460 resultaten.
Majestueus
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 105 de kale rots
smelt aan mijn handen
spreekt vloeiend over haar ontstaan
de eeuwen lijken
ongemerkt aan haar
voorbij te zijn gegaan
zij kent de oude talen
heeft generaties lang zien vechten
voor hun toekomstidealen
majestueus verheft
zij zich in de woestijn
met aan de voet een lichte pijn
daar verbrokkelen haar lagen
door erosie…
Nog scherpt de rots
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 239 geef mij
de stenen
die je vindt
wil de
gedachten zien
van generaties lang
hun zicht in
het weerkaatsend licht
heeft ze gerond
door water
wind en ijs zijn ze
schitterend gepolijst
zo kwamen
de lagen bloot van
hun vloeibare dromen
samen zijn we
ooit ontstaan maar
alles is een eigen weg gegaan
nog scherpt de rots
en…
Nog voor de laatste snik
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 228 we zagen water
van de rotsen druipen
in ondergrondse meren
door de regen buiten
het monotoon getik
zwol aan tot een geruis
de vlakke spiegels rimpelden
een schuimend witte kuif
de lampen doofden
ons geschreeuw
door het flauwe schijnen
werd de ruimte alsmaar kleiner
pas in totale duisternis
hoorden we na uren
weer het monotoon…
FANTASIE.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 772 Gij strekt als een kleed u rond eilanden uit,
In eeuwige stilte begraven;
Of bruist over klippen, maakt stranden uw buit,
En boort u in rotsen een haven!
Wat schatten en - doden vergaart ge in uw diep!
Gij kent alle stammen en volken!
En zendt, door alle eeuwen, voor Hem die u schiep,
Uw statig T e d e u m ten wolken!…
Uit de kale rots
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 347 mijn bloemen bloeien
stenen harten
gebeeldhouwd
uit de kale rots
ze zijn decor
voor al mijn smarten
de mannen
die ik heb gescoord
hun beelden staan
wat afgelegen
de hoofden fier
ze tonen trots
hun ogen hebben
nog dat koude
die mannen
hebben mij bekoord
scherpe randen
probeer ik
te polijsten
hun wreedheid
vijl ik bij
ruwheid…
Het einde nadert.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 650 grijs uitgeslagen rotsen markeren het ruige veld
waarop blonde schapen vredig lopen te grazen
zijn twee honden die tegen weglopers grauwen en razen
de bejaarde herder werkt hard voor zo weinig geld
terwijl hijzelf na zoveel lichamelijk zware jaren
vele honderden hectaren met zijn beesten heeft belopen
is opeens de onrust en angst in zijn lijf…
Je blauwzwarte stem
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 201 jij sprak
als basalt
in een zee
vol geluiden
een alt nog
jeugdig in tijd
je blauwzwarte stem
trotseert elk gelijk
ik graniette
in lichtere kleuren
breekbaar weerbarstig
voelde je dromen van binnenuit
zacht bas ik jouw
golvend komen want in
de zee vol geluiden vleugelt
ons lied er ver bovenuit…
In vergeten puin
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 327 wist de
rots gespleten
raapte stenen
in vergeten puin
hakte scherpte
van de kanten
rondde zacht
jouw ideale lijn
polijstte grijs
vond het wit met
kleur dooraderd
waarnaar ik had gegist
in bloed van leven
dat je steeds hebt
gegeven is het vurig
rood nog altijd niet gewist…
Is schone schijn
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 706 je rotst
in ongenaakbaarheid
maar in de stilte
hoor ik dat je splijt
onder de hete zon
als ik rust
je warme voeten
heb gekust dan
zijn we samen thuis
in eigen eenzaamheid
daar waar jij kiert
de nachtelijke tranen
vangt breekt vorst je
langzaam open slopend
omdat er kilte huist
jouw ongenaakbaarheid
is schone schijn
daar waar…
Eindelijk geluk gesmeed
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 543 de eerste stappen
zijn gezet
het veel gelopen pad
is weer verlaten
stilaan nu af en toe
de nieuwe stenen
rapen die je route
gaan markeren
je zal nog vaak op
eigen schreden keren
als het uitzicht
even niet bevalt
in een steeds opnieuw
proberen tot ook jouw
kwartje valt want voor geen
dubbeltje ben jij geboren
jij hebt je…
Een handvol schaduw
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 588 mag ik in
nazomerdromen nog
even komen in je zon
met een handvol schaduw
en wat koele dronken
ik zag je ogen op het strand
luister naar wat zand
en stenen je vertellen
als je op excursie gaat
tijdens je vervellen
voel dan even aan de grond
waar je op staat en gaat
na al die eeuwen strijd
kwam jij zomaar langs wandelen
jouw…
Ooit zal ik je breken
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 481 je rotst weer
in blauwzwart basalt
stak scherp getand
uit het witte zand
ik rolde sissend
door de kloof kuifde
huizenhoog in golven
was verbolgen
kon met mijn vloed
geen kant meer heen
trok me terug
op kleine stranden
om daar in eb
zacht aan te landen
murmel stilte in
dat tropisch paradijs
mijn passaat kon
in blauwgroen
voor…
Bent mijn rots
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 526 jij bent mijn rots
vangt licht
van dageraad
verzamelt warmte
als de mens nog slaapt
jouw hitte
komt pas vrij
in avondlijke uren
ik was erbij
jij warmde mij
je gaf je bloot aan
maan en sterrenregen
ik voelde hoe jij
zacht de dag besloot
in mij beschutting geven
streel nu de kleine barsten
in jouw groot massief
kou zal jou in…
Tussen eindloze benen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 346 je ruigte
op de rots
waartegen je leunde
in uitzicht op zee
ik stond verderop
nam en passant
het doorkijkje mee
tussen eindloze benen
ze scherpte intiem
je huid liet het zien
toen je bloed ging koken
was het snel afgelopen
we zijn terug gegaan
ik raakte haar scherpte
en jouw wonden weer aan
in een teder ontbloten
we hebben samen…
Je middelvingert nu
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 390 speel maar
het enfant terrible
gooi de glazen in
van ruiten die
nog niet bestonden
ik heb je geest gevonden
opgespoord in steen
uit eindeloze dagen
jij had geen vragen
ging met de tijden mee
wist de wegen uit
een vroege zee
handen op de rots
die in emoties opende
haar trots vertelde
van het land dat
generaties baarde ondanks…
de vleermuis
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 141 grillige rotsen overheersen
een stukje puur natuur,
waar ook duistere spelonken
zorgen voor angst en vuur
in het donker gedoken,
hangend, onderste boven
met zijn kop in een
zwarte mantel verscholen.
rustig slapend, misschien
wel dromend van de jacht,
wat hij allemaal vangen kan
in deze sterrenloze nacht.…
Je koude lijf
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 370 je rotst
en brandingt
veel te vroeg
je koude lijf golft
al de warme kusten
zag het schuim
waarin je overslagen
rusten toen zij de
hete stranden kusten
met de afgelopen winterkou
de onverlaat die
nog een pootje baadt
trekt zich snel weer terug
de kilte is door tijdgebrek
van lentes zon nog niet gevlucht…
woog mijn kracht te licht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 277 stenen
zonder kijken
stapelde mijn handen vol
koos vorm en kleur zo
dat de harmonie zou blijken
jij gaf me meer gewicht
dan ik kon dragen
woog mijn kracht te licht
zag je ogen vragen
waarom ik ben gezwicht
de stenen vielen in
de moederaardeschoot
weg was de belasting
wat jij raapte kon niet
leven was gescheiden dood
voel de rotsen…
getuigen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 118 over rotsen ligt de wankele afdaling
met zicht op verhalende cipressen: hugenoten
begraven zonder steen of voortvluchtig
terug klimmend, de spieren verzuurd
in de verte het terracotta dak
de oude deur, schietgaten in de wanden
laaghangend mist, rook, geur van hout
de oeroude rank levert nog wijn
in harsachtige herinnering: samen
met kaas…
omdat dichtbij te pijnlijk is
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 678 ik droom
je vergezichten
omdat dichtbij
te pijnlijk is
oog in oog
verbrand ik levend
zoek je hand
diep in het land
raak de rotsen
voel je stromen
in steen weet ik
weer van je dromen
woordloos daden stellen
omdat gedachten
moeten aarden en
hun eigen oordeel vellen…
De oude stenen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 65 ik liet mijn
handen over de
oude stenen gaan
die met zwart
glimmende
rondingen
de strelingen
van passanten
al eeuwenlang
patineren
heb stukjes
verweerd mee
naar huis genomen
voor wat nader
onderzoek
de tijd gaf erosie en
ook sporen dna vrij
van aanrakingen in
vroeger tijd en vroeg
specialistische aanpak
tekeningen en prenten…
Steen voor steen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 489 ik bak de
stenen zelf weer
heb genoeg geraapt
met wat voor handen was
uit rotsen die een
levenlang partij beloofden
in voegen slechts een fraaie
schoorsteen deden roken
de fundamenten delen we
steen voor steen zal
ik gaan bouwen met specie
om samen van te houden
zie je ogen in het
nieuwe licht verschrikken
door de open ramen…
huwelijksrequiem
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 751 van verstrengelde rotsen en rondvliegend puin tot verscheurde aarde
hun huwelijk had het allemaal
ze hebben het helemaal gehad
ze zijn niet langer man & vrouw
abrupte scherven mogen bevrijdende vleugels worden…
Victorie?
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 518 Helder
water,
kalm
stromend
tussen
de rotsen.
Doch,
steeds verder
naar beneden,
in woest
tempo
overgaand...
Maakt
de waterval,
einde
aan spanning,
uitdaging,
victorie?…
Gelijkenis
poëzie
2.0 met 16 stemmen 3.189 De pijnboom, eenzaam,
Op steile spits,
De storm rolt rotsen
Voorbij zijn stam;
En diep daaronder,
In 't dal, de kruinen
Die vrede aadmen,
In dommel suizlen ...…
Rust
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 411 Vakantie
een moment van rust,
de klok staat stil
aan de kust
is niets meer te zien,
dan water en rotsen,
geen stilte,
want de branding
vult de gaten
in de vakantierust op
en toch:
is het vakantie,
een periode van rust.…
Pad naar oneindigheid
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 175 bijna boven
breekt de betovering
aan de rand
van een richel
hangt het restant van een brug
touwen zwiepen
in canon tegen de rotsen
driftig
de holle zee
er is geen weg terug
.…
Rotsplantjes zijn wij...
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 293 Dat onaanzienlijk plantje,
dat met zijn worteltjes,
tussen de steenoude rotsen,
van nature trots en moedig,
naar een druppel water zoekt.
Dat bescheiden rotsplantje.
Dat kwetsbaar schepseltje.
Dat ben jij.
Dat ben ik.
Dat zijn wij.…
De zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 rotsen werden bedolven,
door het kolkend water aan de rand,
dicht bij mijn herinneringsstrand.
Geniet van het vergezicht.
Van de golven en rotsen
die met elkaar botsen.
Met het schilderij, voel ik weer
de warmte op mijn gezicht.…
Ik reikte onmacht
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 612 Ik vond je
onder sijpelende rotsen
naakt in weerloosheid
stilte schreeuwde wind
tot huiverende golven
en ik reikte
verder
dichter
tevergeefs
je dreef als tanend schuim
traag over zee…