Alle inzendingen over roepen

wielrenners roepen altijd achtereenvolgens 'tegen ' tegen mij Fietsen door de duinen naar Haarlem of Den Haag is een groot genoegen voor mij behalve op zondagmorgen. Dan kan om elke hoek een sliert wielrijders te voorschijn schieten die aan hun hoge snelheid het recht ontlenen om ruim baan te eisen.…

wie ben ik - is de vraag die hopeloos mijn buik bevolkt navel-diep daal ik af naar die plek aan het water waar mijn bron ontspringt het rijk van genoeg en vervulling daar waar ik mij verloren heb roep ik mij terug fluisterend waaieren lichtgroene bladeren in kronen van zacht wiegende bomen mijn naam die ontspringt uit de diepte en…

Geen bergen te hoog geen rivieren te diep geen zee weerhoudt mij hitte van de woestijn schrikt mij niet af polen zal ik overwinnen door dichte wouden baan ik mij een weg over vlakten zal ik ijlen vliegen als een vogel door diep blauwe lucht naar het hart van mijn liefste.…

De boodschappers van Gods Woord en zij die ijv'rig streven naar het doen van Diens wil kunnen soms schandelijke daden bewust of onwetend tonen waarbij twijfelgrage mensen begrijpelijk woedend schreeuwen zijn deze handelswijzen het werk van de Heilige Geest?! dan liever de duivelse macht! een uitspraak om tot een ieder door te laten dringen…

Er was geen adem om mee te leven. Ik stikte bijna. Iemand leek mijn keel dicht te knijpen, mij aan mijn nek omhoog te tillen... "Een volgende keer zou zich niet meer aankondigen; nooit meer, zó ik besloot tijdens die secondes, de stille tijd die wegtikte..." Er was geen plek om in te leven, zodat ik mezelf leerde in de beleving van mijn…

's Avonds op het pleintje begint het. Frisse lucht De palmen ontspannen zich Zacht licht van olielampen Een uil roept, de slangen- bezweerder fluit de manden open. Tumult in de bomen een vogelparadijs. Slanke jongens strekken zich uit De trommel brengt het wiel op gang, een spinnenprins zet zijn armen en benen neer op de tonen van…

Drie rode letters branden 's nachts aan de fabriek: stilte, méér aandacht.…

de volgelingen zijn ontzet hun messias aan het kruis genageld zijn laatste roep is een gebed pas toen een lans de zij doorstak dood zijn tekens gaf is hij gehaald gewassen en gebalsemd in het graf gelegd maar hij is teruggekomen heeft zijn lichaam meegenomen ter verrijzenis vader zoon en geest wij vieren de hereniging in het zalige…

een letter alleen op de wereld is niets meer dan een letter ik wacht misschien is het smachten naar een ingreep van buiten allez poëten versmelt me met mijn lotgenoten las ons tot een geheel Remi bleef ook niet alleen…

Luister naar de woorden van de Oude Goden, al-omvattend, al-doordringend, al-bewegend en eeuwig, naamloos maar bekend als Gaya en Uranus, Isis en Osiris, Freya en Odin, Morrigan en Dagda, Ishtar en Tammoez, Sjri en Vishnoe, Yin en Jang. Ik ben de Grote Moeder, ontwaar mijn gelaat in de veranderlijke maan en de kringloop der seizoenen…

De roep van de stern zwevend op ons innerlijk gevoel geeft waardevol een betekenis, dat gedachten op kunnen komen die niet in woorden zijn te vangen neerstrijken op het gemoed en dansen.…

Maar: je kunt me altijd bellen, roepen en om raad vragen, Altijd!…

Roep me als je verstijft Roep me als je mond niet meer sluit en ik zal wenen in m’n graf voor de goede vrouw die ik geen liefde gaf…

Beledigen behoort tot onze rechten, Al peins ik er niet over dat te doen. Wat ik van huis meekreeg was 'goed fatsoen', Een ouderwets begrip om voor te vechten. Al gravend heb ik nog iets herontdekt, Een woord, dat ook vergeten lijkt: 'respect'.…

wat roepen ze het lichte zomerluiden uit de torens in het weids door zon gestoofde land roepen zij om rust en stilte na het werken even tijd om te gaan kerken in gewijde koelte van wat was roepen zij de maaltijd te bereiden voor de harde werkers op het land de beesten om de schaduw op te zoeken zich vol te drinken aan de waterkant…

de duif vermoedt de avond in zijn roep en rekent op de morgen hoor je hoe stil het is in mij de avond valt steeds minder klinkt mijn roep om jou…

Na een gesponsord suikerrijk ontbijt Beginnen in ons land de Koningsspelen Er klinkt een vrolijk lied uit duizend kelen Die aan de monarchie zijn toegewijd Zo eren in oranje boezeroen De kinderen onze leider Lex-Jong-Oen.…

De stilte roept het uit Beweeg je voeten Breek uit de isolatie van het verhaal Dat je voor je uit hebt geschreven Laat de onbekende spreken Zodat de geboorte van het avontuur Zonder verdoving kan leiden Tot nieuwe vrienden Roep terug tegen de stilte Roep je in beweging Hoor het roepen van de mensen Die de stilte hebben verbannen…

Odin, Alvader, Ase, Ik roep U aan. Eenoog, Oude, Grijsbaard, Hangsnor, Gemaskerde, Manteldrager, Zwerver, Moede Reiziger, Wegkenner, Veelweter, Vorser, Waaier, Gehuld in Hoed, Ik roep U aan.…

als je doodgaat zal ik je zoeken in elke kamer ieder huis elke stad zal ik je zoeken zal ik je zoeken en ik zal je roepen bij het vallen van de avond in het duister van de nacht bij de glorie van de morgen zal ik je roepen zal ik je roepen en ik zal treuren met je foto in mijn hand als ik vlucht in je oude trui voor de oorverdovende…

Laat mij de stoere wachter wezen die jouw dagen met vreugde vult in deze tijd door zon verguld die aan de oostkim is gerezen jou omhelzend als daaglijk licht met zingende liefdesakkoorden verwarmen met minnewoorden voor jouw charme ben ik gezwicht ach, verwacht geen stoere wachter slechts een slungelige schlemiel die als blok aan je voeten…

in banden geketend, van het niets herhalend de roep, vergeet me niet…

Het zou heerlijk zijn nu al je stem te horen roepen: ik kom.…

Roep Sint-Elisa en verberg je onder haar engelenvleugels!...…

Een 'hoofd der school' stortte in het water En wilde een noodkreet slaken ook, Maar was in twijfel, wàt te roepen, Terwijl hij al meer onderdook. Zou 't 'Help!' zijn? Of, was 't meer taalkundig, Te roepen 'Hulp!'? - Een moeilijk iets. En midd'lerwijl verdronk de meester; Want door die twijfel riep hij niets.…

dat koolmeesje rondom het ledige huis blijft maar roepen…

Vanuit de diepte roep ik om te geloven -- dat jij van me houdt.…

kom nog eens langs roep jij als zo vaak geen weerzien zonder toeval ja zo gaat het speel een rol van voorbijgaande aard de tekst ken ik uit mijn hoofd goh wat leuk zeg ik dan bedaard en merk dat mijn stem van oprechtheid is beroofd kom nog eens langs roep jij…

De tinteltenen van de lente, ze maken me zo blij, ze maken me zo vrolijk; ze dansen zelfs met mij; De tinteltenen van de lente verheugen zich zozeer, ik zie de knoppen groeien, het licht schijnt meer en meer; De tinteltenen van de lente, ze roepen naar elk kind, ze roepen alle mensen en zingen in de wind.…

Onze ijsschotsen drijven langzaam uit elkaar; hoor ik je roepen?…