Alle inzendingen over sap

wil de horizon voorbij maar ben getogen uit vette klei die veel te vaak verdronken is ze zuigt me terug als ik ontstijgen wil de wortels lam de stam weer te beschonken is dan wuiven slechts mijn bladeren door geestrijk vocht dat in het sap van aderen verruiming en vergeten zocht…

Op Vlaamse scholen drinkt geen kind meer cola De suiker maakt de Belgen veel te dik Voortaan sap en watertjes in blik En klachten stoffen weg in een bureaula Het calorie-arm drinken doet hen goed De wraak van suikervrijheid is zo zoet…

Een zachte blos kleurt wangen rood als haar ogen kussen ze proeft..... ze eet de aangeboden vrucht het sap krult van haar lippen als ze gulzig toe hapt genietend verorbert ze de avond glimlacht als ze tevreden achterover leunend haar mond afveegt…

Zoet-zacht glanzend in hun sap, zacht-zurig tussen tong en tanden, vol-rood rondom en teder-blank van binnen, zuur-zacht de wangen tot elkaar getrokken, fluwelig, niet-melig. Heerlijk en onontbeerlijk. Zoals jij eigenlijk.…

Bob Ross liet ons de einduitslag al zien Hij schilderde vooral graag met Sap Green…

Op tafel ligt hij zwaar en rond, ik ruik de zachte geur Het water loopt mij in de mond denkend aan de groene kleur van het vruchtvlees vol zoet sap dat voor ‘t oog ras zal ontstaan verleidend tot een eerste hap als ’t lemmet er doorheen is gegaan.…

Zoals je daar staat, fier voor het raam, en geur verspreidt, zo aangenaam, gelijk het sap van verse citroen met je sierlijk blad van heldergroen dat bedekt met viltige harigheid mij vaak tot strelen heeft verleid, weet jij mij steevast elke morgen een waar genoegen te bezorgen.…

's Avonds zie 'k de sterren geren, die daar zitten, hoge en fijn, als ik, moe van ‘t lastig weren onder 's arbeids leed en pijn, ene oogslag naar omhoge buiten 's werelds enden sla, en mij eens de hemel toge nog, aleer ik slapen ga. Al de lieden rusten neerstig: hier en daar nog een die tiert, en de blijdschap…

Het zoete sap maakt me willend, heel stillend.…

als ik de nacht dicht in het geel met wolkensluiers die een droommantel ontrafelen ster gemijmer fluistert hoe oktober dagen de herfst kleurt in warmte tinten gebotteld in het sap van appelwoorden zul je dan in mijn poëzie verdwalen in windregels lezen hoe een vrouw onder die ene boom een bed van liefdesbladeren voor je verwarmt…

Morgen zijn we stof en stuiven we tussen groen gras en kransen vandaag bijten we appels in hun vlees het sap druipt langs de mond pas gisteren rukten we nog de klaprozen uit de grond nu is er geen vandaag gisteren of morgen het is middernacht ik maak me zorgen om niets…

tuimelt het sap niet uit uw mond? ik zwem in de zee mijn huid wordt nat en dat is dat…

Die morgen waaiden de bladeren als vlinders, bevlekten de bodem om de aarde te bedekken paddenstoelen te beschutten tegen de belofte van de kou de winter uit het noorden Kracht zuigt zich uit het blad spaart zichzelf in het sap Het stroomt langzaam op weg verdikt zich in de wortels herinnert zich het groen het wit van sneeuw en ijs…

Hij heeft dat kleine glimlachje van Wibi Ze dacht dan ook: 'Dit is een flauwe grap' Nu baalt ze als haar stekkerdoos, die Sap En staat ze tegenover Tofik Dibi; ' Een open strijd, een fijne kandidaat (Jij trouweloze valse onverlaat!)'.…

Het herfstig gele blad belicht de rijke oogst van peren vol met sap en roept kom dans met mij. De herfstig zoete zon bestrijkt me ‘s morgens vroeg zo super zacht alsof het avond is. En het herfstig droef gevoel voor al het moois dat binnenkort voorbij is, omarmt me.…

Achter elke boom weet hij een schaduw en ziet hij bloemen met fletse koppen boos buigen naar bijen die door hun giftig sap ter aarde storten. Geen dienaren van de liefde maar haar demonen zijn het die zijn hart bezitten en zijn wereld bewonen.…

Je kunt wel alles denken dat je wie weet wat, dat de wortel getrokken uit je bestaan een mooi rond getal geeft, het product van je wezen een hogere macht is maar: waar kiemt de liefde, waar wortelt je lust, door welke trage lagen sijpelt het sap van de groeiende onmacht, wie legt van je zijn de bleke uiteinden bloot.…

Groen Links heeft nú een punt, zet u maar schrap Een geniaal idee in crisistijd En absoluut een tópprioriteit Een monsterscore wordt dat straks voor Sap Wat is de grootste schande in dit land Geen gratis water in het restaurant! Groen links wil wettelijk vast laten leggen dat elk restaurant gratis kraanwater moet schenken.…

de nerven van dit lijf laten geen sap meer door, de levensstroom stagneert, de wortels in de gortdroge grond tasten wanhopig naar water, maar vinden ze niet meer - geen sloot, geen put, geen wel meer in de buurt, alles is droog, droger dan droog, armen en benen verworden tot dode bomen, zijn helemaal van hout, voorgoed opgedroogd…

Je kunt wel alles denken dat je wie weet wat, dat de wortel getrokken uit je bestaan een mooi rond getal geeft, het product van je wezen een hogere macht is maar waar kiemt de liefde, waar wortelt je lust, door welke trage lagen sijpelt het sap van de groeiende onmacht, wie legt van je zijn de bleke uiteinden bloot -…

Hoewel het resultaat valt af te keuren Weerklonk op het congres toch luid geklap Voor de inténties van Yolande Sap Voorlopig hield men het daarom op treuren Dus als straks van Groen Links geen zetel rest Dan geeft dat niks: Ze deden goed hun best. ---- ...In hun oordeel over deelname aan de missie in Kunduz hielden…

Groen Links gaat onverwacht dus toch akkoord In Kunduz te gaan vech..eh sorry trainen De leden zitten met gekromde tenen Maar Rutte geeft garanties, érewoord Hier eindigt haar ontluikend leiderschap Zoals ooit Pipo zei: Sápperdeflap!…

Bij nader inzien moest Jolande wijken Zij miste voor herstel het heilig vuur Vond vrijdag het GroenLinks-partijbestuur Dat één dag later zelf de vlag zou strijken Het heeft met eigen vuur ongegeneerd De groene linkse resten gecremeerd…

Druppels glinsteren als ijskristal schaduwen van zwarte waaiers metgezel op reis een bevroren rivier die wacht op zon voorbij naakte bomen met witte uitgestrekte armen in de wind met slechts de liefde in kleuren - klanken in een onstuimige zee droom ik jou zoete kussen sap van mango's en papaja's…

in het witte rijpen van de bomen zag ik je komen je winterde het warme sap dat nog de afdronk van een herfst had weg is de wind het ritselen van bladeren alsof het leven is verstild toch zie ik kleur in vogelduiken hun fluiten heeft de zoete lentegeur van nieuw ontdekken geeft de dagen weer wat fine fleur in langer rekken…

Hij gaapt en pist de poten wijd neemt voor de grap een hap van eigen sap. Of is dat uit oude bokken nijd?…

vader toen bleven we dicht bij je nerven je was hoog opgeschoten je kruin raakte de hemel we speelden konijnepijpen met je wortels en het teveel aan oudemansbaard gaf je weg wilgetenen die verwanten waren het leek wel wildgroei broers en zussen de aarde vanonder je voeten je was niet te ontrafelen tot op het bot uitgevlochten het sap…

Het sap druipt exotisch langs haar wang en haar vinger dept hem bij het begin haar huid begint spontaan te trillen. De mango en zij zijn één zonder te weten, trekt zij plots haar schone velletje eraf, samen met haar geweten, een schone lei…

Het sap stroomt door mijn nerven, het bloed stijgt naar zijn kruin. Het wordt ijl in mijn hoofd en leeg in zijn kroon. Onder dit knusse bladerkleed, hangt een koele kilte en vouwen we handen in Zalige Stilte.…

haar spiegelbeeld gaat scheep ten onder aan verborgen ijs en mystiek gehavend oppervlak geeft enkel vragen prijs beweging voert haar dronken wat haar binnenste ontluikt en met hypnotiserende verhalen je wereld binnenduikt ze is als snijdend sap dat met stalen glimlach wraakt rots van leven, beschreven skelet wat nooit versleten raakt…