Alle inzendingen over rijpend

alles is goed en op m'n wolkje vertoeven is fijn met soms een koutje of wat groeipijn daar zijn pa en ma, ze zijn er altijd en zo zal het altijd voor mij zijn het ontbreekt me nergens aan de wereld voelt ook veilig aan mijn familie en vrienden zijn me heilig van driewieler tot een fiets met zijwieltjes speelgoed, snoepgoed en het goede…

Diep in mijn herinnering ligt mijn kindertijd geborgen als een appel rijpend in het warme hooi. De plek in de donkere schuur, de hoogte, de diepte, je vingertoppen over de gladde schil, glimlachend: hij is er nog.…

In de verte achter een horizon van traag licht Ruist het lachen van een kind langs rijpend fruit In de boomgaard waar de rups de appel mijdt En sterft om een vlinder te mogen zijn…

stil gezegd ik draag haar spiegeling dekkend tot rijpend bekleed in dragende delen je zo bekend die klank luidt voort met zachte woorden bestreeld blind werd goud om hoofden die lessen naar de andere…

Rijpend aan de stengel hangt een hemels lint getekend franje van overrijp zaad dicht aan een gegroeid natte dauw druppels spiegels van je liefdesdaad verrukking zaait geen kleur zo warm zo mooi je opengaande bloem.…

Schoon rijpend korenke in je levensfleur weet wat je te wachten staat in je gouden kleur als straks den hoveknechten komt en hij beziet je schone are dan snelt hij heen en gaat terstond zijne sikkel haren als ge dan gevallen zijt gebaart ligt op den din dan slaat de boer zijn vlegelke op jouwe kopkens in daar ligt ge dan te kreunen…

voorzichtig kleurde stilte haar vocalen in kleine perkjes medeklinkers op de grote groene wei veelkleurigheid en een walhalla van geur schiep hier de hemel voor tal van bestuivers vaak onbewust ook in rust kunnen hoofdzaken tot een prettige bijkomstigheid raken als rijpende vrucht…

Knagend snijdende gaten borend als in een kaas die rijpende ouder word Op smaak komt maar soms iets te scherp en dan is het te laat voor mooie randjes De extra plus verbrokkelt is moeilijk te belegen voor een hongerig man die zijn woordenliefde even niet meer vinden kan…

wolken vlinders verschoten van kleur in de bloemenzee van hoogzomer nog hangt de warme geur in het herfstgeel van rijpend gewas pas als kou het donkerrood van de vruchten komt keuren verdwijnen vlinders langzaam en loom om in het zomerse weer te verschijnen…

jij bewoog tussen warm en koud danste op woest kolkende turbulentie verstilde in ochtendvroeg rijpende vorst ontwaakte in regenboogkleur van brekend licht zag het gezicht van de komende zon voelde warmte en wist dat het leven begon…

Er is niets oud en ook het nieuw is er altijd al geweest, voor de piramide is ook de sfinx slechts een waakbeest, een schil in de terminologie van beelden waarover men denken wil, deinen ideeën voort in menselijke overleveringen,de jaren schouder aan schouder in een besef dat tijd niet bestaat, worden alleen rijpende gedachten ouder…

hoe lief een nachtegaal passie leegschudt in huiverend glas woorden kweekt als rijpende vruchten tegen een bezinnende boezem net voor de val in licht en donker met een buitelend hart schaduwen temt langs de kamerwand de bodem vult met geoogste sterren : haar dromen in een komende dans…

zo fier en blozend bloesemen jonge twijgen aan mijn oude stam langs rijpend koren droom ik lomer verzonken in goudglanzend licht het verwaaide blad bedekt mijn aardse wortels vol melancholie zacht, nog ongerept dwarrelt op mijn kale kruin een sluier van sneeuw…

Terwijl de rozelaar zijn witte geur verspreidt en een lichte bries door mijn haren strijkt verstilt aan de kim het rijpend graan tot een lichtgouden deinend meer: het doek van de nacht valt neer.…

wachten is het eerste begin een uitloper van iets dat groeit reikend naar een ander leven desideratum miniatuur plant van rijpend verlangen het andere te ontmoeten een reuzenplant die huid en ogen verwond en tastend afwacht wat komen gaat wachten is de kiem van diepe wanhoop omsingeld door gevoeld gemis…

laat nu niet je kopje hangen voor het rijpend reiken kan jij ving geen felle zon of wind kon niet jouw krachten meten bent weerloos als een binnenkind dat straks ineens de weg op springt blijf in die kelk niet steken breek uit en kom tot bloei geef prijs je zoete hart groei op voor je verwelkt vol smart om het ongekende…

Mooie zomer Tanende kracht Warme nachten Serene pracht Zoete dromen Liefdevol zacht Mooie zomer Verlokkend blauw Grote baden Aangenaam lauw Koude dranken Verleiden jou Mooie zomer Rijpende sfeer Lange dagen Naderen weer Zachte winden Strelende veer…

het land nog dromend het vroege uur onaangeroerd de zon als een purperen bal zacht rijpend boven goudgele akkers vol geur van hooi en rulle aarde en wij, wij kijken ademloos toe laten de stilte liever onbetreden het dunne licht onaangetast alsof we hier overbodig zijn uur en land zichzelf genoeg…

het licht is langzaamaan de volle kleur gaan dragen vloeit trager uit in bezwangerd zijn met vrucht en rijpend fruit streelt met warme hand het graan tot goud na lange zomerdagen speelt transparant met wind in koele tint als de forel weer springt tijd ontlaadt het licht en klaart in strakkend blauw de eerste komst van ijle kou…

rottend rijpende eerstelingen het containerlid blijft gesloten beschimmelde jaren geven extra cachet dat wordt de erfenis, mijn Opus Magnum!…

rijpend hangt de oogst in aromatisch zachte wolken voortgedreven door een warme wind jij liet ons dwalen door dit sprookjesland de mooiste vruchten in je slanke hand kijkend waar de smakelijkste hangt daar waar de seizoenen samenkomen met de producten van hun lentedromen is het uitbundig jaarmarktfeest de natuur kleurt…

Hoe kunnen mensen ooit ontspannen en vrij het leven zo teleurstellen dat hemel een hel wordt Waar liefde wil vervalsen ons tot verraad verleidt en denken in emoties leven tot waan verheft Waar eenheid is vergeten strijd ons gaande houdt waar echtheid wordt gemeden leugen tot waarheid gemaakt In onschuld geboren rijpend fruit dat…

het was die tijd die vrede wilde maar niet kreeg, dat het huis de luiken sloot, het zonlicht zweeg als je het licht kwam zoeken om de liefdesvrucht te plukken rijpend onder mensenvoeten om een woestijn te gaan bezetten jouw oase te ontzetten.…

ga niet naar mijn graf of de urn met mijn as ik ben er namelijk niet want altijd springlevend in duizend waaiende winden in diamanten die glinsteren in de deken van sneeuw ik ben de stralende zon op het nog rijpend graan ik ben de zachte herfstregen die je in de ochtend wakkert ik ben de opbeurende rush van stille vogels in de lucht…

Wat flarden passie, nesteldrang Wat groen en geel en paars, een bruid Als ze haar ogen even sluit Wat dageraad en merelzang Wat voorjaarswind, betraande wang Wat tijd met rijpend pennenfruit Wat flarden passie, nesteldrang Wat groen en geel en paars, een bruid Herinneringen, nachtenlang Een nieuwe loot van babyhuid Een schedelplaats, dag in…

als flits kwam je binnen verbrijzelde in een oogopslag alle ideeën over hoe de man vrouwen zag altijd was er een beeld uit vele stukjes werkelijkheid in kleuren en tal van vormen een echte droom rijpend uit religieus vroom en maatschappelijke attitudes die langzaam een reëel eerlijke inhoud kregen dat werd zoeken naar…

jij ontvouwt in een schitterend perspectief de meest mooie landschappen uit elk natuurgebied kleurt met seizoengebonden kwast de subtielste momenten van het op de akkers staand rijpend gewas glooit bos en weiderand als gegoten langs de speels meanderende en fris kabbelende beek draagt de kleur van water door het land uitmondend…

ze strakte blauw de zon en wind vlaagt licht in zomerjurken bollend nog in kou de kantjes afgezet in rijpend ijs verflinteren met lentewarmte die beschut al snel gaat glinsteren pril groen nog langs het slanke been gelaarsd in bont en leer de speelse draai op hakkenhoge tenen de winter in de rug nog steeds op zicht ja dans maar…

is niets oud en ook het nieuw is er altijd al geweest, voor een piramide is ook de sfinx slechts een waakbeest, een schil in de terminologie van beelden waarover men denken wil, deinen ideeën voort in menselijke overleveringen en ideologieën schouder aan schouder in de menselijk geest dat tijd in materie niet bestaat, worden rijpende…

ik zag je gaan je plooide heuvels rond je heupen, het korengeel was rijpend in je warme schoot de oogst was voor mij eeuwigblijvend we lentten samen naar een zomer vol met kleur roken de wilde bloemengeur en groeiden met elkaar tot in het diepe blauw waar bomen reikten we hadden niets om op te lijken het was ontdekken en herkennen…