Alle inzendingen over rusteloosheid

Nooit zal ik je stap herkennen en al weten wij van elkaar niets toch hadden wij één ding gemeen: We waren beide rusteloos.…

Weemoedig staart ze naar haar handen, handen die troosten, handen die zorgden, handen die kookten, handen die streken. Waar waren ze ook weer voor? ze friemelt met een zakdoen, strijkt haar rok glad, kijkt schichtig om zich heen, om vervolgens weer te blikken op die doelloze handen! Handen die ooit nooit stillagen maar nu alleen nog: rusteloze…

Zij zijn het die rusteloos op reis gaan, door een zeer begrensde ruimte, binnen een afgemeten tijd. Mensen zijn moedige levensreizigers, maar ze zijn nog maar net vertrokken. Houd daarom uw ogen en oren open. Raak vooral uw eigen weg niet kwijt.…

het is een bewogen dag vleesdoorweven tot in de uithoeken niets is nodig en alles onvermijdelijk stranden rijgen wrakhout aan het einde van hun zee rusteloos? ja, tot haar schuimkop definitief achter tralies zit en dan moet de avond nog vallen…

Een rusteloos gedoe speelt zich af, in mijn creatieve hersenkop. Nieuwe ideeën worden er gesmeed, in mijn oude smidse. Angsten worden er gepord of bezworen. Fossiele plannen worden omgesmolten in mijn nieuwe smelterij. Archivarissen slaan gebeurtenissen op in mijn slapende archieven.…

er was vanmorgen een onthaspelen van het naspel van de nacht en de geliefde er was een nieuwe morgen die zich opwond rond mijn vingers en mij bond, een hoop op mooi Maar bleef: de dag een kerker, de avond rusteloos Maar bleef: een perron een wachten…

In Nederland, schreef hij, kon hij niet leven Men moet er, te benauwd, zijn lusten reven Hij zwierf als scheepsarts, lust- en rusteloos Naar China, Portugal, de Verre Oost Dat hij een eerlijk zeemansgraf bewaarde In schuim en asch verstrooid over de aarde…

sommige liefdes, verloren, sterven niet blijven tot de dood je zoekt, eindeloos, rusteloos, smachtend in je aderen, je hart en elke ademzucht voedt zuurstof, vuurstof brandend tot het laatste uur tot zelfs ná…

getaand door de strijd het gevecht met zichzelf sluit zij haar ogen, rusteloos aanvaardt zij het dromen die geen antwoorden schenkt berust in de keuzes waar zij zich hervindt maar niemand begreep het gekoesterd verlangen haar toekomst verloor zij vandaag…

Rusteloos en vol met twijfel. Aan het begin, Het begin maar van wat? Deuren staan wijd voor je open, Maar wie wijst mij het juiste pad?…

Zojuist vertelde mijn huisarts dat ik aan een depressie lijd, somber, slapeloos, rusteloos geen plezier of levenslust wel prikkelbaar en agressief ik ben stil van de lof en geef mezelf een schouderklop ----------------------------------------- uit: 'Dans van een bevroren land', 1998.…

scherp snijdt het in zijn lichaam wonden schrijnen en schuren rusteloos draaien gaten vallen in de nacht zijn hart bonkt koortsig een dans zwarte vlekken eindeloos draaien in het donker stollen cijfers als bloed…

Berkentakken bewegen stilte tot rusteloosheid bleke stammen drogen langzaam in lengende schaduwen. Het mos traant nog maar de nacht is helder van geest.…

wit - woordeloos wachtend op wat komen gaat zwart - zwijgend als het graf geel - genadeloos, onontkoombaar glanzend rood - rauw, rusteloos roepend om hier en nu blauw - barmhartige bescheidenheid groen - gelaten groeiend en geurend…

Rusteloos Wacht ik Op jouw bericht Eindeloos Duurt de dag Met aan het eind Eindelijk zicht Op een bericht Van jou Schrik Ik Van de tonen Die mij met Een sms'je belonen Zat ik de hele dag In een stres Te wachten Op jouw sms.…

Beetje bij beetje valt het weg Sluipend komt het Je moet sterk zijn nu maar ik weet dat je dat bent Afwachten niets dan afwachten Rusteloos In de nacht zijn mijn ogen open Starend in de duisternis Maar ik weet dat jouw innerlijke kracht groter is dan die van ons allemaal…

rusteloos woelend plotseling is het Mei... je was jezelf even kwijt grandioos joelend besef je de winterblues is weer voorbij!…

Vier maal zucht het jaar onder de vergankelijkheid in een tijdloos universum, schijnbaar zonder geschiedenis en ontwikkeling Rusteloos zoekend naar eigen identiteit in een labyrint van gedachten en gevoelens Weifelend tussen angst en verwikkeling blijft de hoop op onsterfelijkheid…

verlangen het perpetuum mobile rusteloos draaiend traag kantelend houdt het zichzelf tegen het licht wat wil het in welke naam dan ook hunkert het naar waarachtigheid zoekt het als water naar het laagste punt verlangens hebben veel om het lijf soms vaker zijn ze de kleren van de keizer…

terwijl ik de weg zoek tussen bedenksels die onverhoeds als konijnen uit de hoed tevoorschijn springen verschijnen en gloeien in mij adem zoeken of een doodgeboren geesteskind dat de uitgang van het broze labyrint niet vindt zoals ik rusteloos vastloop in verdichting…

rusteloos en moe ga ik dan stilletjes weer even naar het donker toe Intens genietend doet het geen pijn niets of niemand te hoeven zijn…

warrig hoofd ziet even alle hoeken van de kamer loopt om, tegen de wijzers van de klok gespannen veer rusteloos hart stuwt binnenuit het kruiend ijs dat geen gelijke tred houdt met de dooi verdraaid bloeddruk gestegen…

ben ik de bewogen bewegende rusteloos zwervend tussen eb en vloed angstig speurend van kustlijn naar einder of ben ik de aangespoelde vondeling treurend en dolend eindeloos zoekend ginds en dichtbij wie zal het zeggen https://www.youtube.com/watch?v=tryI72ExYaI…

mijn voormalig purperen gelaat verzoent zich met het meer, blauwer dan vlak rusteloos gesmoord in onbegrensde hemelkleur, spuigaten van ademvocht spiegel tegen het hervonden licht, drijvend op dromen in vergeten dagdelen, met nog een vermoeden van tijd op een bloemenbodem van steen, oproepbaar, dun…

Roos, ik roep je zacht maar je splijt mijn nacht op dit sprakeloze papier waar gedachten rusteloos bewegen. Weet dat ik je zal beminnen tot in de eeuwigheid der zinnen dat ik naar je taal met de echo als klankensmale blijf herhalen. Ik schrijf water tot het trilt in het diepste wezen van het woord: melodie.…

die gedachte maakt me rusteloos heelalfoto's zijn ingekleurd…

Mijn lusteloosheid Schijnt bewusteloosheid, Genoeg genot; En eeuwig leven schijnt mij eeuw'ge rusteloosheid.... Leer Gij 't mij beter, God!…

Mijn lusteloosheid Schijnt bewusteloosheid, Genoeg genot; En eeuwig leven schijnt mij eeuw'ge rusteloosheid.... Leer Gij 't mij beter, God!…

rusteloos en moe ga ik dan stilletjes weer even naar het donker toe Intens genietend doet het geen pijn niets of niemand te hoeven zijn…

De sleep van zo een dood zo rusteloos beschoren stort zich in mij uit, roept als ik niet wil horen hoe 's nachts het water stroomt hoe onweerstaanbaar over ------------------------------- uit: 'De onderwaterwind', 1991.…