522 resultaten.
Jij bent mijn lente
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 559 je acrylde
vlot en voortvarend
maar droogde te snel
onder mijn handen
gedoogde in kleuren
rechttoe en rechtaan
nu penseel ik
met olie op grond
die vooraf is gedaan
begrens het profiel
van je sterke lijf en balans
voor het eerst in mijn werk
natuurlijk licht
ik je op accentueer
jouw bijzondere kanten
jij bent mijn lente
samen…
Breken in olie en kleur
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 308 noorderlicht valt buiig
je hand penseelt
rumoerig haar lucht
schaduwen zuchten
in de luwte van
donker en grijs
mengend schuift
het mes de wind
langs je geuren
tijd om palet
en je zinnen
te keuren
want wolken
gaan breken
in olie en kleur
door het licht
dat de zon
met hen speelt…
La primavera canta in odores
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 89 De lente past goed bij een schildersdoek:
de pen is hier als nep, een vage maskerade,
want de natuur weerspiegelt het werk van Monet
met zijn orgie van oer- en elfentinten.
Je snuift de geuren op van zijn platteland
die wentelen als melodieën die zich mengen.
Schep een schilderij. Aarzel niet. Wees kloek!
Charmeert me toch de metamorfose…
penseelt rumoerig haar lucht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 260 noorderlicht valt buiïg
je hand penseelt
rumoerig haar lucht
Winden neigen
toch naar luwte
dwarrelen een zucht
het mes schuift
scherprechterlijk
langs kleur
wolken breken
zacht in olie dampen
verdrijven nevelend hun geur
tijd om je palet
en zin te keuren
er moet nog veel gebeuren
met het licht dat de zon
voor…
Uit 'n sprookje?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 152 Decemberlicht
overgiet, rijkelijk,
panden en gracht
Het lijkt me
van 'n ansicht
misschien Anton Pieck?
Naar boven blikkend
aan de lucht
te zien:
't aloude spel
van wolk en wak
schaduw en licht
Hier, in woorden
-ingelijst-
van m'n gedicht.…
mijn mes snijdt borsten
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 1.392 ik schilder je
plet je op het doek
mijn mes snijdt borsten
tepels rijzen onverhoeds
ik vorm en modelleer
je in het raken, leg mijn
ziel in je als ogen die je
meer dan levend maken
verf droogt in
eigen lijnen en legt
zachte emoties bloot
ik penseel vooral de mijne
je bent niet klaar
nog lang niet opgedoekt
het drogen duurt…
Wakend licht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 49 Tijdens de nacht komen verschillende aspecten van de teken-
en schilderkunst aan bod: harmonieus samenleven van het gewelf
met fakkelvuurtjes, voorstellend beelden in solo, duet en kleine groepjes
Vallen en opstaan, de inspiratiebron voor poëzie en verbeelding, telkens weer.…
Schoning
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 592 Kronkelingen die geleidelijk stromen
tot een geheel. Schildering
van een perfect tafereel binnen
een wazige wereld. De richting
die vanzelf ontstaat evenals de weg.
Waarheid
Je voelt ze met de kracht van
duizend paarden, dravend door
gedachtegangen – hoofd op hol –
Echtheid
De scherven van eenzaamheid weer bij
elkaar tot een pijnlijke…
Compositie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 732 Vergeet
voor even
de waaier wiens vlagen
je horizon liet driften,
het spiegelbeeld
fluitspelend op herinneringen.
Ik vorm je in de groei
van nevelig licht
dat valt in de stilte
van een deuropening.
Open je mond vol lach, luister
naar mijn veelkleurig stem-
geluid - dat beeld geeft
aan je donkere omlijsting -
en kus onze poëzie…
Stilleven
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 885 Niet de persoon die achterblijft
op het doek van een schilderij
een oneffenheid, een vage vlek
maar het gewas, het veld en de lucht
die naar verse lijnolie ruikt
De geuren die verbanden leggen
momenten onvolledig herscheppen
een film gekunsteld in kleur
beeld voor beeld op een rij
Ik bouw jou op uit mij…
Als een schilderij uit een dia lekt
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 2.978 Haar warmte pluist blossen lokken
teint de tinten waarvan haar in ‘t stilleven
hartelijke nuances zijn meegegeven
die tot in haar timbre zijn doortrokken
Haar stem is als pastel zo zacht
vermist in aquarelle inspiratie sprekend tot
de verbeelding van een geruisloze creatie
vervloeid in de adem waarmee ze lacht
Vertederend veegt ze krijt…
Liefde maakt kleurenblind
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.065 Ik ontneem je met ‘n diepe kleur
de louter van het maagdelijk wit
koortsachtig door de drang verhit
geconcentreerd op naakt primeur
ik streel je houding in verlangen
schets je weelderig lijf bevlogen
haal al wat ligt in mijn vermogen
naar boven om je pracht te vangen
zorgvuldig glans ik je ogen fel
maar verstijf in de intense streek…
Naief creatief
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 98 wij hebben
samen geschilderd
maar meer dan
de techniek van
eenvoudige streken
kon ik jou niet geven
jij had gewoon
dat heerlijk naïef
creatieve in vorm
en kleur waarbij
verf en kwast
de bloemen geurt
alleen al je lach
lichtte met goud
schaduwen uit
donker en koud
in metamorfose
naar vitaal oud
rijkdom schitterde
in het elan…
Ogen spraken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 90 ze lachte lief
haar ogen spraken
ik heb het gezien
je zwarte schilderij
je hebt het mij
ooit verteld maar
tijd kleurde andere
zaken dichterbij
ben er altijd
nieuwsgierig naar geweest
het hoe en waarom
zwart ontmoeten is feest
door bijzondere
constellaties bleken de
buitenste penseelstreken
wit op te lichten
geen vlekkerig…
de appel
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 2.948 een vaal houten buffet
twee laden vol met geschriften
een geladen tafereel
de appel ligt daar
niets vermoedend
verzonken in het hout
hij ligt daar maar
op de gewogen tafel
in stilte
de geschriften spreken niet
ze houden hun gewicht verborgen
in de leegte van de kamer
de appel weet zich alleen
in geladen stilte
die de leegte verzacht…
De Zeis
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 234 nooit zullen de Afrikaan
en de West Europeaan een zijn
de Rus en de Amerikaan
geloof me er zal voorlopig nog lang
afstand tussen hen blijven bestaan
nooit omarmt de Jood een Palestijn
ook tussen man en vrouw
blijven ze bestaan – verschillen
zelfs als beiden ze overbruggen willen
slechts af en toe zullen ze versmelten
maar als de zeis komt…
afbeelding
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 2.288 bij het maken van je portret
viel op hoe vaak ik in details
het bijzondere kon uitvergroten
van het kuiltje in je kin tot je ogen
met als uiteindelijk resultaat
dat wat Picasso had kunnen maken
ik alleen volbracht in de tijd
het oorspronkelijk beeld voor ogen…
Praat me niet van schilders
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 2.190 Het prachtige haar van Renoir
Met die zweem van rood
De lichtval van van Rhijn
Alles doofde en ging dood
Ook Toulouse-de Lautrec
Quassimodo van het penseel
Die liet weinig van Parijs
En van haar liefdes heel
Henri Matisse ruziede met Seurat
Signac’s tranen druppelden op het linnen
Wie dronk er van ‘Buffets’ cognac?
‘Munch’ schreeuw was…
Not amused
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 732 ik verf de koeien groen
als weerschijn van hun thuis
de luchten Ruysdaelblauw
gegrond met wit van dauw
bloed wordt Dalirood
als monding van de dood
rozen vlijen op een grond
-weet dat drie d verwondt-
geheel in lichte toets
niet hoorbaar pianissimo klavier
gelijk doek en ezel zit ik hier
morgen haal ik het van papier…
Nachtwacht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 501 De kapitein wenkt de luitenant
Ze maken zich op voor de mars
Ze breken uit de stijve lijst van die tijd
Het doek wervelt rond één moment
De rode schutter vult het musket met kruit
Na het schot blaast hij het schoon
De tamboer staat klaar voor de roffel
Ze praten zo druk dat ze de schilder vergeten
die hen vangt achter vernis
dat verduistert…
De kleuren van liefde...
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.515 In het landschap van mijn dromen
schilder ik mijn liefde voor jou
Het penseel verft de kleuren
die ik in mijn hart ontvouw
Opnieuw beleef ik onze liefde
en schilder onze passiekleuren
Zacht streel ik de verf op het doek
over lichamen die naar liefde geuren
In het landschap van mijn dromen
schilder ik onze vurige kleuren
Doop mijn penceel…
Klee
gedicht
3.0 met 59 stemmen 12.907 Als een heimelijke kleur
wonen bij Paul Klee, en niets
meer zeggen. Een lijn zo zacht
door zijn lichaam voelen
en machinale diertjes
vol veertjes doen springen
tot een mijnramp van ontroering
ontstaat.…
Ik snijd in dit ivoor.
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 710 Ik snijd in dit ivoor
de glimlach van een bruid
en een prauw om mee te varen
en een schouder waaraan ik slaap,
en een hand die stil wordt als maanlicht
in de witte schilfers ivoor,
en een oog, en een mond, en een oor,
en een voet voor de dans in het maanlicht
in de witte schilfers ivoor.…
Portret
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 970 Dit is een nogal hulpeloos portret,
dat wat bedoeld is als gezicht
is niet echt ontregeld of verminkt.
Maar ik, die ernaar kijk, vindt het een dwergengelaat,
weliswaar niet qua formaat,
maar met de trekken van boosaardigheid en grotbewonerij.
Waarom is die streep diagonaal?
Er is daarvoor geen reden, tenzij
de schilderes - het is een vrouw…
Weddenschap
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 867 Vandaag heb ik met mijn kleuren gewed,
zij verleiden mij tot het vormen,
van een beeld vol raadsels.
Begrepen of onbegrepen,
worden zij geboren,
mijn engelen leiden een eigen leven.…
Zoals ik je daar zie
netgedicht
2.0 met 22 stemmen 1.018 Zoals ik je daar zie
op de bedauwde aarde
je ogen dansend op de grens
van vaag vertakte bomen
zie ik een flauwe lach
Zoals ik je daar zie
kent eenzaamheid zijn waarde
verwrongen vingers van een mens
een trieste vuist vol dromen
gevuld met zelfbeklag
Zoals ik je daar zie
de knieen opgetrokken
vanuit het zachte groen
verschijnt een ander…
Inval
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 973 de kamer lijkt zwaarbewolkt
het licht is spaarzaam
waar schaduwen lijken te verspringen
ik dans over de muren
en verdwijn in de vloer
van mijn gedachten
geen beeld is dromeriger
dan kleur gedoopt in inkt
het handschrift dat fantaseren heet
schilderij in schilderij
het beweegt tot acrobatisch woordgespeel
ik dep mijn kwast in een zomermeer…
Nazomertijd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 520 En als kinderen, god de herinnering
schijnt (als destijds door het keukenraam
de zon) voor mijn ogen als ik ze even
sluit, schilderijen maken op de vloer
in de koele keuken, je was zo licht,
haast zou ik zeggen met het puntje van
je tong uit je mond schilderend godinnen
van liefde en donder, het felle blauw en
het zachte, perfect palet als buiten…
Het vloeiend zacht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 95 kleuren spraken
niet meer aan
verfletsten in
contrast met
strakke vormen
intolerantie
verbood het
vloeiend zacht
in elkaar opgaan
naar balans
had pigmenten
versterkt de
viscositeit nog
soepeler gemaakt
toch stokte het gaan
pas in verwarmen
mengde alles subtiel
maar viel later weer
terug in de starheid
van een koude realiteit…
HOPPER
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 716 De Amerikaanse droom doorprikt
Uit de eenvoud van zijn wieg gekropen
Kneedt hij een eigen stijl
Weekt zich los
Stroomopwaarts klimmend
Toont hij de schaduwkant van wildgroei
Het lege huis spiegelt verveling
Herkenbaar en genant
In dunne gelijke lagen aangebracht
De mens afgezonderd in een hotelkamer
Niet meer dan een ding in de ruimte…