231 resultaten.
cafe
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 268 de reflectie van de draaideur
kondigt nieuwe klanten aan
als ik vertrek
laat ik niets
achter…
De Tropen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 200 De reflectie van wuivende palmen
In het glad blauwe wateroppervlak
Zingende myna's die in mijn oren galmen
En de dag die voortkabbelt, met groots gemak
Kon ik maar altijd verblijven
In dit tropisch paradijs
Op de geuren van leelawadee wegdrijven
Ver ver weg van het wintergrijs…
Niet meer
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.164 En weer die kille duisternis
Zwaar drukkend op mijn ziel
Nog even en dan
Knalt hij in duizend stukken uit elkaar
In elk stukje een reflectie
Van verloren dromen
Gemiste kansen
Of simpelweg verdriet
Dit was mijn laatste keer
Geen liefde meer voor mij
Nu heb ik
Genoeg verloren…
De seizoenen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 170 Lente, zo teer
het seizoen van
vernieuwing en groei
Zomer, zo frivool
geeft uitbundigheid
vrolijkheid en bloei
Herfst, zo onstuimig
met verandering
en afscheid
Winter, zo sereen
waarin bezinning
en gewaarwording heerst
Zo gaan de seizoenen rond
In de reflectie van de tijd…
Leegte
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 103 De reflectie die ik zie zegt me dan niets.
Als ik dan nog eens in de spiegel kijk zie ik mij.
Ik raak mijn gezicht aan en dat doet me dan iets.
Alsof ik de leegte kan voelen, de leegte in mij.
Een leegte die ik wil vullen ook al heb ik niets.
Het doet me verdriet dat ik mijzelf dan zo zie.…
levensbeeld
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 692 in de spiegel van het leven
vind je scherven geluk
barsten vol tranen
stukjes verdriet
een weerspiegeling van wensen
de reflectie van jouw ziel
elk stukje verloren
breekt zachte dromen
en de helderheid verdwijnt
jouw toekomst vervaagt
barsten overheersen
dit levensbeeld…
overleving?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 373 Zijn de rede en reflectie
middelen tot overleven?
Nemen zij ons bij de hand?
Is afstomping soms een zegen?
Voor ons strijdende geweten
we kunnen er soms niet meer tegen
we vallen van ons evenwicht…
Dagdeel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 182 In weerwil van wat hoog verheven
wacht reflectie stil ontdaan
in matte glans slechts rimpelend
door schaduwen omgord
geroerd door onzichtbare hand.
Slechts traag bewegend
omgeven door aarde duister
schimmen van onzekerheid
gehuld in vage nevel
genageld op één plek.…
En je vloog......
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 81 Gisteren
was je vleugellam
bewegingloos en zwaar
moe gestreden
blik naar beneden
tot je eigen reflectie
je de adem benam
je keek jezelf
recht in de ogen
en sprak tegen jezelf
waarom niet weg gevlogen?
zoek de beweging
die vleugels zijn er
om te zweven
zoek de ruimte
en ga leven
en je vloog.....…
In kleur gevangen
netgedicht
5.0 met 24 stemmen 79 ik scherpte
het onzichtbare
glas dat alleen
in kleur gevangen
nog reflectie had
het curfde in
oplopende spiralen
raakte de hemel
daalde glinsterend
als waterval
stuiterde in
duizend stukjes
omdat volmaakte
schoonheid slechts
een moment zou zijn
ik heb dat altijd
betwist want ook
beweging kent zijn
eigen mist waaruit
feniks…
Een onverwacht genoegen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 252 Ik heb je rode kraal gevonden
tussen het stof achter de kast
Je bent lang niet zo dichtbij gekomen
het is jaren terug dat ik hem zag
Ik heb hem even opgewreven
zag je reflectie in het glas
en bij het zorgvuldig opbergen
wierp ik hem terug over de kast
opdat over ongetelde jaren
ik hem plotseling weer vinden mag…
rimpeling
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 ze heeft gedwaald in het verhaal
alsof het niet haarzelf betrof
zij een reflectie was
meed spiegels water glas
een tweelingziel
de vaste vorm verloochent zij
soms gaat ze naar de waterkant
beroert het water niet
en ziet haar helder staan
maar een kleine rimpeling
laat haar weer gaan
de epiloog die schrijft zij niet
het wordt een open…
ontmoeting met het Hartseerkind
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 215 ergens heb ik het altijd geweten
dat jij er was
staarde ik in een spiegel
zag ik je wegkijken
je reflectie in een plas
verkringelde
een ruit in een winkelstraat
bestoftte jouw gelaat
maar naast mijn schaduw
zag ik de jouwe
je legde je arm om mijn schouders
en ik voelde je fluisteren
"vergeet niet Drieankerbaai
laat mijn golven spelen…
Telelens
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 212 Ik zag jou in etappes op verschillende dagdelen
jij spiegelde in mijn reflectie
als mysterieuze opkomst tijdens mijn ontwaken
tegen het avondlicht als silhouet.
Ik zag jou van een afstand door mijn blik te concentreren
jouw details vergrootten mijn illusie
mijn helder beeld belichtte jouw volledige lichaam
voor een levenslang portret.…
herfstwind
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 604 Herfstwind
ruist door de bomen
die de takken wiegt
als een moeder met haar
pasgeboren kind
blaadjes koesteren zich nog even
knus bij elkaar
aan de gouden zon
om straks als tranen
te vallen
en de aarde bedekt met
een dik bladertapijt
waarmee de wind zal spelen
in de reflectie van de tijd
wachten we op de winter
die vanzelf zal komen…
de dichter
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 403 met zware
woorden dan wel
speelse accoorden
timmert de dichter
het zijnde dicht
hij is van een
zo groot gewicht
dat zijn ego
vaak wordt verlicht
met de mist
die men kent
in Londen
en omschrijft
met groot gemak
zijn wazige zonden
hij verklaart
de eigen spiegel
vaak met een
duister elan
waar reflectie,
ongetemd,
verdwijnt…
Schoongepraat...
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 709 Zelden kun je accepteren
dat ook jij van het leven
zult moeten leren
Weet iedere opmerking
feiloos te keren
tot je jouw volmaaktheid
weer voelt in balans
niet beseffend dat je
weer miste een kans,
blijf je geloven in
jouw perfectie
parerend met reflectie,
cynisme en hoon
praat je jezelf schoon…
bevrijden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 89 terwijl hij uitkeek
op de hoge witte
blinde muur
zag hij het
mangrove moeras
de reflectie van de
vurige zon op het
water hij zag
de adelaar
in het grijze licht
de wilde haas
in de verte het
glooiende land
het wisselende
wolkenspel
erboven geen
ijdele woorden
maar pure poëzie
waarmee hij de
zieke uit zijn
bed bevrijdde…
Lichaamstaal?
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 42 de lichte
bijna schrikachtige
oogopslag gaf
haar iets breekbaars
mee in een subtiel
direct reageren
zonder afwendend
in reflectie op
de stilte van
lichaamstaal die
van een andere
orde uit lang
voorbije tijden was
toen oogcontact
veelzeggend was
in verstandhouden
nu is er al een
verkennen van
belangrijke gebaren
die generaties…
toekomstsluiers...
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.174 kronkel jouw grimas
uit het ware gelaat
van verborgen gevoel
lang verholen
toon jouw waardigheid
als spiegelbeeld
in de reflectie
van hoe het ooit was
aanvaard het zijn
waar de uitweg zoek
aan het eind van doolhoven
geborgen lag
bevrijd er jouw leven
als nieuwe dagen
waar nooit een verleden
jouw toekomst bepaalt…
Jouw dieprode glans
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 120 heb de flonkering
van licht in leven gezien
nog niet alle facetten misschien
speels is de setting
danst in de nacht
zijn reflectie in unieke pracht
pas na vele jaren zoeken
vond ik jouw dieprode glans
in de verre lichtval van sterren
jij vervolmaakt nu de krans
zoals in de schepping beloofd
hemel en aarde aan een levensboog…
Onecht licht
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 125 ik heb het maanlicht
in een zwarte doek gewikkeld
en op een plek neergelegd
waar het ongestoord kan schitteren
om het te vinden moet je
door vele donkere kamers gaan
chemische processen - en daarna
in de dampende vroegte staan
men zegt mij dat dit licht in wezen
onecht is, slechts een reflectie
van het werkelijke licht
maar werkelijkheid…
Onder het licht van de maan
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 120 Onder het wassen van het
witte licht in reflectie.
Weerkaatst het licht in
de duisternis als een
nachtwaker op zijn post
in een connectie.
Een connectie die de aarde
goed is gezind. Een nachtelijke
representatie van de zonnekoningin
die de lichtstralen ook in de
duisternis aan de warmende energieke
moeder van de aarde verbindt.…
Weet je hoeveel ?
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.107 Zo liefdevol en zo vol van
Glinsterend geluk
Als een heldere zon aan de blauwe lucht
Als ik je ogen lees,
zie ik de liefde voor mij
In je ogen zie ook de reflectie
van mijn ziel
Mijn hart behoort aan jou…
Stilstaan bij de stroom
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 978 Wanneer gedachten hun vlucht nemen
aandacht stilaan overgaat in dromerig kijken,
de loop van de beek onbekend gebleven
geen grenzen laat, ook geen genade
aan het voorstellingsvermogen
bepaalt de oorsprong om te geven
het te laten stromen door diepe dalen,
de schittering aan de oppervlakte,
reflectie van het leven
kwetsbaar in al zijn…
Sieraden in herinnering
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 190 Ruimdenkend
wenken
de schitteringen
in het heelal
als rustpunt
met reflectie
zoals jij dat kon.
Nu de nacht waakt
als één vlam
over herinneringen
explosief
als keerpunt
na het aansteken
van de lont.…
Koektrommel
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 712 Nog altijd
Weerspiegelt jouw gezicht
In het glanzende bruin
Van mijn blikken koektrommel
Je reflectie
Reizend vanuit een ver verleden
Om mij jou niet te doen vergeten
Met een quasidroeve blik
Eenzame traan
Valt traag op het harde oppervlak
Die jouw blik doet verzachten
En mij stilletjes vergeeft
Starend naar
Een blikken koektrommel…
Platina patina
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 88 een knappe kop
die de spiegel heeft bedacht
waarin je een botsing kunt aangaan
met jezelf
maar dan zwijg ik
overdenken doe ik wel
hoe je reflectie kunt vastleggen
gladschuren en opwrijven met boenwas
water laten verharden in spiegelingen
boven levend water wil ik spreken
spiegel mij met al mijn fier
willen zien hoe machtig
patina kan…
LAIS CCLXII
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61 Het wrede ik ontdeed zich van zichzelf
en werd onzijdig het, categorie,
decimaal bestaan, een tien zonder elf,
abstractie van de spiegel, weg van wie
het ziet, zag, gespiegelde reflectie,
beeld in een regel die elk beeld ontkent,
spectraal gezichtsbedrog, het zijn ontwend.…
Zielsspiegeling
gedicht
3.0 met 81 stemmen 34.283 Deze diepte heb ik nooit tevoren
in iemands blikken mogen meten
het zuiver dat ik dacht te weten
heeft alle glans opeens verloren
voor het eerst mag ik beleven
hoe een ziel zich teder hecht
twee levensdraden samenvlecht
tot zij als eenheid zijn verweven
Dat zeg jij.., tot traan bewogen
maar ik antwoord met affectie
wat jij ziet is de reflectie…