Alle inzendingen over schilder

"Een stad aan de overkant, met torens, poorten, daken, Walschoeiingen en aken, Wolkschaduw, zonnebrand. Wij zien van de overzij Het voegschrift in haar muren, Haar koele kleurglazuren, Haar verte en haar nabij. Hoe overtreft haar glans Haar spiegelschijn in 't water! - Straalt zo de Godsstad later Tot schijn mijn stad van thans?"…

Zo zeldzaam is de naam die zij bedacht Als vroedvrouw Neeltgen, niet het Joodse Bruidje Geen Remmert, IJsbrandt voor zijn tere huidje Maar Rembrandt, schepper van de Wacht der Nacht In 't grootse, volle leven om hem heen Zag hij de mens, maar ook zichzelf - alleen…

Nu naar Auvers, De kerk, en zijn laatste werk: Kraaien boven een Korenveld Hier explodeert de kleur welhaast van het doek Het lijkt of de schilder met zoveel haast geschilderd heeft, of hij wist wat hem stond te wachten, zijn trieste lot. Terug naar buiten in de trieste stad, maar dit keer met de zomer in mijn hoofd.…

ochtends vroeg (het is 12.00 uur, zegt de radio) Nachtmerrie - duizend keer dezelfde dag duizend keer aangepast kleine straatje kleine bochten kleine stappen Rennen/ik heb gerend hijgend de vuisten gebald in de zakken van mijn parka nooit ben ik ontkomen aan de kou Van een sinaasappel op de markt gekocht (Albert Cuyp - de naam van een schilder…

Meer en meer ga ik voelen wat de schilder voelde in de grond van zijn hart bij het werken hieraan. Met een gevoel van deemoed voel ik de kleinheid van mijn vaak zo trotse ik in vergelijking met de grote geest en invloed van de man, die schiep dit werk in zijn wijdheid van denken en werking. Nog meer tracht ik op het doek te vinden.…

prins voor je deed zwichten, van een van je prooidieren erfde je een groot landhuis nabij een kalme baai, waar je vaak eenzaam langs het kabbelende water liep, met een glas cognac in je hand en getergd door je extravagante weelde, want ondanks al dat goud huilden de echo's van je verslonden wolven in de bergen rondom je en ook al had de schilder…

Zoals de schilder in kleuren wijst, beeldhouwers in vormen. Maar het vormen is niet primitief. Hoe simpel, nietszeggend een cirkel is of blauw en groen. Juist de samenhang resoneert tot het woordje aarde.…

De dag kleedt zich uit en in het terugblikken schilder ik het portret van het mysterie. Haar laatste stuiptrekking ebt weg in golven en laat tekenen achter van een naamloos gezicht en toch zweert mijn hart het te herkennen; mijn ziel gecreëerd door mijn eigen denken.…

liefde blijft de lente komt, de liefde rijpt spartelend, dartelend, vrijen zij vrij fonkelend, kronkelend, zij aan zij de liefde kust, wil overtuigend beminnen de lente slurpt gulzig warm zonlicht naar binnen zij wentelen zich verlangend in groenend gras laven hartstochtelijk aan weidse plas de lente bruist, de liefde groeit zo de kwistige schilder…

Een houten paal iets hoger dan twee meter daaraan een stevige ruwe dwarsbalk waar een urenlange foltergang met doodsstrijd de grootst denkbare pijn en benauwenis toont is een schandelijk martelwerktuig het maakt door alle eeuwen wereldreizen wekt allerhande schilders en beeldhouwers laat zich kunstzinnig openbaren als een reusachtig kruis…

Hypatia, vergeet je niet Dat jij schilders inspireert? Dat jij figureert in romans en in poëzie ? Dat jij een rol krijgt als bewoner van het hiernamaals? Hypatia, jij bent zoveel méér dan alles in één…

Jullie die gewoon schilderen of boetseren of in de rij van de supermarkt staan. Jullie hebben iets in zichzelf gevonden waarmee je verder kon. Komaan druk jullie uit de modder. Blijf niet steken in argwaan Voor alles is er een oplossing! Als we elkaar steunen. Een mailtje doet altijd deugd aan iedereen.…

Ik ga weer dansen, zingen, spelen Pottenbakken, en de baksels uitdelen Ik ga weer schilderen en weer stoeien Relaxen en de struik achter snoeien Ik pak mijn leven weer terug En die baan.. Schrijf maar op je rug.…

‘k wou dat ik kon schilderen, ’n hand had met erin een penseel ’n schildersezel en palet, ‘k zou schilderen zoveel! ‘k wou dat ik kon tekenen, van die prachtige portretten ‘k zou de wereld wat betekenen, van die linkse of die rechte!…

mij los te maken het lammetje in de wei dat vrolijk staat te springen maakt mij van binnen blij 't zijn allemaal maar kleine dingen het wonderschone fluitekruid ligt als een machtig wit tapijt in alle bermen langs de wegen en al die kriebels in mijn huid ervaar ik als een zegen de lucht die schittert al maar door heel mooie taferelen de schilder…

mijn schilderspalet met tientallen kleuren van donker naar hel spijtig zonder geuren dat zou het nog zijn het schilderen van een roos de geur op kunnen snuiven de blaadjes heel zacht en heel broos spijtig, ik kan je enkel tonen hoe mooi ze wel is ze aanraken niet het zachte gevoel, een gemis maar kom eens kijken in mijn tuin daar…

broekspijpen Verhit in eigen zweet Gesmolten in de tropen Het kriebelt Als een bange vlinder In de kom van mijn hand Jouw bekken is een donzig dal Als je kantelt in het linnen Om jouw navel te verbergen Het enige litteken waarvoor je bloost Jouw tepels zijn kegels Afgetopt en week en hard Door de schemer geverfd In een kleur die de schilder…

De morgen strekt zich luizaam uit over een strand met zeegeluid en in een zon waarvan de stralen doen denken aan de felle halen Van schilders die dit licht beschreven dat woest en woedend schijnt te beven dat leven geeft en leven maakt en diep mijn ziel en zinnen raakt.…

een speelt piano de ander viool en sommige voetballers maken makkelijk een goal en worden voor anderen een speciaal idool Soms worden talenten pas heel laat ontdekt je wist niet dat je kon tekenen of heel goed kon rekenen ze zaten verstopt je had je talenten onder een deken bedekt Woeker met je talenten doe er iets mee als je kunt schilderen…

moeders koesteren troosten en leiden maken de wereld mooier veiliger en eerlijker vooral met de kracht van liefde die kostbaarder dan goud bij elke stap, keuze en daad gevuld met warmte en zorg alle tijd en aandacht hebben moeders als schilders voor het doek hebben oog voor de passie de gaven en de talenten die gevoed moeten worden…

te praten later....wanneer de avond valt en de nacht jou insluit omringd door enkel water, gevangen, alleen in een herberg voor dichters en dromers vraag mij....of ik wil blijven en ik zal voor jou schrijven onbeschreven boeken vol zeeen van gedachten en verdronken woorden komen boven drijven in magisch eiland-licht en ik schilder…

wakker schrik zie ik vogels in mijn ogen als ik aan mijn veren lik proef ik in jouw bloed gevlogen want de maker van mijn dromen ziet mij voor een ander aan waar ik ben kan ik niet komen waar ik wil kan ik niet gaan 's Nachts wanneer ik wakker ben zie ik geesten langs me zweven als ik over hoofden ren moet ik duizend doden leven want de schilder…

Gesterkt door de jaren, gevorderde beschouwingen van het schilderen, heeft mij voldoening en geluk gebracht. De verhouding tussen ons kan nimmer of nooit meer stuk.…

en ik zag een oude schildering van een lady in red, die met een vogel aan een touwtje speelde, veel mooier dan al die uitvergrote foto's vol met opgedirkte allures. Ik wilde terug naar de eeuwen, waarin kunst nog tijd kostte en het niet om zeep geholpen werd door populaire grootdoenerij.…

Ik sjokte door de heilige straten, terwijl ik dacht aan al die schrijvers en schilders die ooit hetzelfde deden, ik bezocht de plekken waar Rimbaud zijn onderkomen had genomen, ook met Verlaine, vlakbij de ingang van de Sorbonne, waar hij door soldaten is verkracht, dat ging me te ver, met mijn sperwerogen zoemde ik in en waande ik de barakken…

troost ik mij met een sjekkie alleen is ook zo gek nog niet en ik rijm als een zwarte piet aan sinterklaas heb ik een hekel die oude man met de schimmel tussen de b1111 maar de maan daar houd ik wel van en ben ik de koning van mijn eigen dromen op papier en van mijn eigen kamer ik ben foppe met een foutje in mijn dna maar voor dichten en schilderen…

Hij geeft de beschuitfabrikant nog een bolletjestrui, heel charmant en een lakjas aan schilders. - Een boerka aan Wilders. Voor 'n dankwoord staat die niet garant. Hij kan dit geschenk niet waarderen. De kerel gaat bruut fulmineren: 'Voor mij ben je 'n vreemde. Ga heen, jij ontheemde, naar Spanje en krijg er de kleren!'…

In de cultuur in de TUIN der LUSTEN van schilder Jeroen Bosch laat hij zich terecht, waar prominent, goed gelden...…

Ach sorry Samira, ken je dan niet die grootste onder de Italiaanse schilders der Wedergeboorte, Rafaela?…

Het leven ontkomt me, Is telkens weer verdwenen Als ik denk er vat Op te hebben - Wat over blijft Is de nacht, met Zijn sterren En de bloedrode maan, Hen houd ik even In mijn hand En het voelt alsof Ik even, heel even maar, Werkelijk heb bestaan…