Alle inzendingen over relativeren

waarom te grabbel gooien ooien oien moet ik mij dan plooien looien ooien oien moet ik mezelf weker maken aken ken dan kan mijn gemoedsrust van gezondheid blaken laken aken euh keulen euvel len gekeuvel de koning zit in slechte papieren euh zit onder de laken -s mijn hart klopt perdeklopt lopt opt enkel ondanks mezelf ezelf zelf ezel nummer ellef…

Doorgang... en in de laatste avonden pleegt het oog zichzelf te verraden; Het zalven, loochenen en het plooien de wenselijkheden van de onafwendbare aftakeling de blik definitief naar de geboortegrond in gene zijde vertrokken en wij mild smalend het wrak te zien van de laatste uren de herinneringen slechts afgemeten aan de laatste exploten…

Vaak erg wijs te filosoferen ook relativeren Nooit brood of bed hoeven te ontberen. Mijn zegeningen tellend, gewoon tig De universiteit van het leven is krachtig en erg machtig. Dromen zijn niet steeds bedrog mits ze wel eens waarheid wezen Ben je niet een klein beetje wat je droomt - bij reuzen gelezen -.…

In stilte op toneel ontpopt uit de wintergrond tussen kleurrijk palet blijkt de krokusvakantie het startsein naar het voorjaar. De nachten nog kil druppels in de dageraad waar het kroost ontwaakt onder een oranje bol waar verlichting openbaart. Tijd blijft relatief met gedachte gebogen…

zo zou alles moeten zijn een rivier zonder begin zonder eind daar waar je waadt en baadt enkel daar de massa van het water begin en eind op de einder van het zicht alles voorhanden, een oever, het strand struikgewas en links en rechts eindeloze toevoer van geestdrift wat snedige vrienden om het aangevoerde wat te snipperen en een glas wijn…

We kunnen lachen om onszelf, met zijn tweeën -- als niemand het weet.…

Jan- van- Gent Ze raakte aan haar taak gewend En dichtte kieren, scheuren, naden Zoals ze door het leven waadde Een Zeeuwse oester, vaak absent Somtijds geopend en attent Een werf voor averij en schade Het werd haar allerlaatste reis Vertelden haar de lichtsignalen Van vuurtoren en hemelzalen Ze was in evenwicht en wijs Ze kon alles relativeren…

uiteindelijk leerde ik alles te relativeren geschiedenis wetenschap beschaving en cultuur maar als ik een uur naar jou kijk dan vertegenwoordig jij pure schoonheid nu heb stukjes ontleed zonder jou te vergeten als totaal beeld in de mystiek van de tijd uniek is je genenpatroon rationeel en toch droom waarin je lach straalt tot…

Wat kunnen woorden meer doen dan verrassen met wat schoonheid verwonderen met een lichte lach verbazen door een onverwachte vondst een verborgen gevoel aanraken de realiteit even relativeren een lichtje ontsteken in het donker een zakdoek bieden voor tranen boosheid weer doen ontwaken bevestigen wat je al voorvoelde ja wat meer eigenlijk…

echo’s dolden in holle frasen ramen donkerden in de zee van misverstanden die zich ontrolde op stranden vol onbegrip de discussie met een spervuur van woorden emoties vlamden in gesticulerende handen een krijsende meeuw klaarde de lucht nam stilte mee in het koninklijk landen wij lachten om zijn opwaaiend stof wisten in relativeren…

en leven weergegeven imponerend zijn de beelden van heerser en zijn hof centraal geconstrueerd maar juist de anonieme werkers hebben in het geheim hun eigenheid geëtaleerd wat zij laten zien in sculptuur en grappig detail duidt de tijdgeest wonderwel de historie krijgt zo menselijke kanten van onbekende klanten in het relativeren…

je versluierde blik maakte dat ik even de zon in je ogen niet zag daardoor belandde ik in een andere stroming een kille emotie deed mijn ogen regenen in een woordloos snikken mijn wezen te fragiel om te relativeren te aanvaarden jouw boomsterkte je stalen veerkracht even te hard voor mijn tere zijn als je merkt dat mijn verdriet…

Relativeren is de kunst, het lukt echter niet altijd Soms dreig je te falen in deze zware strijd. Mijn lieve lapjespoes, wil ik echt nooit kwijt Ze geeft me onvoorwaardelijke genegenheid!…

Het is gezond, om jezelf te relativeren. Het wordt lachwekkend, om te leren overdrijven. Het werkt ontspannend, om angst op te wekken, die je gisteren voelde. Dezelfde angst te voelen, terwijl je vrolijk bent.…

sleutel zit er gewoon in klaar voor gebruik en nooit kwijt maar wie bezig is met problemen aan zijn hoofd gaat er naar zoeken en komt niet op het idee dat je gewoon verder kunt door op de klink te drukken Ook mediteren helpt niet met de zorgen wordt vergeten wat er is achter de deur en blijf je waar je bent kalm en berustend relativeer…

langzaam rijst de kosmos op uit het oneindige universum kennen stelsels hun melkwegen lichten zonnen uit sterrennevels op in vele heelallen zij heeft zich gekleed met het gruis van de schepping als lichaamsdracht met tijdloze kracht de dood omgord als teken van persoonlijke vrijheid en intrinsieke macht in het tot leven relativeren…

ontroerend ontwapenend echt deinen ze mee op golven van vreugde en verdriet zij spelen de ontmenselijking menselijk acceptabel roeren in de likkepot van mijn emoties ontroerend ontwapenend echt ontmaskerend en spiegelend leven zij op grote voet halen zij dikke rode neuzen op voor mijn diepste zieleroerselen ontroerend ontwapenend echt relativeren…

Ik hield je, ik ging houden van het relativeren.…

Jij was een vechter, voor jezelf, je man, je kinderen,voor ons en zovelen; je kon relativeren en donker kijken, maar ook weer opstaan en licht ontsteken; hoe kan dit toch, dat je zo plots bent heengegaan, zonder afscheid, zonder teken, met nog zoveel plannen, zoveel dromen, zonder schromen...…

Gebruik alleen zwart Dan zie je de kleuren van het leven niet Diegene die slechts wit ziet Wordt verblind voor alle diepere nuances Dans tussen zwart en wit De kleuren daartussen geven ruimte en kracht Relativeren eerlijk zonder verlies Maken het bestaan Maak zelf deze keuze Gun altijd de middenweg ruimte Dans en beweeg erin Mooi zwart…

stank uit het rijke hemelwater, om tenslotte tegen klare drank en een afgedankte kater, de rug te moeten rechten als de kruik dan leeg is, wankel in gestelde stromen vaart het droes van kleine ziel, op de tere vleugels van een bodemloze boodschap, waarin zo vaak de inhoud beschreven is door alle afgeworpen dromen, zichzelf relativeren…

Hoe dikwijls dans jij rond kwetsbare schoonheid van innemende natuur door schetsen van verbazing geen eelt door te relativeren alleen lente die zingt in het hart in stromend taalgebied vraag je mijn woorden ter stille overweging slechts aangetast door vermoeden en tijd door wind bewogen tussen weifelende planeten het zonlicht reeds…

De wijn te jong, ik te oud dronk de levenslessen leeg zonder enig zelfbenul, de dag verdronk zich in de morgen, doorstak de kurk en vele harten het droes bleef hangen in de ziel elke zon opkomst blijft minuscuul de voorraad werd te gering om alle tegenslagen te bedekken van de relativering te proeven maar in onmin te verdrinken in…

Jouw zachte ademhaling was mijn metronoom de Keltische klank om het leven te relativeren dat was de toon met gemoedelijke woorden. In stilte om nooit meer te wachten op jou de kilte van december met de wind die giert langs mijn muren en door het weefsel van mijn kleding.…

Letters lachen in de morgen zinnen maken een verhaal woorden, soms té diep verborgen worden wakker met véél kabaal Medeklinkers worden misbruikt klinkers relativeren smuilend als de ochtend ontluikt zullen de kansen weer keren Gesproken en geschreven taal soms waar, soms overbodig kunnen klinken als krakend staal scherp, venijnig, vaak…

maakt me boos, verdrietig, obstinaat mijn dagen zijn gevuld met prakkizeren wie laat zich tot de ware leer bekeren wie houdt me uit de goot en van de straat ik schrijf voor een publiek dat niet bestaat begrijpt u wel hoe dat kan deprimeren nog even en ik bungel aan een draad wellicht wilt u een dode dichter eren ik kan mijn lijden niet relativeren…

Lieve vriend: relativeren en nooit opgeven of capituleren! Die Kracht zo sterk en machtig blijft regeren!…

Bedankt dat je in mijn leven kwam, bedankt dat je mijn vriend was, bedankt voor alles, bedankt Bedankt dat je me leerde luisteren, bedankt dat je me leerde relativeren, bedankt dat je me mijn eigenwaarde liet houden, bedankt.…

Met mijn lichtpunt op het donkere doek relativeer ik met een diepe ademhaling mentaal verlicht je mij met je sympathie maar lichamelijk voel ik jouw aanraking.…

dromen langs je ogen je zien komen in een onverwachte stap de kleine schrik later toch het handje voor lief evenwicht je edelsteent zon uit gebroken licht regent lente met geloken ogen oogst de rijpheid van de nog lang warme zomer jij bent meer dan het extra jaargetijde waarmee corona ons dacht te verblijden in tot op de bodem relativeren…