Alle inzendingen over schoen

haar schoenen stout ze trekt ze aan loopt doelbewust onverschrokken alles wat op haar pad komt tegemoet…

al lopend op m’ n wenkbrauwen bespaar ik me wel een paar nieuwe schoenen…

eenzaamheid Mis ik jouw armen om me heen Het zijn vaak van die momenten Vol van verdriet en tegenslag Dat ik er alles voor zou laten Als ik jou weer eventjes zag Gewoon een liefdevolle knuffel Mijn wang tegen jouw gezicht Zodat ik weer rustig verder kan Door jouw tederheid verlicht Ik kan je gewoon niet vergeten Zoals een steentje in mijn schoen…

Twee schoenen stonden naast elkaar Één ervan rook een beetje raar De linker sprak de rechter aan Kun jij een beetje verderop gaan staan Want je hebt het weer niet gesnapt En bent er opnieuw in gestapt Realiseer je, dat de lucht die je omringt Heel erg naar de bruine materie stinkt Waar je toen je even niet hebt opgelet De helft van…

emplacement Hengelo (5 juni 2007) een paar knappe herenschoenen op het oog schat ik maat 43 keurig in het gelid naast het spoor neergezet... is dit een wrange grap of de trietstheid ten top hoor ik mezelf hardop denken mijmerend over de juiste reden probeer ik mij iemand voor de geest te halen uit mijn kennissenkring die barvoets…

Uit de hand gelopen, uit de maat naast de schoenen lopen of juist erin hoofd omhoog, zeg maar arrogant dan ben je tegen alle invloeden het meest bestand.…

zomaar ergens op de snelweg een verloren schoen één van een paar... ze zullen elkaar missen…

de berg die ik moet beklimmen kijkt mij dreigend aan op schoenen van beton en met een hoofd vol veren een luid bonkend hart dat bijkans bezwijkt ga ik het toch proberen ik spreek mijzelf moed in maar ja, die schoenen ze wegen me zo zwaar toch kom ik worstelend boven en zie daar klip en klaar mijn woorden als schichten aan de wolken hangen…

de berg die ik moet beklimmen kijkt mij dreigend aan op schoenen van beton en met een hoofd vol veren een luid bonkend hart dat bijkans bezwijkt ga ik het toch proberen ik spreek mijzelf moed in maar ja, die schoenen ze wegen me zo zwaar toch kom ik worstelend boven en zie daar klip en klaar mijn woorden als schichten aan de wolken hangen…

Het geldt geloof ik als iets heel erg dappers Wanneer je Bush voor vuile hond uitscheldt En je wordt helemaal gevierd als held Als je hem ook bekogelt met je stappers. Maar omdat je die eerst had uitgetrokken Ben je dan op z’n hoogst een held op sokken.…

In de stilte om me heen schrijf ik over het afval: kauwgom dat aan de straat is blijven plakken sporen heeft achtergelaten: eeuwen later nog waarneembaar tussen keien en door regen schoongespoelde straten waar ik over heen gelopen ben: hoe ik daar terecht gekomen ben weet ik niet meer: onder mijn schoenen is het niet blijven plakken…

Het kind in mij komt af en toe naar boven, vooral wanneer ik nieuwe schoenen heb gekocht. Het thuisfront laat mij grif geloven dat ik met deze aankoop zeker heel erg bof. Ik laat mijn blik voortdurend naar beneden glijden en dat ze o zo heerlijk zitten heb ik menigmaal verteld.…

De pet op, schuin schaduwgrote schoenen het kind lacht publiek dat kijkt Achter de ogen wellen steeds opnieuw tranen op In het wit, met neus rood lacht hij zijn verdriet, met veel ande- ren zeer graag gedeeld treurnis te snijden zichtbaar de lach onder door hem verhulde traan…

Verdwalen is voorgoed verleden tijd Wanneer u koopt wat warm wordt aanbevolen: De e-gids die (verstopt in beide zolen) Ook wandelaars langs ’s Heren wegen leidt. De mensheid heeft het maar weer mooi getroffen, Men vindt de juiste weg nu op zijn sloffen.…

verlegen aan je blik werd alsmaar grijzer ik groette je je ogen lichtten op zag een glimlach op je lippen je tracteerde me op drop een ontmoeting als zovelen met dit verschil het afscheid deed me pijn ik miste je meteen de wereld kon me niets meer schelen de zon scheen bloemen en hun geuren raakten jou ik danste zonder schoenen…

schouwspel de schoenen-zelf hadden mededogen met de kijkers,bezoekers ze werden er slechts tentoongesteld.…

staan nog altijd te wachten op niemand stiltes duren langer nu argumenten zijn verdwenen geheimen terug naar waar ze vandaan kwamen de zin tot oplossen was al eerder kwijtgeraakt…

zo'n eerste paar schoenen waarin destijds de eerste meters zijn getrokken kunnen je veel vertellen over de verloren tijd ach ja die tijd van weleer toen wij zo onbevangen aan het begin stonden van de reis naar het morgenland…

Hier Mevrouw, kijk, ik heb ze Weet u, ik heb ook zo'n meisje maar ze is ziek, ze heeft koorts en koude voeten, we hebben geen geld om schoenen te kopen, en ineens had ze deze roze schoentjes aan!…

Op blote voeten liep jij langs de kustlijn met een dromerige blik naar de sterren. stap voor stap als een model op de catwalk was mijn vizier op jouw heupen gericht. Jouw blote voeten onder wit satijnen jurk de split gaf je benen bij elke stap de ruimte waar je pirouettes in het spotlight cirkelde om je euforie te etaleren in het maanlicht…

ik dus in andere schoenen, kijk ik met andere ogen en voel ik met een ander, groter hart dat plaats heeft voor van alles dat mensen liefdeloos doen – zoals mensen zijn: humaan en dat is niet dubbel gezegd geen tautologie of pleonasme maar een paradox…

ik heb de dood ontmoet een vriendelijke man bril en witte jas de geleerde titels las ik op de rekening van later pas maar dat terzijde zijn hand was droog de mijne klam hij zei... waarvan ik keek hem aan dacht daar zo het mijne van, zag ineens mijn schoenen zonder veters natuurlijk hoor ik bij betweters hij gaf mij bloemen ik…

het gat in mijn schoen.…

bij de deur naast de mat staat een paar schoenen dat met stil staan beloond sporen op zolen toont bij de deur naast de mat die de zolen verschoont bij de deur naast de mat staat het paar schoenen dat een droef symbool is van veranderde mode de stellige voorbode van nutteloosheid bij de deur naast de mat bij de deur naast de mat…

schoenen door het gras…

Een vriendinnetje in mijn schoen…

Alhoewel hij er van droomde danste zij niet met hem hij vroeg zich af hoe dat zo kwam wel hij droeg geen stoute schoenen…

wind speelt met haar gewillig valt het langs een glimlach m’ n schoenen knellen…

onder je schoenen slechts onze luchtledigheid weggegooide hoop op een akkoordje gooien lukt niet zonder doelstelling…

lood in mijn schoenen Schieweg eenennegentig drie Stolpersteine Simon, Roosje en David voor altijd dichtbij…