt kun je dan ratio uitschakelen een harp horend weer aan wal stappen zonder hersenschimmen is je denken je ziel dan even ouderwets jarretel, jouw hart een babbelkous mantel of een nylon panty zeepaardje vis of ster compleet naaktheid in bestaan zonder rede en radeloosheid…

Ik voel me radeloos want ik wil zo graag alles voor je zijn wil alles voor je wegnemen, je angst en zo ook je pijn. Juist... op zo'n moment krijg ik een dankbare kaart van jou in mijn brievenbus. Dus toch, er is meer ..dan enkel "fysiek praten", dus....?!…

hier sta ik pal met twee voeten star in de zachte grond van mijn land, zo klein dat in driehoeken begrepen ik niet vendelzwaaien hoef het warme zand krioelt tussen mijn geplante tenen terwijl de groene zee mij kust met eindeloze tongehalen de zon in de zee in de zon voel ik me radeloos thuis Vlaming op papier een echte Belg, ik zwelg…