Netgedichten

netgedicht (nr. 11.148):

dichtersleed

ik schrijf voor een publiek dat niet bestaat
aan wie moet ik mijn dichtkunst etaleren
en erger nog ... wie zal applaudiseren
gelooft u mij, ik ben ten einde raad

geen mens wil op mijn werken reageren
ik schrijf voor een publiek dat niet bestaat
het maakt me boos, verdrietig, obstinaat
mijn dagen zijn gevuld met prakkizeren

wie laat zich tot de ware leer bekeren
wie houdt me uit de goot en van de straat
ik schrijf voor een publiek dat niet bestaat
begrijpt u wel hoe dat kan deprimeren

nog even en ik bungel aan een draad
wellicht wilt u een dode dichter eren
ik kan mijn lijden niet relativeren
ik schrijf voor een publiek dat niet bestaat