inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 29.401):

laat maar, ik ga mijn eigen gang

Al doende leert men zwijgen
“yapma”
een wijs woord
leven is laten leven
een glimlach kleurt lippen
ogen vertellen
laten handen spreken
de wind krult haren
vrolijk lokkend

een schouderophalen
en ze luistert
want het is nu
zoveel stiller
in Amsterdam
en ook Den Haag
zwijgt maar troost

de regen klettert neer
in pijpenstelen
er zijn er meer
die niet helemaal passen
onder hun paraplu
de rokers kleumen buiten
niemand bekommert zich
om mij
huilt een heel oude dame
een bos rozen en een fruitmand
getuigen van “anders”

een verdwaalde zwarte Piet
roept om pepernoten

een nieuwe Nederlander schudt
stilzwijgend het hoofd

begrijpt de ophef niet

Schrijver: windwhisper, 5 december 2009


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 243

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Martien Montanus
Datum:
5 december 2009
Email:
mamamoloxs4all.nl
Mooi gedicht met veel wisselende emoties, leest lekker.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)