8431 resultaten.
Zandloper van wijlen een brouwer
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 222 N or;
...... E r
... K linkt een
. E is; men vraagt
N iet geld maar recht.…
Tour de pays d'or
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 56 une cratte
de bière
Entre le pays d'or et mont
vent où
Ça va?…
Zijn
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 322 het einde van liefde begint
met angst voor verlies
verloren zijn de mooie dromen
verloren de herinnering
verloren zin
gewonnen zijn ware beelden
gewonnen is visie
gewonnen zijn
ben niet verloren
ben niet gewonnen
gewoon de twee verbinden
zoals een refrein
verliezen en winnen
totaal zinloos
liefde wint niet
wedijver wel…
De echo van Ger Smit
snelsonnet
2.0 met 1 stemmen 288 Een stem van peutertijd tot puberjaren:
Bor, Smirre, Grote Smurf en Rataplan
Er restte in je hoofd een echo van
Al blijf je de herinnering bewaren
Als Bor de Wolf het kon, dan klonk er nu
Een diep, doorleefd en melancholisch húúúúú...…
Mijn lief
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 593 Ik wist er van de liefde niet,
toen ik jou vond, mijn lief.
Ik in jouw ogen werd gevangen
met rozen op mijn wangen.
Ik wist er van het leven niet,
toen ik schuilde in jouw armen.
Mijn hart tot berstens toe gevuld
met vreugd en groot verlangen.
Ik wist er van de liefde niet,
toen ik jou trouw beloofde.
En jij mij meenam op een reis,
die…
Fluiten
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 875 Ik had een broer,
hij floot altijd.
Niet omdat hij vrolijk was,
oh, nee, integendeel...
maar omdat hij bang in 't donker was.
Door altijd te fluiten,
als hij 's avonds onder stergeflonker,
van zijn meisje kwam...
voelde hij zich niet meer zo alleen,
met al die schaduwen om zich heen.
Ja, hij heeft wat afgefloten,
zijn hele leven lang…
Maakbaarheid van de muze?
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 136 tasten, en blijft
in feite vervolmaakt, wat hij
in het ziellespel durft aan te
raken, te delen met z’n handen
die de muzen strelen, is hij tot
stomheid geslagen, schuilt
achter spiegels waarin hij beeld
en alter ego herschikt, likt de tijd
uit wonden die hem naar het licht
hebben gedragen verbaast door
de maakbaarheid van de muze,wat
rest…
Al de rest wel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 359 al is niemand aansprakelijk
het is niet eerlijk
de pijn gaat niet meer voorbij
al de rest wel…
Nog aanwezig ?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 379 na, als
spinrag in de kamerhoeken,
het web waarin de glinstering
van tranen zich edelstenen
waanden, alhoewel ik in het
heden al voorgoed vertrokken
ben, in dat bed hoeft de tijd mij
niet te zoeken, op de spiegels
van het verleden hangen nog de
druppels wasem van mijn stem,
één goede schoonmaakbeurt en
de ruimte is weer vrij van resten…
Als ik slaap
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 823 Als ik eindelijk in slaap gevallen ben
Dan droom ik van je hand
En dat we samen lopen
In Hoek van Holland aan het strand
Mijn lief ik mis je oh zo zeer
Wat rest dat zijn de dromen
En herinnering aan jou
Mijn tranen blijven stromen…
90 jaar
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 2.618 als de waarde van het leven
verdwijnt in grijze mist
de eens stralende liefde
walmt als een kaars
zo ook de eens
schitterende geest
zijn waarde verliest
herinnering slechts rest
knipt de dood genadig
de laatste rafels los…
een eeuwenoud cliché
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 94 is de bewering van;
' aan alles komt een eind '
ik zal er nooit aan wennen
afscheid nemen van mensen
en de dingen die voorbijgaan
natuurlijk zijn er de herinneringen
maar ook die zullen spoedig
vervagen in mist van tijd
rest ons slechts het berusten en
het gedogen van vergankelijkheid…
Presentatie
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 546 Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag:
‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…
We can come an end
snelsonnet
5.0 met 6 stemmen 159 Waarom die domme vragen Valentijn
Ík hoef die keeper toch niet af te bellen
Je stelt alleen maar vragen om te rellen
Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn
Dead or the Gladiolus in Qatar
Ook sunder Cillessen come we best far…
Kwijt
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 491 Geschilderde onmacht
Vertelt het verhaal
Van de dingen
Die niet mochten zijn
Verscheurde herinneringen
Dwarrelen om ons heen
Gevangen in de ochtendzon
Schitteren zij nog een laatste maal
Al snel rest niets
Dan duisternis en ben ik
De vraag op alle antwoorden
Voorgoed verloren…
de nacht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 105 Als het venster van de nacht zich sluit, en
mijn bewustzijn achterblijft
rest mij alleen nog de herinnering van
mijn werkelijkheid.…
Moeder
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 143 De dood heeft je meegenomen
niet naar de zee of naar een graf
maar naar de droeve stilte van een bos
daar ben je uiteengevallen
je bestaat niet meer
de resten zijn vergaan
maar de herinneringen
zijn sterker dan ooit
het lijkt of je weer danst
weer naar me lacht
mijn haren streelt
zo eenzaam in dit spiegelspel.…
Tour de force
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 78 (met dank aan Scientias voor de foto)
__________________________________
Op een zomerdag
zeg ik je alleen maar dit
Zeg mij geen gedag
...de herinnering leeft
in de binnenzee
langs de savannegroene rivier
waar het universum antwoordt
met de stem van het leven...
Zing van de man
Leef!…
Insula Ambla
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 260 Vermaken wij snaken ons graag vaak
Met botkloppen in een groep
In Barend's sputterende sloep
Of doorstruinen per abuis
krachtens de vergane kwaliteiten
Van sinds lang verjaarde rariteiten
De ontgroeide kinderkamers van het huis
Waarin dit langvervlogen nest
Frontaal geframed of omziend over schouders
Nu ingelijst op de plaats rust rest…
See.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 453 See
How softly
The wind blows
Through my garden
How gently
Of love
To my roses
It speaks
Moved
By its tender touch,
The roses tremble
With emotion
Or so
It seems…
Kleurbekentenis
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 616 Ach, denk aan Michael Jackson, take it light;
it doesn't matter if you're black or white.…
De verloren herinnering
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 751 Eens liep zij daar in de tuin
over de zachte
rose rozenblaadjes
en luisterde naar zijn woorden
zacht fluisterend
in het donker van de nacht
nu rest haar
enkel nog de herinnering
van zijn lichte wapperende haren
rondom de rafels van haar gezicht
haar zilveren huid bestoven
met de zoete geur van zijn bestaan…
evenaar
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 751 op de evenaar van mijn leven
tracht ik de even en oneven aren
van mijn innerlijke storm
eindelijk te bedaren
positieve en negatieve herinneringen
bedachtzaam te verenigen zoals een ritssluiting
die niet langer scheidt
doch gapende wonden verbindt
opdat aan het slot
littekenweefsel rest…
Dementie, verstilde woorden.
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 2.676 Wat blijft zijn
vervagende
herinneringen
aan ooit
gestelde vragen,
eens gegeven
antwoorden,
er is niets meer
te raden nog.
Rest mij de
ontgoocheling,
een onthullende
verbazing,
waar niets meer
is van dat
wat was.
Ergens tussen
toen en nu
zijn wij ons
verloren.…
Jaargetijden
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 135 LENTE
lente is zoals
jij je in mijn armen vleit
vol van beloftes
ZOMER
samen in het gras
overdenkend hoe het is
en nog worden zal
HERFST
herinneringen
ontvallen ons langzaam als
bladeren de boom
WINTER
winterse koude
de kachel warmt op z’n best
dat wat ons nog rest…
Eindeloos
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 884 Herinner ik me slechts,
het eindeloos verlangen,
in mijn hart.…
Eindeloos
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.619 Herinner ik me slechts,
het eindeloos verlangen,
in mijn hart.…
weerschijn
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 93 de spiegel ziet mijn zee
achter holle ogen tranen
enkel slierten zeewier
in mijn schedel ankeren
verwaterd wrakhout vermolmt
de herinnering aan uitgroei
maar kiert naar buiten
binnen rest slechts het grote geheel
en ik
ik at de dag die ziltig was…
jouw foto
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 326 Die foto van toen
Herinnert mij aan onze eerste zoen
Ik heb je lippen toen geproefd
Je zachte huid gevoeld
En diep in je ogen kunnen kijken
Je geur was als een bloementuin
En je haar streelde mijn wangen
Het was allemaal zo fijn
Wat kan ik er naar terug verlangen
Joop Bonnemaijers…
lila
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 180 alles wat er rest is een
armband rond mijn pols, een
glimlach achter glas
en
stilletjes herinneren
ik zaai het zaad van lila klaprozen
ik zegen ze, heel stil
de wil om ze te laten bloeien
overschaduwt het geheel
het zijn er veel
een glimlach over warme aarde
het zijn er minder
dan de waarde van
de hinder en de tranen in mijn keel…