Alle inzendingen over schenkt vreugd en troost

Wil zo graag Nog even die Jongen zijn van Zo'n jaar of acht Spelen in opa's Tuin, schaatsen Op de gracht, Wil zo graag Nog even weten Wat ik toen dacht Mezelf kortdurend Verliezen in mijn Gedachtengoed van toen - Maar 't zijn, ontdek ik nu, Onbereikbare bestanden Opgeslagen in de hersenen Van toen - 'k moet leven Met…

Gekweekte rozen, hebben hun geur verloren. Smakeloze tomaten, smaken naar water. Haastige mensen, zijn hun diepe wortels kwijt. Neem een moment om stil te staan. Vertraag uw moderne klok. Denk aandachtig na. Het is koffietijd.…

Ik denk: zo zal het later misschien zijn: Jij hebt een huisgezin, een vrouw en zonen, En ik zal nog als nu heel eenzaam wonen, En deze eenzaamheid is als een wijn Die men aan zieken schenkt om te versterken. En nu en dan zul jij mij troosten komen En mild je kracht in mij doen overstromen En dagenlang zal ik de krachtstroom merken.…

Maar het kan troost geven, de gedachte, dat toch iets overeind blijft, het onverwachte, dat zelfs is gegroeid, autonoom, naar het licht van de zon, dat bloeit ondanks duisternis of zwaar weer. Iets dat beklijft, tot vreugde vermag, onmiskenbaar, aan het einde van de dag.…

Hoe jij de essentie wilde bereiken van de stille pijn in het verdriet woorden die niet zwijgen konden aan kon raken in het benauwde zijn de droeve vreugde van de zielenpijn en ik die jou nooit troosten kon jij leeft voort waar ik begon met smart in mijn zwijgen bonst jouw dichtershart.…

Zal ik ooit het geluk ervaren Je hand te kunnen aanraken Je zachte huid te voelen De streling van je zoete adem op mijn gezicht De extase van je lieve armen om me heen Zal ik ooit je leven delen Een troost voor je zijn In zwarte tijden En je gezel in vreugde Dansend in het gouden licht van mooie dagen…

Wanneer je door de muziek van je hart gevoed de vreugde voelt binnen stromen schoon en stralend als het voorjaar met zangvogels en twijgjes en de schone bloemen van Zijn grond Och wat een troost in het dan om in eenzaamheid en pijn dicht bij jezelf en de blauwe lucht te mogen zijn In een grandioos muzikaal…

En daarom (zo ik recht mijzelve ken), Zal 'k alijd troosten kunnen, wie als ik Lijden, maar in hun leed geen schoonheid zien.…

U ziet ik heb mijzelf oneindig lief Het is in deze show al vaak gebleken Dat ik het allererudietst kan spreken En kijk eens hoe reusachtig mijn archief En dat ik om mezelf niet lachen kan? Ik lijd aan het syndroom van Zwagerman.…

Hij schenkt geest en gave uit reine aarde, maakt de wereld stil en groot, daar houdt de dood haar adem in, zich op een baar op zijden voeten in eeuwen weg te dragen. ( “Cito pede labitur aetermum” ) "Waarop te wachten mijn schaduwvriend, om samen het houten kruis te schragen net zolang je de hemel vind ? “…

kapot is alles wat je nog kan zeggen kapot is alles wat je nog denkt kapot is alles wat je niet zou willen kapot is wat jij in het leven schenkt…

Kom Geest van vreugde, van troost en licht en verander het aanschijn van deze aarde.…

Iedereen zou ik een engeltje willen sturen, aan jou, omdat je klaarstaat, aan hem omdat ie me vreugde schenkt, aan haar, omdat ze zo alleen is, aan die man daar, die optornt tegen de wind.…

Door godverlaten straten trekt de dood even verlaten door de koude herfstwind De wind huilt droevig diens grote nood hij schreit luider dan een droevig kind De dood werpt zijn schaduwen vooruit als spoken dempen ze het laatste licht Rillingen glijden over menig kille huid angst leeft op ’t oude afgeleefd gezicht De dood werpt blikken…

Ik zou sommige mensen, lieden Wel eens een harde klap willen verkopen Op d’r kont, op d’r bek Of op d’r smoel willen slaan Of erger d’r nek langzaam breken Zelfs morsdood willen schieten Maar ik beperk me tot die gedachten Alhoewel ik mentaal, zeer samenhangend sterk verbaal en langdurig tekeer kan gaan Ik schreeuw, gil, ik tier Het snot…

Veel voor anderen te wezen Hen te helpen, altijd weer Och, mocht dit de vreugde worden Die ik bovenal begeer Die geeft, wat hij heeft en zich rijk voelt daarbij.…

Leven In je dromen Is het mooi Je gedachten Vullen de ruimte Mooie gedachten Kleurrijk Vrolijk Blij Mooi, Anders, anders dan het echt Leven in het echt, Met de zon, De zon boven je hoofd, Soms regen, Soms onweer, Soms wolken Maar vreugde, Ja vreugde, Vreugde, vreugde is mooi.…

De vrolijkheid wil dansen werpt de grauwe kleren af laat zich niet meer onderdrukken wast de stilte uit het graf. Een vlinder wil uit die cocon slaat de ogen naar omhoog kijkt verlangend naar de zon wappert snel haar vleugels droog. Hoort het suizen van de lucht waarin honigbijen zoemen neemt uit die somberheid de vlucht naar het land…

jouw mond, het portaal van liefde volmaakte taal van genegenheid vloeibaar geluk stromend over tong vertolking van vreugde in mijn oren…

Met vreugde kan ik u mededelen dat het gebeurd is met 't velen van de mensen. Met trots kan ik u vertellen dat men heel veel heeft te stellen met de jeugd. Met droefheid deel ik u mede, dat er geen barst zal veranderen in het heden…

Dan pas wordt Jehovah nabij en niet veraf een bron van "VREUGDE"…

Er is niks zo belangrijk om te beleven en graag in te delen als de Levensvreugde, via klanken, melodieën van muziek, via tekeningen, schetsen of schilderijen zelfs beelden; niets als de Vreugde die zo kan helen.…

Al zijn we stilaan ouder, vervlogen de jaren van onze jeugd, toch leg ik nog steeds met vreugd, mijn grijze kop tegen jouw schouder.…

De vreugde voor het leven, meer heb ik niet mede te delen iets anders kan ik niet geven als mijn liefde voor velen.…

Natuurlijk ontmoet tussen zonnestraal en gras duidelijk lente.…

Onder de gloedende zoen van mijn levenscheppende vreugde ligt de stad; vreugde in mij, niet om welke oorzaak ook, maar om zich zelf: zo is elke grote liefde. Mijn vreugde is een absolute liefde. Dat weet ik: ik ben een schepper die een warme golf over de stad laat varen. Op schaliedaken ligt maanlicht dol in vreugde, goud-gelukkig.…

Vandaag heb ik veel moois gezien: de mensen die elkaar ontmoetten, die liefdevol een ander groetten, vandaag heb ik veel moois gezien. Vandaag heb ik veel moois gezien: een zon die straalde van genoegen, de kinderen die om aandacht vroegen, vandaag heb ik veel moois gezien. Vandaag heb ik veel moois gezien: de mensen die vergeving schonken…

De dagen lengen al is het nog maar even maar we leven weer.…

Ik ben klaar voor fijne dingen Wil niet meer in mineur Heb veel pijn overwonnen Ga verder met een lach Het leven lacht me toe Voel warme zonnestralen Kan weer vrij genieten Plezier schijnt in mijn ogen Ik grossier in mooie dromen Echt daar kan ik wat mee Krijg nieuwe goede inzichten Over mijn levenswandel Ik wil niet meer wegkruipen…

Naar buiten straalt de vreugd. De smart dringt reeds naar binnen. Scheiden valt hard; doch alle, alle dagen, zal ik het bloeien van uw hart in 't mijne dragen. Scheiden valt hard. Mijn lieve, laat u troosten: al is de nacht vervaarlijk zwart, eens licht het Oosten…