Alle inzendingen over reizen

zoekend maar volgbaar open de weg, volg het ijzer zoem het voortgaan, verder weg van stilstand, hoor de uren slaan, licht en donker, beleef een betrokken weten, dit vlees verschijnt in niemandsland asbak, niet uit het raam hangen ‘é pericoloso sporgersi’ verberg vlakte, deze sporen verdwijnen in elkaar, samen van dag naar nacht reizen…

beklommen Het scherm bracht me terug naar de omhulling van bergen, solide rotspartijen, stille eenzaamheid naar het leven dat ik leefde de kracht en vanzelfsprekendheid om vrijgezel en vrij en sterk te zijn, alleen op reis, omringd door massieve flanken, toppen, betrouwbaarheid van vriendschap Heb m'n kracht om op mezelf te zijn, te reizen…

hoog boven de dampkring draait de ruimtereiziger elk anderhalf uur een keer om de aarde woestijnen gebergte oerbossen en oceanen vanuit de ruimte overziet hij het allemaal: de wereld waar we wonen de aarde is een fragiel blauw bolletje waar de dampkring als een dun schilletje omheen hangt een verre echo uit de kosmos…

het schip een paard van hout met vleugellamme stilte volgestouwd het vertrek valt hem zelden zwaar de thuiskomst steeds een smeulend verlangen maar thuis zijn gewoon thuisblijven dat kan hij niet verzucht Penelope het water huivert de veerman meert aan een roerloos wachten in onderbroken tijd…

een reis duurt korter met de wind in je rug een reis vangt niet aan met je rug tegen de muur met je rug tegen de tijd heb je niet gereisd je reis is het begin van het verdwijnen in het landschap…

als thuis mijn vingers over stukjes landkaart schuiven hangt de wereld voor zolang het duren kan van reislust aan elkaar geef mij een atlas ik draag hem op mijn rug over de aarde ik loop de barre sneeuwnacht in zoek verglaasde kiezels in woestijnen in mijn geest verborgen de reiskracht zoveel groter dan ik mijn vingers…

Koffer in mijn hand, Rennend naar de band, Mensen hand in hand Opschieten mijn vliegtuig gaat weg Andere mensen op naar hun vertrek, Oh en ik die maar tijd rek Bijna vallend op de vloer, Mensen die verschelen het geen moer En ik die naar gate eleven loer Daar ja eindelijk, Mensen kijken pijnlijk, Mijn vliegtuig is weg waarschijnlijk…

Reizen doe ik voornamelijk in mijn hoofd Want dat deel van mij is nog nooit beroofd Herinneringen aan Europese steden Die onder de oorlog hebben geleden Staan nog scherp op het netvlies getekend Met de twee wereldoorlogen is inmiddels afgerekend Google legt weliswaar een wereld voor je open Maar op een beeldscherm kun je niet rondlopen Misschien…

in de voetsporen van Romeinen snoepend van een druiventros sluip ik met haar langs onpeilbare dieptes waar ik nog een salamander spot bestijgen we de steile trappen die tot aan de hemel reiken om van grote hoogte weer een gekleurde schat te zien alsof God zelf zijn dobbelstenen had laten vallen her en der tussen puntige rotsen om daarna…

ik reisde alleen met een roestvrijstaal vlindermes nooit hoefde ik het te gebruiken onderweg zag iedereen dat mijn verenpak niet bestand tegen regen en kwetsuren was onder een verre vlinderboom begroef ik zonder ophef het wapen dat in mijn handen dodelijk kon zijn een oude graver zal het gesloten geërodeerde artefact…

wat zocht je in de stad jij die alles was en had het zachte groene land een hand boven je oog de boog in de rivier en al die trotse vergezichten hier wat zoek je in de kathedralen beelden die de tijd verschalen uitgehakt in steen, waar moeten al die mensen heen die bidden met hun hoofd tegen de muur de offers zijn hier veel te duur…

avondlicht, gesproken of gezwegen of zoiets als geluk een manier van reizen of waar je vliegen kan in winterwarmte naar verwondering…

Je had het over reizen je zei cactussen bloeien geel in mei ik reed weer door de Sahel olijfgroen de horizon…

reizen in vertraagde tijd is reizen door een leeggewaaid landschap waar bomen dwarsliggen en men de dichter heeft bestolen van zijn woord in dromen dromen wij van geluk en vinden iets van onszelf terug als in de spiegel aan de wand waarin het kijken is vergaan tot ogenschijnlijk lijden waarbij pijn wordt tot een glimlach die op de lippen…

Ik wil in je reizen zoals de golf in de golf. Ik wil je leiden zoals de golf de golf. Ik wil in je verdwijnen zoals de golf in de golf. Ik wil je omhelzen zoals de golf de golf. Ik wil je zoals de golf, blauw en eeuwig reizen. --------------------------------- uit: 'De herfst van Zorro', 2006.…

Wanneer de stilte U begint te prijzen de ziel gaat reizen wacht Uw belofte dat het lichaam zal verrijzen op Uw tijd.…

Het spoorboekje is weldra van de baan. Daar hoeven wij beslist niet om te rouwen: Het oude boekje is niet te vertrouwen, Want zelden komen treinen tijdig aan. En om nu die vertraging te vermijden Gaan ze straks volgens schema trager rijden.…

Zijn blijven is zijn reizen, zijn reizen is een blijven. De ziener ziet alleen als hij niet kijkt De ziener zit stokstijf en lispelt met droge lippen werelden en gods verlaten schepping en werelden aaneen. En ik, ik drink zijn woorden Manna, honing van de goden want ik ben ziende blind en wil blind zijn zoals hij.…

Reizen het is het mooiste wat er is. Leef je leven, geniet elk moment van je reis, die je mag ondergaan. Laat je verrassen door wat er op je pad komt.…

Waar we ons nu bevinden, is niet te vinden wat we zoeken. Het wordt tijd om van hier naar daar te gaan. Naar elders, waar knechten meesters zijn. Naar daar, waar onze schat begraven ligt. Veelbelovende mensen zijn er veelbelovender. De temperaturen zijn er hoger dan hoog. Het gras is er groener dan groen. Nooit heb ik er kunnen vinden wat…

ze plukt de dekens af alsof ze nestwarmte vergaart haar brekende ogen reizen zachtjes naar het licht haar schaduw draagt de zeis…

het oneindige universum voor ons ter observatie we mogen ver zien erin ver te reizen is waar we ons op verkijken…

Hij houdt van verre reizen. Jongetje draagt wat schatten mee; Rombeer, ‘t Autoboek en Speen En ik draag hem. Op handen... Dan klimmen we en drijven we De bergen op de aarde. Hemelhoog Zijn oogopslag. 'Ik vind je lief,' zegt Jongetje -Dicht tegen me aan - Mijn hart maakt een vief sprongetje Tot aan de zilveren maan.…

ik wandel door het park ontmoet hier mijn wereld reis zo door jou en mij naar ver en diep van eindig en onbekend over dwaalwegen en uitzicht het heelal wordt hier verkend een zwaan drijft voort ogend naar haar kroost overziet dat wat moet omdat het zo hoort ik heb weet van verre landen zie daar de mens ontmoet hem in zijn tuin vraag…

wonderlijk zoals ik reis: zonder beperking denk ik te kunnen gaan naar de grenzen van het eindeloze, miljarden lichtjaren van hier, daar waar het begin is, en het einde al is geweest nog voor we het wisten, waar mijn weten weigert mee te reizen, en ik stuurloos verder ga voorbij deze grenzen.…

Lezen Is genieten van iemands rijke fantasie je onderdompelen in de middeleeuwen, het ruimteschip instappen op weg naar Mars. Is zorgeloos en vrij ronddwalen door exotische tuinen of eindeloze duinen op reis gaan in de tijd op zoek naar mensen en leefgewoonten je bewegen in het verhaal je zelf helemaal los laten.…

zijn uitzicht op een blinde muur belet hem niet te reizen in de ruwe structuur vindt hij zijn weg door een berglandschap van verweerde voegen... zover is het gekomen dat verzonnen kilometers hem vermoeien als een niet onaangenaam soort zeer die na een gezonde nachtrust spoedig zullen verdwijnen…

Ik wil weer verder reizen en niet alleen naar landen maar lopen over alle paden die de weg vormen in het leven van mijn bestaan.…

Kolderiek periodiek (nr.21 uit een reeks van 100) Uitzicht vanuit de trein: “ Door de bomen zie ik Den Bosch niet meer.”…

Heer laat mij blij mijn weg met U vervolgen zoals de kamerling uit Ethiopië dat deed omdat hij na Jesaja 53 de hoofdstukken die volgden niet vermeed Het was uw Geest die hem Filippus zond om uit te leggen wat hij las vervuld door de herkenning die hij er in vond reed hij vernedering voorbij waarvan U hem genas Heer laat mij reizen…