Alle inzendingen over roerdomp

een misthoorn verspreidt zijn lage tonen - dertig roerdompen…

Het rietveld en de roerdomp grotendeels verdwenen is er haast geen nood meer aan het camoufleren…

Je staat als een roerdomp zonder vleugels en kijkt naar het water dat rimpelloos wacht tot jij weer wegvliegt zonder vleugels…

het beroemdste levend standbeeld siert niet de straten van New York of de wandelgangen in Parijs maar weet het publiek te behagen met zijn luchtpriemende snater tussen de warme kragen langs duinmeer en moeras in het land van wieken en water…

In de weiden grazen de vreedzame dieren; de reigers zeilen over blinkende meren, de roerdompen staan bij een donkere plas; en in de uiterwaarden galopperen de paarden met golvende staarten over golvend gras. ----------------------------------------- uit 'Verzamelde gedichten'…

Een vlucht wilde ganzen gesponnen uit zonlicht De schuwe roerdomp in de geslotenheid van het moeras Een veldleeuwerik jubelt naar beneden De zwaluw brengt zielen thuis Een weemoedige engel schildert Het licht van de beeldenzee Ik zal de dag roerloos ondergaan…

tak van wilg stam van berk roerdomp bank prullenmand en tussen riet dat je daar ziet een meerkoet een waterval een minderkoet een waterviel in ons geval afscheid van wat in woorden en aan water heeft bestaan van onze liefde van on zel iefd e rechtop lopen daar vandaan. ------------------------------------------------…

het meisje zwaait naar de overkant niets te zien, dan het gortdroge land en wat magere koeien hoe kan ’t mij boeien, dat meisje en haar hand, wat ligt er verborgen aan die andere kant waarom stel ik mij die vragen zelfs de roerdomp die ‘k plotseling zie tussen dorre rietkragen verzet geen poot in de lucht wat gevorkte vegen de vlerk…

we luisteren naar de winter kijk, een roerdomp in paalhouding is zijn camouflage kwijt in het riet wat aangeslagen ligt onze polder te schitteren in het witte kristal jij draagt mijn liefde, helder straalt het heelal, we luisteren naar de roep van ganzen, verkleinen ons hart maken ruimte voor het ademloze…

Plotse paalhouding met dromerige ogen wakker in het riet galmt de misthoorn onzichtbaar in een camouflagepak.…

Poëzie is, voor mij althans, niet het vermoeid, roerdompig droevig geroep om de gemiste kans. Het is meer iets van op klompen lopen, knarsen op het grint. Wie dit vindt zal niet mee kunnen komen met lome en oude symbolen: de bleke maan voor 't bleke lief is eerder week dan apocrief.…

buiten lijfelijk bereik vloeit een warme gloed als zwijgende voorbode van de tanende hartsvloed dit weemoedige vuur zinkt in de oever van het land de avondzon blijft achter als kringen in het zand ’s avonds wordt het stil alleen wat doffe klanken in ’t riet ’n roerdomp, alsof die zeggen wil je hoort me wel maar ziet me niet de wind…

1 Riet, halsstarrig gras de onbeweeglijke roerdomp, een schreeuw ontmantelt de mist, het water klotst zwartademend. 2 Op de plomp volgen zilveren druppels, een aardegroene kikker sprong in de diepbruine sloot. 3 De welige ogen van de man, de zachtwitte lelies, met handen uit karmozijn, een dromende visser te zijn. 4 Om…

En al heb je ginder eens de koekoek gehoord die dag wellicht een roerdomp het zichtveld verstoort al heb jij honing geproefd en mooie bloemen gezien bij elk moment komt echt een en en nadien. De dagen worden immer elke ochtend geboren bij het jubelen van het gloren, om elke avond weer vertrekkend te gaan onder het licht van de maan.…

Mijn ogen zwerven langs de oevers van versteende silhouetten Zij zijn de roerdomp op mijn stoutste dromen, de stuurlui aan lager wal Ik zucht de dag voorbij, strek mijn handen uit naar de tastbaarheid van alledag en pluk de bloem der vergetelheid om aan mezelf te ontsnappen Hoe vluchtig is de geur van een laatste adem in het…

Maar het was deze oever, waar het gebeurde dat ik bij maanlicht, onder het knopen van netten, tegen het bosrijke donker daarginder iets wonderlijks mompelde, iets dat ik zelf niet begreep - over een roerdomp bijvoorbeeld, en niet over helden. Wat was het? Waar kwam het vandaan?…

er ligt een hoofd op het flinterdunne ijs midden op de kreek, even voorbij de brug sleepsporen met bloed komen uit het riet een roerdomp staat als een bundel te kijk het hoofd slaapt met open ogen en mond aan de oostkant ingesneeuwd, blond haar in de wilgen schateren roeken het land toe macaber beeld in een kalend landschap één nacht ijs…

Roerdomp Vleugels klapwieken. Lucht Onzichtbaar.…

spelend op het korte gras tot een vos het pakte binnen in zijn kluis las hij boek na boek maar geen licht ging hem op geen vriend verscheen in het voorbijgaan blinkende uit de traliën hij zong in parken en woestijnen luidkeels het hooglied van verlangen: de winter is voorbij de zangtijd genaakt sta op mijn duive en kom een roerdomp…

de koude steen een hert en na lang zoeken een beklemd konijn wiens gillen over zee verdwenen was binnen in zijn kluis las hij boek na boek maar geen licht ging hem op geen vriend verscheen in het voorbijgaan blinkende uit de traliën hij zong: de winter is voorbij de zangtijd genaakt sta op mijn duive en kom een roerdomp…

Vooral op dagen dat bomen bijna bladerloos het voorjaar omarmden wij kraai,roerdomp en reigers zagen. Sommige dieren onweerstaanbaar grappig ons brutaal stil aanloerend inspireerden, naast het kleurenpalet ook meeldraden en het verwilderen van mos mijn kussensloop in die tijd vulde met weilanden wulpen en reeën.…

Ik zing - maar gij zijt van veren en gij staat Als een roerdomp, een seinpaal van de treurnis. Of zijt gij een buizerd - dáár - een wiegende buizerd? Of in het zuiden, lager, een ster, de gouden Stier?) Mij heeft niemand meer genezen.…

De roerdomp bromt van verr', En de uil krast ginds en her, De vledermuizen zweven; Der dorpsklok hol geschal Wenst goede nacht aan al, Wat adem heeft en leven. De mens van werken moe Sluit de ogenleden toe, Vergeet de bange zorgen: De stilte houdt de wacht, De rust geeft nieuwe kracht, En sluimert tot de morgen.…

Ik lees in roerdomp, riet en reiger, in het ruisen van de wind nog die weide van de leesplank die ik vroeger las als kind. Scherend over spiegelbaai gaan vier vliezen plots te water, spat een wolk van duizend druppels, storm van onverwacht lawaai.…

Dan klonk het als geroep van een roerdomp Te middernacht, die schreeuwt uit het moeras, Zoodat de reiziger in het boschgras Dat langs den grijzen straatweg groeit, blijft staan, Onder de bladerschaduw; in de maan Gaat hij dan verder, vol verwondering. Wat is er in de verte schemering? Bevangt de lucht ontroering?…