Alle inzendingen over schelpdier OR sprong OR zee

Wie een te hoge Sprong maakt Zich in zijn goedheid Verliest Kan soms dieper Vallen Dan men zelf Verkiest…

en de sprong weet niet waar hoe diep wanneer de val zal stoppen volledig luchtledig in vacuüm verpakt op weg naar evenwicht al was het maar naar de hoop die te vinden slechts de zekerheid dat stilstaan teruggaan had betekend naar schepen reeds verbrand…

Ik pak het pad van de minste weerstand, ik ga op de toppen van mijn tenen staan en spring na een korte aarzeling, nee, geen aarzeling, na een kort moment van over- denking, een moment van reflectie zonder dat er gedachtes door me heen gaan en spring dan van de hoge, de hoge brug, om zeker te zijn dat ik het water hard zal raken. ik wil…

met een kalasjnikov in een loopgraaf liggen en niet overmand worden door angst voor je eeuwige dood je moet er nu uit springen en nu rennen naar het volgende punt in je leven of naar het doodgaan en als het je dood niet is dan gelukkig kun je daar later over schrijven maar blijft niet te vergelijken met die sprong…

Elke keer Als er iets mis ging Legde ik een steen Om mijn hart Een muur Was snel gevormd Werd hoger En hoger Tot uiteindelijk Alleen het plafond Nog maar ontbrak Één steen was over Ik pakte hem Duwde hem omhoog Maar de steen paste niet Ik hield hem vast Boven mijn hoofd Mijn armen gestrekt Krampachtig Tot mijn armen Moe…

50 werd ze, 50 jaren jong, kreeg als cadeau een echte parachutesprong, zoonlief mocht mee, de lucht in, had het totaal niet naar zijn zin. Eenmaal veilig op de grond, komt het joch op ma afgestormd en zegt: leuk mam, maar nooit meer doen, ze duwen je zo het vliegtuig uit en ik denk : boem! Daar gaat mijn moeder, voor de laatste…

Wat blijft er over van de sprong, Dan het nemen van de aanloop Op de gestrekte horde Van naar lijf hunkerende benen? Het gewricht dat zich wonderbaarlijk Verdraait en inkapselt telkens opnieuw Tot een orgaan dat het uitschreeuwt Van pijn en zich daarna beklaagt.…

Als de grond drassig is van tranen spring ik over de plas Er spat nog modder op Ik veeg het af en loop door in ferme pas Als de grond droog van zonnestralen verharding geeft op paden houd ik in om stil te staan me te beraden hoe in hemelsnaam die sprong zo licht, zo soepel genomen leek Omdat ik niet ontweek?…

een spoor van voetstappen op het geplooide strand ligt kronkelig te wachten langs golven van de oceaan een briesje wuift het lange haar als de hand een schelpdier vindt die wonderlijk verscholen ligt haar schaduw zwicht synchroon zand bloost met de lucht en omarmt haar silhouet terwijl het water schuimend rolt wordt zonlicht zacht gewist…

Hij gaf 'r een tongzoen en sprong toen terug in de zee. Nee, het zat 'm niet mee, want een kieuw functioneert niet als long. Ze ging varen en sprong overboord en ze heeft 'm d'r liefde verwoord in de zee, toen ze dook en daar paarden ze ook, maar ze zetten het naspel niet voort, want in ademnood vloog ze meteen weer omhoog.…

zoals de meeuw zweeft op heuvels van thermiek, hoog-laag een vleugeldans, abseilen naar beneden waar een zee vol zilte dromen wenkt gestage golven weemoed brengt al naar gelang het tij een zilveren vis juicht in zijn sprong boven het water waar hij vonken schiet en later terug in zee neemt hij de meeuw, de heuvels en de dromen met…

tors rotsen sleep koffers vaten touwen de trog we schepen haar in scheef net schelpdieren rukken de matrozen op versnellen hun pas langs het want de trotse trossen gaan uit hun bol en nergens is olie en alles is vol alleen mijn snelle handen rijmen nog met de zeilen de doden de winden het zog ------------------------------------…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ruist zacht de zee in rust gisteren, toen ik het kind nog niet had ontdekt dat eenzaam eb wilde keren in zachte lijnen ik sprong opzij voor de einder en neerstortende schelpjes om de uitgerolde waarheid te kunnen zien de zee veranderde in een dampende straat waar herfst stil stond, leeg in de richting van de wind en net toen…

Vertaald in woorden, een ware levenscodicil, schelpdier van liefde. Tweeling uit één schoot, verkent de geboortegrond, tussen leven en de dood.…

In jouw ogen zijn, verdrinken zinken naar de bodem waar kalk en zout conserveren schelpdieren, anemonen hechten Draai om vrouwen van Lot bedek de ogen, volg of versteen zie geen meteoren brandend dalen onmensen smelten in de straten Massief blijf ik bewegen en jij kraakt steen, verkruimelt mij krakend tussen de vingertoppen van duim…

na de duik uit de stalen romp val ik steil en vrij door het veld een makke pion van de zwaartekracht huid knelt in het malse harnas lucht perst mijn buik ruimte over en horizon rondom toch ben ik hier niet meer dan een klomp peillood in een glazen liftschacht de lens volgt de tuimelaar achterwaartse salto met schroef uitgestelde landing…

na de duik uit de stalen romp val ik steil en vrij door het veld een makke pion van de zwaartekracht huid knelt in het malse harnas lucht perst mijn buik ruimte over en horizon rondom toch ben ik hier niet meer dan een klomp peillood in een glazen liftschacht de lens volgt de tuimelaar achterwaartse salto met schroef uitgestelde landing…

Gehechte waarde aan onze stappen herinneringen aan het onuitgesproken woord, leg het dove oor te luisteren aan de zeeën van gevleugeldheid, zo leg ik avontuur vast in mijn verhaal,in de tussentijd een laatste sprong te wagen naar de wallenkant, het oeverland van woorden die nu niet kunnen spreken, omdat de bijpassende oren nog niet zijn…

Starend naar de overkant lijkt de rivier oeverloos hoor je alleen het water zonder ophouden stromen een sprong met ogen dicht brengt het koude water een tijdlang tot leven in één keer onder water tot aan de overkant dat is het heilig streven maar of het lukt weet alleen de rivier…

Wij sprongen in het diepe niet wetend hoe het af zou lopen. Die sprong had veel gevolgen ..we deden elkaar pijn Toch is het goed afgelopen we maakten opnieuw de sprong Omdat we bij elkaar willen zijn Die nieuwe sprong in het diepe heeft ons dichter bij elkaar gebracht en daarvoor ben ik dankbaar ....dag en nacht…

je lacht en het oppervlak golft mee in een deining van plezier in het groenblauw van je ogen weerspiegelt zicht een zee van mededogen maar je woorden zijn een koude mist we gaan van strand en niemand neemt je bij de hand je klaarde op in verder lopen ik weet niet wat je heeft bewogen de zon was terug je sprong weer op…

hij zag een koe en idolaat sprong hij over het prikkeldraad een sprong die hoger had gekund want nu is hij een os het rund…

zo sprong je van je sokkel mijn lieve zilveren kikker onweerstaanbaar kwetsbaar was je toen je onder ging in deze blijmoedige zee er zijn geen schrijvers zonder schuldgevoel en toch je boeken laten je leven literatuur als blijvertje de werkelijkheid soms dodelijk denk aan de wind denk aan de zee je bent geen voorbijganger meer…

Drijvend in de zee Gaat elke beweging met mij mee Zo fijn en oneindig zacht Bij gelegenheid met kracht Ben blij met mijn laatste sprong in het diepe Geholpen door geliefden die mij toeriepen Dit was het dan En geniet ervan Heen en weer met eb en vloed Het doet mij oneindig goed Ben weer terug op het land Verspreid over goudgeel…

ik schreef met zand mijn naam je rug witte de letters daar zou ik die zomer staan ik had je zee beloofd en zon om licht te bruinen we verliefden ons die dag aan de voet van de eerste duinen we zuchtten zoete woorden in het waaien van de wind sprongen door de branding ondeugend als een kind we wiegden water en de golven gaven mee…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…