Alle inzendingen over ritmisch verwond

wrijvend over een tere huid verdrijft zij de tijd nu en dan plukkend aan het overjarig Perzisch tapijt terwijl de regulateur onzichtbare zuchten ritmisch begeleidt…

Hartstocht en verlangen samensmeltend op de maat van ritmische klanken Worden wij bedolven, meegezogen door de zee Laten wij ons gaan In torenhoge golven.…

slurpen bij kleine teugjes en met de pen op 't papier in 'n gearceerde schemering] Met pennenkratsen op 't papier te teek'nen, Als met een etsnaald op het harde koper: Een veenplas op een landschap tegen avond Of zielenbeeldjes, met een fijner lijn Dan 't scheren van een strohalmpje over 't water, Of trilling van een meeuwenvleugel ; — ritmisch…

Vingertoppen glijden over naakte huid in steeds kleinere ritmische bewegingen. Jij en ik mijden elk zacht geluid dat reeds fijnere poëzie wil bedwingen.…

Ik kan immers met welgemikte woorden Een medemens verwonden en vermoorden Of met het puntje van mijn gauwe pen. Maar geen agent neemt dit soort wapens in. Ontwapenend is enkel mijn vriendin.…

Sappho, droomdichtend aan haar lier, geslagen, getroffen, scherp verwond door zuivere aardse schoonheid, in tere gloed gevangen, leeft mythisch mysterieus, een onbegrepen godin.…

God, laat Gij dit verwonden ongewroken? Ai zie, hoe mij de zonde heeft gestoken. Waarom te klagen? wordt de zoetste peer Niet 't eerst door de venijnge wesp geroken?…

De pijn is rood Van innerlijke verwondingen De pijn is paars Van radeloze angst De pijn is zwart Van verstikkende duisternis Het enige licht is de bliksem Die de pijn nog dieper laat zijn…

donkere pretogen overbruggen de afstand die hen scheidt geraakt door zijn woorden danst zij ritmisch met haar hoofd in de wolken waar zij sinds zijn komst graag vertoeft…

Weemoedig klinkt geruis mijn bloedbaan zingt een verlangend lied op 't ritme van de wind door samenzang met regen wordt melancholie ritmisch weergegeven in gedempte melodie…

wars van competitie schrijf ik gedichtjes die me raken verwond door m'n woorden wil ik dronken worden en wegdromen in één van mijn eigen versjes maar wat ik ook probeer en hoe ik mij verwonder ik blijf er telkens weer te nuchter onder…

Blindelings raak ik je aan warmte van mijn hand kilte van je huid druppels water schitteren in de zon loomheid luiheid niets verstrooit de stilte alleen de zee zucht ritmisch…

jij bespeelt mij als een gitaar legt jouw warme hand om mijn ranke hals plukt mijn snaren waardoor je ritmisch ten gehore brengt hoe jij mij liefhebt…

Ook is bij haar een keukenmes gevonden Waarmee je iemand lelijk kunt verwonden.…

woorden, die pijn deden verwondden..... en nog is er bewondering woorden,niet afgewogen slecht overdacht..... en nog is er genegenheid woorden, die beschadigden de ziel raakten..... en nog is er vertrouwen woorden van spijt wellen naar boven..... en nog is er hoop…

het verwonden van de tijd kent geen aanknopingspunt waarom een mens toch lijdt het verachtelijke ligt verscholen ergens dieper dan de spijt doch kent berouw geen waarheid want wie we ook mogen zijn het is de afstand van geboorte…

Vaak zijn er bij de viering van nieuwjaar verwondingen en letsel te betreuren. Ook spreekt het nieuws in geuren en in kleuren van vandalisme en van grof misbaar. Aan alle hulpverleners in de strijd: mijn petje af in grote dankbaarheid!…

oostenwind vandaag langs het zwerk trekken winterganzen in V-formatie het einde van het trekseizoen nadert in het huis met dichte vensters zwijgen zij pratend urenlang ze zullen elkaar niet verwonden…

de dans zo intrigerend ritmische bewegingen omarmen de muziek die opzwepender wordt naarmate de avond meer sterren telt plots vallen schellen hem van de ogen als de maan haar ware gezicht onthult…

in blessuretijd verwondde een adelaar de godenzonen…

Scheuren in het pleisterwerk van de gerestaureerde kerk vertellen de historie van wie verwond door het verleden louter kerkpaden betreden voor concert of glorie. Wanneer de wond ontpleisterd is komt ruimte voor vergiffenis breekt Zijn bevrijding door.…

Mortierbommen, geknal als van granaten, Veel jongelui aan oog en hand verwond. Je krijgt associaties met het front, Een oorlogssituatie in de straten. Elk feestje met onnodig veel gedonder Gaat vroeg of laat aan zijn succes ten onder.…

Of is 't de zee die stil ruisend zijn lied ritmisch golvend fluistert, als de dag gaat slapen? Als de dag gaat slapen, vogels in hun veren teruggedoken zijn en ik in 't bos loop, denkend aan ginds, hoor ik je zingen. in de verte.…

Seconden curven het ritmische berglandschap afdeling dertien. De longmachine vertraagt vrolijke feiten smetteloos ver weg verbittert speeksel smakeloze papillen zuurstof sist langs me.…

Zij die elkaar liefdevol omarmen, Terwijl ze elkaar willen verwonden? Ja, volwassenen zijn vreemd, En ik, ik ben daarom bang, Bang om ook zo te worden, Ja, bang om volwassen te worden.…

Normaal ben ik met voetbal niet zo verbonden Maar het zijn de Russen die me nu toch verwonden Het is me al sinds m'n jeugd verteld dat ze zouden komen Ze hebben alleen ook maar ff guus meegenomen En daar was oranje niet tegen bestand Guus, kom terug naar je MOEDERland…

Met een zuiver geweten glimlach ik de dag weer in het hart geeft ritmisch aan dat het leven mooi is en er altijd iets is om voor te leven. Zie de zon schijnen en de bloemen groeien en is het niet buiten laat het dan gebeuren in je mooie hart.…

langzaam word ik door haar uit bed gelicht en ten dans gevraagd met ogen nog toegeslagen bewegen we ritmisch op de maat van de wind in een oogwenk tilt ze me op en zwiert me ongemerkt door de ochtend het schijnt zonnestralen…

Hij vloog niet meer Richting de zon Of geurende bloesem Zat ineengegedoken Zijn vleugel slap hangend Langs zijn tere lijf Verkleumd door regen en schrale wind Verdween hij in vergetelheid Geen ballade Voor de pas verwondde Vlinder…

Waarom wil je in je verdriet Blijven wonen Waarom wil je al je scherven Bij je blijven dragen Weet je dan niet Dat ze je dag na dag Meer zullen gaan verwonden En dat je huis van verdriet Steeds groter wordt Terwijl je kleiner bent gaan wonen…