Alle inzendingen over ramen

Ik zit verschanst met al mijn ramen dicht. ’t Blijft ’s avonds wel al weer wat korter licht..…

door het raam zittend in zijn stoel ziet ze hem komen niet huilen nu het heeft geen zin je bent onbereikbaar iemand die ze niet meer kan aanraken gelijk een vergezicht je woont ergens in de schuilplaats van haar geest ze dacht alleen maar je te zien zittend op je stoel wacht ze.…

Vandaag ken ik slechts eenzaamheid en verdriet ook al schreeuw ik het uit horen doe je me niet het is ook zo afgezaagd jouw aandacht is te veel gevraagd ik huil wel in stilte ik alleen voel de bittere kilte op het raam groeien de ijsbloemen de kou doet hen vanzelf groeien maar dat kan jou niet boeien.…

ik hoor stemmen ze lopen buiten onder een paraplu ze praten over boodschappen en over het weer ze vliegen naar boven langs de ramen die gesloten zijn en zo gaan ze steeds hoger en hoger de donkere lucht in langs de scherven van licht van de lantarenpalen en ergens vol heimwee zijn de stemmen naar de zalige zomer…

ik weet het niet schrijf iets met die bedoeling misschien is het poezie misschien ook niet, zeker moet er een moment in zitten dat er vogels vliegen naar het zuiden of dat er een kraan druppelt terwijl je depressief in bed ligt vrolijk fluiten de vogels in de vroege ochtend buiten je raam is ook goed en denk dan aan haar en alleen…

Stilte valt als regen tegen de ramen eens waren wij samen nu zijn er alleen nog de tranen stilte bloeit als onkruid in een slecht onderhouden tuin mijn leven ligt in puin ik moet mijn weg daarin weten te banen alles wat blijft is de stilte de oude stad draagt de regen en jouw kilte.…

Van alle auto's in de regen die suizen langs mijn raam, koplampen aan, en die passeren door de bocht van de weg, hoop ik maar dat ze ergens heengaan en dat het telkens andere auto's zijn en niet een reeks die zonder reden telkens opnieuw wordt rondgezonden door steeds dezelfde onzichtbare gek ---------------------------------- uit: '…

voorzichtig heeft ze al de eerste winterthee geproefd en zorgzaam zacht wat eikels in haar mand gedaan het raam vertelt van regen, zeer slagvaardig zonder bron, maar niets nog laat de dag verbleken, waardig wrijft ze zeven tenen warm en als ze kon dan vroeg ze alle dennenappels aan haar arm zich te vormen, naar de zon…

Mijn hart smelt door de temperatuur in mijn lichaam totdat ik weer de eerste zonnestraal voel door het raam.…

Gesloten ruimte met Vloer, plafond, muren, Een deur en een raam, Waarin ik in volkomen Vrijheid kan denken, Ademen, zijn, Dit is ik, dit ben ik, Dit ben ik helemaal, Een totale acceptatie Dat dit mijn wereld is, Alleen al een blik naar Buiten is genoeg om er Nooit meer heen te willen, Die deur nooit meer open te doen,…

ik heb je niet geofferd op het altaar van je geest het koele rooddooraderd marmer witte slechts wat is geweest geen bazuinen op het orgel de beeldenstorm voorbij in gebrandschilderde ramen kleurt valse zon bij voorkeur stukjes jij ik ben gegaan zonder graf of steen het sterrenkoor zingt volle borst voor jou alleen…

Staart in diepe verslagenheid voor zich uit, door 't raam, in de stille natte straat. Zoekt tevergeefs naar haar innerlijke leidraad, doch haar gedachten verdwijnen snel. Rondom haar vormen zich wolken van verdriet vermengd met bittere tranen en haat.…

heb spoken geschoond uit de gordijnen ze hoopten zich op door minder licht te laten schijnen ik moest raggen hun vlekken waren taaier dan ik dacht in kokend water meer dan eens gewassen het uitzicht is weer zuiver wit de ramen zijn behangen met mijn eigen ik helaas tekort alleen jij weet wat er aan schort…

Zien hoe een kus als een hommel doelgericht een zweeftour over hagen maakt tot tegen hun raam. Bots maar terug, aanhalige, zoek verderop een wang. --------------------------- uit: 'Verzoenen', 2014.…

Poppetjes aan tafel of voor de tv, een kat staart uit het raam. Op de vierde de tweede van links, draait muziek, de flat deint mee zo ook de mensen in dit stads bestaan.…

zag een raam een huis en voelde warmte daarbinnen jij klopte aan ik zwangerde en opende van binnen nee geen hotel een stal de dieren straalden al een kribbe in het midden ik kende nog geen naam maar jij hebt het geweten dat onze zoon ooit jezus zou gaan heten…

Steeds weer dat raam, zijn stoel, haar naam het trage rood van de rozenhaag die roze oogt een nooit gesnoeide kersenboom nog steeds niet uitgebloeid zolang haar wangen bloesems dragen ook deze winter zomert zij nog na hij plukt haar uit zijn dromen zodat met het uitzicht op voorbije dagen dit venster zich niet sluit…

ik kijk door mijn raam dubbelglas in een vierhoek daarachter een kwart van steen en buren met een eigen boek de rest is grijs als de winter met kale takken als decor mijn blik is flinterdun vernauwd een vangnet waar ik me niet aan stoor met een haast afgebakend gevoel dat traagheid boekt en het heden vertrouwt…

Twee zusjes zitten voor het raam. Een leest. De ander luistert. Haar handje schuifelt door het haar. Er is nog even samenhang maar dan ontgaat haar het verhaal. De duim blijft steken tussen mond en kin. De oudste leidt met zachte dwang haar zusje weer het sprookje in. ------------------------------------ Uit: 'Een vrouw bezoeken', 1985.…

was de stad de witte muren de ramen als ogen op vandaag De straatjes in het nauw hoeken met geschiedenis bocht met verleden Aldoor rijst bij mij de vraag: wat kan de stad mij..... vertellen? Ik kan die vraag stellen weet het antwoord nog niet pas, als ik rondkijk gaan m'n ogen me geloven.…

hij blikt uit haar ramen neer op aanstaande zielen aards in aanbod en aanbieding verwaterd stil verdwenen zweven van liefde en leven gebogen staat toch van verlatenheid ontdaan van kloten en vagina eeuwig maagdelijk en nooit vervagende geile gedachten lost het beeld in duigen op…

nu eerst witte ijsbloemen op transparante ramen een uitgestrekt sneeuwdeken over kale velden witte wilde zwanenparen in laaggelegen polders vele witte sneeuwklokjes in de bladerloze bossen en langs bevroren beken het is niet donker het wordt niet grijs stralend is de winter met sneeuw, hagel en al het ijs…

Er wordt gezocht vannacht, mits onze ramen en deuren, wijd openstaan. Het is vijf uur geworden. Lampjes doe ik zelf uit. Ik wil nog slapen. Dromen.…

deze zomer is er een van onderbroekjes verloren in het gras de lang bewaarde kusjes komen nu goed van pas heel de dubbele-wanten-winter heb ik alles opgespaard vanaf begin december tot de koeiestaart van maart nu is het kolenhok leeg vliegen kevers door het open raam het koolwitje fluisterde vanochtend nog je naam…

ze plukt ijsbloemen van de ramen poot sneeuwklokjes in november maar haar tijd staat stil en als ze schreeuwt bevriest haar adem ijskristallen sterren vallen in de nacht maar ze wenst niets ze loopt haar pad alleen in maanlicht mijdt de zonnestralen ze wil niet dat haar hart ontdooit een bevroren hart doet minder pijn…

Eén teken stond jaren later nog onder een raam, gered door de vensterbank - een golflijn, getrokken zonder te bukken. Zo klein was je toen zag je nu. -------------------------------- Uit: 'Gedichten 1938-1992', 2001.…

Goede morgen daar ben ik weer uw hulp deze week wat zal ik doen deze keer Ja het weekend staat voor de deur alles op z'n zondags best de ramen, de vloer volgende keer de rest Even een babbeltje hoe alles met u gaat en na drie uur werken is het dat uw hulp weer naar huis gaat tot de volgende keer…

ik heb een raam zonder sterren of zonder enige waarde van jou tot mij en woorden, woorden om te vertellen dat wat ik ben niet meer is tussen steen en wolken vond je mijn naam om m’n ziel te overtuigen de vorm van een open zicht en diep zo diep breken vingers de zomer alvorens die in mij kon dringen en leeg zo leeg wieg…

ik stond in de zoo met mijn kinderhand vol apenootjes geef mij geen klavertje vier of een ontvoerde edelweiss ik wil een aap hij moet Gust heten hij moet trommelen ik wil het live horen de banaan ruiken ik vang zijn vlooien hij krijgt nootjes ik stond in de zoo met mijn kinderhand vol apenootjes op het raam stond AAP…

De dingen lopen langzaam vast In een oog het licht De dingen grazen rustig nu Ik schuif een lucifersdoosje twee centimeter naar rechts op de tafel De radiatorwarmte tegen mijn dijen Voor het raam kastanjes en seringen Zij vragen geen toestemming. ----------------------------------- uit: 'De werkeloze doden', 1997. Vert.…