460 resultaten.
requiem van een huwelijk
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 827 koudvuur
van verstrengelde rotsen
via rondvliegend puin
tot verscheurde aarde
hun huwelijk had het allemaal
ze hebben het helemaal gehad
ze zijn niet langer man & vrouw
de abrupte scherven
zullen bevrijdende vleugels worden…
hemelse visie
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 406 wat heeft het
een voeten in de aarde
plaatsvervanging
na wederopstanding
van Jezus de Christus
- bij opstijging in wolken
aan het gezicht ontrokken -
uit zittend surplus
in stenen gebouwen
uit rotsen gehouwen
door één op één
na hoogste eerwaarde…
Een schelp van rozenparelmoer
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 165 Je sprak met een tong
als fluweel
ik slikte je woorden
het voelde als een steen
ik likte
aan je ziel
weerspiegeld in
glanzende ogen
je keek naar me
boetseerde me verborg
me in een schelp
van rozeparelmoer
tussen rotsen bij het strand…
WENS
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 410 Een zee wilde ik altijd zijn,
niet de grootste misschien,
maar toch een zee
met heel veel golven,
die beuken over rotsen
en teder het strand strelen.
Een thuishaven zijn, voor
wie weet, de zeemeeuw,
die gelukkig mee wil deinen
op het ritme van mijn zee.…
je standbeeldde een vorig leven
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 372 er was geen begin
in het licht dat
je geboorte krijste
je verzoop
in zeeën
van herinnering
nooit heb je de kust
kunnen bereiken waarop
jouw leven zich kon ijken
het palmenstrand
rotsen aan je rechterhand
je standbeeldde een vorig leven…
Eigen haard..
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 63 Eigenzinnigheid
kreit vanaf hoge rotsen
wit hun geweten.
De breuklijn scheurt scherp
conservatieve lijnen..
voordeel is twijfel.…
Meditatie
netgedicht
2.0 met 100 stemmen 17.295 sparrenhouten wouden graaien
naar gouden oorden hoger
dan ware woorden woorden
paaiende praatjes
van koude wind
dennenmossen bossen waaien
waar golfjes klotsen
over rotsen rotsen
fraaie waters
in mijn zijn - net wijn
schoonste der schoonheden
komt voorbijgegleden door
mijn lome weten weten
als een gans over egaal
vijvervlak…
Bespiegeling
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 179 De rotsen van de bodem hangen boven onze hoofden.
We scheuren ons los.
We keren terug naar het licht.…
Les Baux en Provence
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 686 De karakteristieke witte rotsen
van Les Alpilles
glimmend na de regenbui
een magere zonnestraal
breekt door de wolken
dampend gebleekt kalksteen
met resten van
een oud middeleeuws fort
om me heen
rotsen, wijngaarden,akkers en
kleurrijke woningen
in de verte stralen enkele
gele bloemen op de rand van
een door bauxiet
okerbruin…
Oogappel
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 594 Laten we het niet
over rotsen hebben;
ze liggen onveranderlijk
op hun plek
en hun schaduwen
zijn voorspelbaar.
Hetzelfde geldt
voor bomen,
hoe mooi verwrongen
ze ook kunnen zijn.
Het is veel interessanter
om over aardappels
te spreken:
ze hebben verrassende ogen
die soms wortel
kunnen schieten.…
Camera
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 236 De film is bekeken
wat overblijft is
een dorre woestijn
Geen camerabeelden
verhalen over de voetstappen
en het droge gras
op de rotsen
We waren nomaden
gingen van oord tot oord
tot de lens de plek vergrootte
die eens onze thuishaven was…
Uitzicht op de bergen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 77 Gedachten verwaaien,
Waaien mee met de wind,
Takken zwaaien hen
Gedachteloos na
In dit gedicht
Tot ze verdwijnen
Achter de grijze rotsen
In het nieuwe licht
Brenzone, Verona, 17 juli 2015.…
Postzegel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 60 het meest afgelegen eiland ter wereld
stormen, hoge golven en rotsen
onmogelijk te omarmen, een passage
door de diepte van verwijdering
het einde van zee en aarde, verdwenen
in een horizon met gekartelde rand…
Wet shirt
hartenkreet
3.0 met 28 stemmen 2.819 Het water biggelt
langs de hellingen
van haar beklede slanke lijn
Geeft vorm aan
de rondingen
van het onderliggende terrein
Verzwommen
kijken haar rotsen
van achter het glazige gordijn
Hoe opwindend
een wit kledingstuk
nat kan zijn…
Mooi Portugal...
hartenkreet
2.0 met 12 stemmen 4.310 Portugal was de keus,
mooi weer, strand en rotsen.
Lekker eten, gezelligheid,
elkaar...'n herinnering!
Terugkijkend, tevreden,
over het verleden, het heden..
Op naar de toekomst!…
Lorelei
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 483 Vleugels van vissen,
die wonderlijk zingen
op rotsen:
"Kom tot mij"
En dan de reflectie
die op of net onder
het water rust;
daar het zonlicht kust
tussen waterrijders, lelies en verdronken seringen.
Tot hij zachtjes zucht:
"Ik zal je missen".
Het is niet gelogen.…
De Ademtocht
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 272 Rotsen, afgronden en frisse bergen.
De camera bungelt heen en weer.
Die vogel daar hoog in het lover.
Een stap achteruit, twee, één meer.
Een ademtocht, de camera valt neer.…
voor jou
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 743 mijn tranen zijn alleen
voor jou die voor de liefde
vechten wil
ze komen van zo ver
en van een heel dor land
op kale rotsen
dus zorg dat jij je bed
in donkere tijden met
je liefste deelt
dat zij dan naast je loopt
te zingen…
VERBLIJF IN SPANJE
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 73 Zeeschuim spat uiteen
op steile rotsen, waarop
een vlinder uitrust.
Bonte fonteinen
spuiten dansend in de nacht,
kleuren het paleis.
Zeedennen wiegen stil
naast palmen vol geruis.…
Vergezicht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 396 Vensterbank die voor
Het eerst warm aanvoelt
Voorjaarsgeur die bij
Ons binnendrijft,
Onuitsprekelijk mooi
Vergezicht dat bij
Ons binnenkomt - betoverend
Berglandschap dat met het
Meer dat tussen rotsen
Hangt voor 't eerst
Zichtbaar wordt
Oggebbio, 1 mei 2013…
De halfedelstenen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 378 heb de rotsen gezien
in alle kwaliteit tot
het breken van hun ontstaan
de halfedelstenen
die gekloofd gaan worden
schitterend bloeiend in hun opengaan
jij bent mijn diamant een edelsteen
loepzuiver in elke setting
ik draag je spiegelend aan mijn hand…
Eire
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 55 Ruige steile zwarte rotsen
golven spattend huizenhoog
op de rafelrand van Eire
eiland ooit vier eeuwen terug
onder Cromwells Brits bewind
tussen wilde westenwind
kleuren van de regenboog…
Te gek voor woorden
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 429 het op
schaduwen die verder schuiven
versnipperen het denken aan
vrije vlucht, zijn borst gaat op en neer
adem kent geen tucht
in zijn brein breekt een ijzer
de klamme muren
waar een woeste zee
krijsend op de rotsen slaat
schreeuwt hij zich een meeuw
de onbekwame, de gegeselde
en de gek schreeuwen mee.…
Te gek voor woorden
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 273 op
schaduwen die verder schuiven
versnipperen het denken aan
vrije vlucht, zijn borst gaat op en neer
adem kent geen tucht
in zijn hoofd breekt een ijzer
de klamme muren
waar een woeste zee
krijsend op de rotsen slaat
schreeuwt hij zich een meeuw
de onbekwame, de gegeselde
en de gek schreeuwen mee…
Terug naar de platte grond
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 217 ik trek het niet meer
die wijde wereld
in godsnaam
laat haar krimpen
tot wat zij was
een platte schijf, net groot genoeg
voor hier en daar een stam
bossen bomen en struikgewas
rotsen en rivieren
een grot om in te wonen
een krijtend kind
en een god die verwondert…
Stop de gedachten
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 171 Moeder van het gevoel,
Zet het zo vaak
Op een lopen,
Gaat er met de mens vandoor
Waarin hij zetelt, kan niet
Meer worden afgeremd, en
Werpt hem op de rotsen
Van het kale bestaan…
De macht van zachtheid
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 160 Waterdruppels hollen rotsen uit.
Zonder liefde overleeft geen mens.
Zonder menselijkheid geen staat.
Zachtheid en geduld van engelen,
overwinnen politieke hardheid.
Liefde breekt de macht van haat.…
Ultra Mare
poëzie
3.0 met 2 stemmen 596 Hier is de wereld niets dan waaiend schuim,
De laatste rotsen zijn bedolven
Na de verwekking uit de golven,
Die breken, stuivend in het ruim.
Het laatste schip wordt weerloos voortgesmeten,
Het zwerk is ingezonken en asgrauw.
Zal ik nu eindelijk, vergaan, vergeten,
Verlost zijn van verlangen en berouw?…
veilig heenkomen
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 55 de golven kennen geen naam
onthouden en vergeten niets
dromen spoelen aan
al duizend jaar en nog langer
de ark der verworpenen
werpt zich op de rotsen
een reis die begon als
enkeling tussen ontelbaren
enkele maanden oud
en morgen weer…
Fluisterend naar de zee
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 167 Wit besneeuwde bergen, waar hij zijn oorsprong vond,
klaterend, vol van zacht kristal de rotsen rond,
vol van levenslust ruisend, dromend,
tot een machtige rivier samenkomend.
Vredig tot rustige stroom verheven,
dan weer briesend door dooi omgeven,
vloeit hij langs de oevers van het dal,
rotsen omhelzend, polijstend na hun val.…