Alle inzendingen over scherven OR gelaat OR fluwelen

Ik dank U voor het goed onthaal, Dat was van weinig woorden, Gelijk àl goede dingen zijn, Die ooit ons hart bekoorden. Ik dank U voor het avondmaal. Der kindren klare wezen, Het warme huis, de liefde, en Wat nooit mijn deel mocht wezen, Maar wat vandaag op d'oude droom En over dorre dagen, Een warme sneeuw van bloesem vlaagt, Lijk mei…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Een snelsonnet, bij voorkeur actueel Computerscherm, een toetsenbord, een stoel Een glimlach op ’t gelaat: verheven doel Soms spottend, bijtend, dan weer van fluweel De vraag is niet of het nog béter kan maar wél, wat vindt Ton Hettema ervan?…

al dagen zit de zon in brandglasramen langs de rivier de herfst vangt de gloed als vuur in glas-in-loden ramen de glans van goudbrokaat gekletter van schildknapen en ridders het pronken van de hoofse dames het fonkelen van juweel en rood fluweel terwijl de wind die aan de blaren knabbelt het licht in scherven breekt…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

je schrok moest ik mij aanmelden kloppen of bellen ik dacht de tv staat aan ik kwam door de glazen deur schadeloos ik had iets moois voor oog je handen stak je hoog ik lachte onomwonden je leek me zo fideel al vaak had je lippen van fluweel ik kuste je mond onaangemeld niet aangeklopt ik had je niet gebeld…

Het nachtelijke fluweel valt op het verlaten nest. De koningin van alle nomaden is verdwenen. Met de laatste kruimels van haar ziel hebben bedelaars de raven gevoerd.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Elke seconde, iedere adem zijn een en alles wat we doen voelt als zacht fluweel in onze hand. Elk woord gesproken of geschreven blaast nieuw leven in dat puur is en onvervalst. De lach, maar ook de traan zullen gaan van gelaat tot gelaat en ver- drijven alle onderlinge haat.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Zingen, hoe de donkre wereld zijne ronde reize gaat; zingen ‘lijk de merel merelt ‘lijk de nachtegaal, die slaat; zingen; blind, ‘lijk vóor alle eeuwen ’t laaien van ’t onnozel licht; zinge’ als zon en maan, flambeeuwen aan het duisterst aangezicht; zingen: vreugde en smart, gesmeten al wat gloeit en al wat rijt,…

Een ernstig gezicht. Daarna weer open en blij. Men voelt zich weer vrij.…

Ik open 't raam en laat het najaar binnen, Het onuitsprekelijke, het van weleer En van altijd. Als ik één ding begeer Is het: dit tot het laatste te beminnen. Er was in 't leven niet heel veel te winnen. Het deert mij niet meer. Heen is elk verweer, Als men zich op het wereldoude zeer Van de miljarden voor ons gaat bezinnen. Jeugd…

Al doende leert men zwijgen “yapma” een wijs woord leven is laten leven een glimlach kleurt lippen ogen vertellen laten handen spreken de wind krult haren vrolijk lokkend een schouderophalen en ze luistert want het is nu zoveel stiller in Amsterdam en ook Den Haag zwijgt maar troost de regen klettert neer in pijpenstelen er zijn…

Al doende leert men zwijgen “yapma” een wijs woord leven is laten leven een glimlach kleurt lippen ogen vertellen laten handen spreken de wind krult haren vrolijk lokkend een schouderophalen en ze luistert want het is nu zoveel stiller in Amsterdam en ook Den Haag zwijgt maar troost de regen klettert neer in pijpenstelen er zijn…

Gelaten zit hij daar met handen in zijn schoot werkeloos en stil zegt woorden die in niets verloren gaan niet meer worden gehoord. Het leven heeft zijn sporen achter gelaten met het tikken van de klok verglijdt de tijd en berust hij in een vaag weten van zijn hulpeloosheid.…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

een geurige wond ben ik uit jouw bloed geslagen een gebroken gelaat als in scherven uiteengezongen ik heb mij gevangen in de boog van je tijd en draag je mijn herinnering op verslagen als de waarheid in de tijd van Averroës nu donkert het in mijn mond een duisterend verlangen en terwijl de wind speelt met een betekenisloze gedachte…

geraapt in een glazen stad zonder jouw gelaat…

je ligt er zo stil een glans op je gelaat lijntjes, fijntjes kunstig besnaard de handen rank en wit rustend op je tooi je oogt zo vredig verheven mooi en och, ik kan het niet beredeneren waarom een leven een fonkelend kristallen glas brak in talloze scherven de schaduw zijn best deed zich deze zonneplek op aarde te verwerven…

dezelfde zachte zee azuur en zilvergroen waar zonlicht deinend meebeweegt mijn oog zich in ontroering leegt herinnert mij aan toen…

ze waaien in de wind de korenaren ik zie als een kind aaibaarheid varen…

ik voelde dat zij bij mij kwam uit haar gebeeldhouwde gezicht nog schraapte ik aan stukjes steen mijn handen open zo ruw was haar fluweel ingesloten wij misten maanden intieme info door leven zonder elkaar in grote lijnen slechts een paar we hebben alles gladgestreken in de weken waarin dat wat wij wisten is bijgepraat…

als van fluweel aanschouw ik je rondingen die zorgvuldig in elkaar gedraaid samenkomen tot het hart van jouw schoonheid…