Alle inzendingen over roede

systeem van individu [ ] niet gelijk aan dat wil zeggen anders dan vroeger liep men op straat bananenschil rond [zijn knie en kamde zijn borstkas met behulp van speeksel stond voor aap lijk heden op de trap [ ] anonimiteit plus het meisje met de pretentieuze ampersand men heeft gedicht is de boodschap die [dringend onder het afdalen van een roede…

haar te lang Dus ging ze zelf vast aan de gang Haar wangen kleurden rozerood Door de sensatie in haar schoot Plots schrok zij zich het apenzuur Ze zag een schaduw op de muur Het was pastoor in vol habijt Die zin had in de pruimentijd Hij rolde heel de boel omhoog Voordat hij haar voorover boog net voor de psalmen trok hij vlug Zijn roede…

Hoe het huis wekelijks meeleefde als hij neerstreek, steeds hetzelfde ritueel, zongend onderaan de trap, flarden Latijnse mis, dronken tenor maar helder alsof hij alleen beschonken het hoog akkoord kon halen, klossend naar zijn hemel- bed, roeden uit hun klemmen wippend, een wonder dat hij elke keer weer boven raakte waar de halve nacht zijn…

de winkels weer vredig Unter den Linden de Bundestag rijk gevest onder glazen koepels ‘t IJzeren Gordijn in roeden en botte knekels als restant in ’t Mauermuseum te vinden Reichstagsgebäude eerst gründlich ingepakt door Christo alles onder groot geel zeil verstopt binnen intussen schoon van roet en bruin gesopt daarna als nieuw voor hergebruik…

Er prijkt een gulden roede op z'n graf.…

Dat lijkt een liefelijke toversproke Van wijdse heerlijkheid, die plots ontspruit Bij lichter feeë roede... leve' ontloken Glorieus... nog pas met rouwklokke uitgeluid! Zijn 't nu mijn harte-knoppen, die daar breken, In weelde ùitstromend, bij het laafnis-leken Van 't warme licht, rein heiligend gespreid?…

diepte Via jouw wangen bereik ik jouw mond Voluptueus, zogenoemd wellus- tig slash wulps zijn jouw gestifte lippen die ik ken van jouw kussen Mijn wandeling vordert zeer gestaag Jouw hals echter is mijn eindstation Zeker ver- lang ik naar alles lager dat bedekt haar schoonheid houdt Jouw schede schompert*; door onze tijd is mijn roede…

van jou wij lijken zo op elkaar daarom vallen we op mekaar en de intrinsieke ongelijkheid tussen mensen, mannen en vrouwen die poetsen we wel weg "Poets ik wel weg" denkt de vrouw gaande weg, onderweg ons huwelijk, samenzijn, onze relatie "Tot ie dood loopt" denkt de man staandeweg, weg voor weg want hij blijft op z'n hoede en roede…

zich zeker waant, besluiten mijdt En de gelegenheid hem maakt tot dief Gods water vloeit van akkers naar de dorpen De wei, de es, de visafslag stroomt leeg Het relvolk hokt bijeen in stad en steeg De bijbelbelters voelen zich verworpen Opgehitst staccato slogan yell Exploderen krachten in hun woede Dreigen blaffers bijtgraag met hun roede…

De BREDE ROED waarmee hij ander landen meet, Hij ook in 't onze niet te bruiken en vergeet. Waarvan getuigen zijn de rijmen wel besneden Van BRERO, die maar duits, of niet veel anders kan, En nochtans niet en wijkt voor menig taal-rijk man, In vinding, oordeel, stijl, leer-lieflijkheid van reden.…

gluurt, kruipt en sluipt daarbuiten klinken daar soms paardenhoeven rappe stappen over daken buigt er een traptree onder kraken de zoete spanning is te proeven och kijk nou, het is Sinterklaas met twee rood gestifte Pieten die giechelend staan te genieten van ons verstomde wild geraas toch is dat meesmuilen misplaatst en als de roeden…

mijn broertje die onder tafel kroop zoals hij dat ook bij donderen deed Sint Nicolaas die de kamer in schreed slingerde mij tussen schater en hoop ik was wat ouder en dus niet zo bang voor dreigende roede en jute zakken geloof in de mythe begon te verzwakken de twijfel beheerste me al wekenlang tot Sint me vroeg om bij hem te komen en…

als tederheid is uitgeteld in de goed ommuurde hof en de man zijn vonnis velt huilt de vrouw van Willendorf zetel van de ziel is zij nu gaat hij alleen op pad speer en roede houdt hij bij wie heeft haar ooit lief gehad?…

speelde met geweten het beeld niet uit te zweten Dromen teisteren ongekend gedreven lustmoment Fel hormonen genereren erotische gedachten fel gierend krachtig protesteren Het rode licht verdoezelend voluptueuze heupen borsten vlezig binnen geen weg terug Gespreide benen vette plooien wenkten liggend op haar rug Stuntelig roede…

De molen op de hoge dam Gaat zwaar, hij strekt de roeden stram En lomer, lomer, lomer gaan De wieken tot ze stille staan. Zo roerloos staan ze aan het wiel Alsof de slaap hen overviel Wat avondrood gloeit nog omhoog In ‘t donker van zijn vensteroog. Nu is het alles wijd en zijd Verwaasd in vale donkerheid en alles is zo vaag zo ver.…

Verwachting stort gaten in het gewelf, verschiet het licht uit de bronnen van de wijsheden, omarmt het in eb en vloed, schede en de roede tegelijk, we zijn de barenden en de wedergeboorte in een hand, als de tong op zilte lippen een bijsmaak proeft van zelfbevruchting met onderscheid , verleidt door werelds vuur, ervaart als in de adem…

Zal de Sint ons niet vergeten staan we nog wel in zijn boek Krijgen we wel een cadeautje of met de roede op ons broek. Dan ineens geklop op ramen en gestommel in de gang Zal ik eventjes gaan kijken, ik ben wel een beetje bang.…

Maar meestal bleef die luxe sexsnit bij de rijken en daarom zag ik nooit de vrouwen, die het droegen, al droomde ik wel van hen en wist ik hen te bereiken met mijn scherpe dolk, die ze altijd weer vroegen om diep in hun erotische fantasieën te snijden, zodat ze zonder die bullshit mijn roede ontvingen, waardoor ik hen verlost heb uit hun poespaslijden…

in de schilder tranen, nodig voor de onstuimige rivier in deze breekbare stilte vol abstracte wellust passie en ordinaire neigingen naar lust en liefde Hoe je bent gebleven vroeg hij zich af terwijl hij haar boezem liefkoosde met zijn sap in deze verbolgen waarheid sprak zei hem toe terwijl ze haar tedere genegenheid aan zijn roede…

Verwachting stort gaten in het gewelf, perst licht uit de longen van de wijsheid, omarmt het weer in eb en vloed, en uit de schede en de roede tegelijk, we zijn de barenden op een verlaten strand, wedergeboorten in één hand, de tong op de zilte lippen die een bijsmaak geeft van zelfbevruchting en in het proeven onderscheidt,…

De mond die zacht de roede koestert ontbloot de tanden, bijt zich vast in het zachte ebben van voldane lust. En scheurt het delicate vlees tot rauwe rafelige homp. De doffe dood... De schreeuw van pijn en onmacht blijft bonzen in de borst, het hart geklemd in kille kramp: kan iets nog minder pijn doen dan ontwaken?…

Een uur of drie later, bang was ’t mij te moede, Toen kwamen we thuis en kon ’k lozen de roede. Dus, zorg, als uw vrouw weer met u wil gaan winkelen, Uitvoerig voordien en afdoende te pinkelen.…

ervaart heimelijk wat niet mocht Graaide opzwepend achter iedere bocht En Olga wetende zijn begluurgerij En toonde Serge tot aan kruis haar dij Spande haar bilspieren hard omhoog Terwijl zij nog verder naar voren boog Onvast en wankelend stond Serge op Vervloekend zijn lid en dronken kop Greep Olga haar ronde heupen stevig vast Zijn roede…

Nee, dan de mooi gemanicuurde vijver, de tuin gestraft met roede en rapier. En zie de kunstlibel gedichten schrijven in lagen lucht die loeien van plezier. Of check het gras in onverslaafde staat, gemillimeterd voor een groener leven. Floristenparadijs in het kwadraat waar elfen les aan kettingzagen geven.…

, zij gebiedt me om op te staan en naar voren te komen, opeens slaat ze haar zijden rokken met goudborduursel omhoog, ze ontdoet zich van haar sneeuwwitte slip, een koninklijke, rijkbehaarde poes glinstert in de spotlights van dit merkwaardige décor, haar kwijlende lippen gillen het uit: 'Kom, geile nar, laat me eens lachen, grijp die forse roede…

dag, deze ene keer Haar gedachten landden in toen, toen de liefde haar had verblind Altijd droomde zij van zijn zoen ze had echter..haar beul bemind Na dat avondje heerlijk stappen had hij méér van haar gevraagd Bij ’t afwijzen kreeg zij klappen waarna ze wreed werd ontmaagd Schrik vulde daarna haar leven ze vreesde zijn handen en roede…

gedeeltelijk geland daar waar het ooit grauw was ommuurd geriemd met oog en mondsnoer aangedraaid wie zoet is krijgt lekkers behoeft niets te vrezen wie stout is de roede: niemand wist wie vijand was onwennig in een bange droom verzorgd van de wieg tot het graf aan het zwijgtouw van uitkijktorens die groeten met schoten in de aanslag…

O, wat is z'n roede hard! Vorig jaar werd ik bemind als geschenk van Goede Sint. Vorig jaar werd ik bemind als geschenk van Goede Sint. Toen die Piet bij mij bleef pitten, raakte hij een kwakje kwijt. Met een kind liet hij me zitten: 't Is een lieve, mooie meid! Piet klom gauw weer op het dak met een grote, lege zak.…

Ontritst zijn gulp en knielt: ze sluit de kersenrood geverfde lippen om zijn roede en zuigt de paarse eikel in haar weke tandeloze mond, Deskundig maar gehaast kneedt zij de balzak tot ze, als het lang genoeg geduurd heeft, brutaal een harde vinger in zijn reet schuift: bij spuit zijn zaad en zucht: het is volbracht.…

tussenvorm, een eigen entiteit waar iedereen zich in vinden kan, wellicht uit de boezem van de toekomst als we de gelijke lucht blijven ademen hoop vult de hiaten in ons gewelf, beschermt het licht uit de bronnen van de wijsheid, omarmt de golven van verandering in de scholing van de getijden waarin elk individu moet gedijen, schede en roede…