laat maar, ik ga mijn eigen gang
Al doende leert men zwijgen
“yapma”
een wijs woord
leven is laten leven
een glimlach kleurt lippen
ogen vertellen
laten handen spreken
de wind krult haren
vrolijk lokkend
een schouderophalen
en ze luistert
want het is nu
zoveel stiller
in Amsterdam
en ook Den Haag
zwijgt maar troost
de regen klettert neer
in pijpenstelen
er zijn er meer
die niet helemaal passen
onder hun paraplu
de rokers kleumen buiten
niemand bekommert zich
om mij
huilt een heel oude dame
een bos rozen en een fruitmand
getuigen van “anders”
een verdwaalde zwarte Piet
roept om pepernoten
een nieuwe Nederlander schudt
stilzwijgend het hoofd
begrijpt de ophef niet
Geplaatst in de categorie: emoties