Alle inzendingen over schoon weer

-zelf vind ik dit dan weer een dooddoener van jewelste- Mijn kapper zegt me wat twintig kappers vóór hem ook al zeiden: dat het maar goed is dat we het weer niet kunnen sturen, maar toch, ik weet, ik ben een zeikerd, maar toch vind ik die appels duur.…

vanochtend liet het weer weer op zich wachten en verdreef ik het weer weer uit mijn gedachten…

ja, komt het nog een keer ? alle tenten al drie keer extra goed vastgezet en iedereen gebeld want het wordt gevaarlijk en ga zeker niet in zo'n grote muziektent staan om te schuilen maar ja, waar dan wel ? geen idee maar doe iets met het open veld bijvoorbeeld als niemand daar staat en iedereen juist in die tent sta jij…

Wanneer eindelijk de zon schijnt is er niemand die nog moppert, de kou is vergeten, maar zodra de zon achter de wolken verdwijnt is mopperen weer het onderwerp van gesprek!…

Elke keer denk ik weer, Is het warm weer of warm weer? Het komt er op neer, Gaat het over weer of over weer.…

Hier ben ik weer, De najaarszon die wolkgedoofd Het bronzen loof in ’t hoge hout Boven ons hoofd Daglang belichtte zilverkoud, Viel aan de steile hemel neer En overstroomt de grond met vloeibaar goud: Hier ben ik weer!…

Ik dicht dit keer Over het alledaagse weer. Alle dagen weer, Een toestand van de atmosfeer, Hier komt het wel op neer. Weer of geen weer We zien het wel weer.…

De politiek is net zo onvoorspelbaar als het weer, maar ach Piet, daar kun jij niks aan doen, aan al die andere dingen moeten de hoge heren daar in het Haagje wel iets doen, of kunnen ze beter het weer gaan voorspellen? Zou jij er soms iets meer over kunnen vertellen?…

‘t Viel water nu genoeg, of nooit! De wolkenschepen dragen hun lijnwaad al ten toppen uit, die hier gewinterd lagen, de al te lange regentijd: vandage gaan zij varen en vluchten voor de westerwind, die rotelt in de blâren. ‘t Is nat alom: de zoden zijn doordronken; al de paden zijn modder, moze en vuiligheid geworden; overladen is ‘t loof…

Niet mijn humeur, nee zeer zeker niet, maar als je de buitenwereld momenteel ziet, is somberheid troef! De zon, vergeet te schijnen, de regen valt gestaag, toch lijkt het me het wijste, veel te lachen maar vandaag, want; Morgen is alles anders!…

De mensen zeggen: 'Begrijp je 't nog dat weer van ons?' Maar anderen replikeren: 'De evolutie van het weer die kan je nooit voorzien.' Wat deze wijzen menen verstrekt ons enige troost. Weerman Frank beweert hetzelfde met meer geleerde termen. Maar toch zag ik reeds liever de gouden bijen zwermen.…

-vergadering betrap ik me erop dat ik tegen het weer zit aan te kijken ik bedoel de wolken de regen donder en bliksem van deze weken in mei en juni dat wekt in mij dat weer bedoel ik een vage treurnis om wat reeds bijna onherroepelijk voorbij is want nog enkele dagen en het jaar is over zijn hoogtepunt heen de dagen korten het begin van…

gelukkig gebeurt dit niet zo vaak elk jaar maar een paar keer dan is het ook meteen goed raak en is het weer zwaar weer…

wat een zielig weer donkergrijs, koud en veel te nat de winter zwaait hier reeds de plak mijn neus verstopt en zoveel meer hou ook veel liever van de zon met al haar warmte stralen maar nu blijft enkel het water dalen en dat bewijst een overvolle regenton het weer blijft extra consequent begint wel heel erg te vervelen koude regen…

Groeven in het akkerland Gedroogd in hete zon Onkruid overwoekert Waar geen gewas gedijt Hete Bliksem, hagel Regent op het balkon Zomer in het land Belgisch als altijd…

Waarom klaagt een mens toch eigenlijk altijd over het weer? Het is altijd mooi weer! Zonneschijn is lekker warm Regen is verfrissend Wind blaast ons schoon Sneeuw is rustgevend Dus mens hou toch op en geniet van het lekkere weer!…

Weerkaatsende stem galmt rond en verdeelt de klank met karakter ze vertolkt haar eigenzinnige sfeer en trekt de aandacht, keer op keer Gedreven woorden verlaten haar mond en worden opgenomen door aandachtige oren niet één letter gaat ongehoord voorbij en dwarrelen in beminnende zinnen rond Gebarend vertel ze haar eigen verhaal luchttekenend…

de wereld is niet te verklaren als de lichten zijn uitgedoofd kom, zo mooi als was je land ben jij mijn Irakese schone vraag niet waarom een foto in de krant je berooft van al je dromen.…

Deze geboren vreemdeling op vijandelijke bodem getogen - terzij van fonkelende zonen neven aangehaakte schonen toont hij zijn wonden spreekt hij zijn woorden dichter zonder landstaal deze blanke zwarte blanke oudere broer van miljoenen deze geboren koning. ---------------------------------------------- uit: 'De 100 beste gedichten van…

Ik wil u schoon vergeven Omdat ik wonder-schoon bemin; Vergiffenis in liefde Weet ende nog begin Ik wil u schoon vergeven Omdat ik bij mijzelve weet De zwakheid van m'n herte, De diepte van uw leed.…

Voorbij schrijdt voor mij de tijd slepend traag in het habijt van uwe onbereikbaarheid. Laat komen tot mij wat alleen in slaap mij dromerig raakt: uwe poedelheid blinkend naakt.…

Haar blauwe kleed ligt losjes om de ranke schouders, de witte kousen glijden langzaam van haar af, jarretels bungelen als een tochtgordijn in de deuropening van haar natte, gezwollen vulva. Elegant beweegt ze met haar slanke benen, brede heupen, losse haren, naar de oever van het gele water (Oeps!, een plasje zeker!). Het jonge lichaam, omgeven…

Ik tover en ik klover Van Hamburg tot Hannover Ik ratel en ik spatel Van Overveen tot Blatel Ik wikkel en ik weeg Ik schrobbel en ik veeg Van Oeteldonk tot Poker Van Levenslust tot Moker De bezems vegen schoon Van Lotjebroek tot Troon De magie reist en tovert Van Hekelburg tot Klovert En kom ik eenmaal thuis Van reizen…

zwaartekracht valt als appels van de boom ongeremd door ongerijmdheid in vrijheid, zoals alleen het luchtledig die kent zonder weet van afstand, bij wijze van spreken ik schijn de middernachtzon te kunnen zien om de hoek in de schaduw van donkere bossen in nieuw licht van oude kennis er gaan dagen voorbij zonder zon, zo op ‘t oog dan vreet…

(Stad zonder rivier*) Deze stad staat droog spoelt niet schoon als de stenen in een rivier die uiteindelijk gevormd van de aarde rollen, terwijl de zon zich spaarzaam laat zien Deze stad danst niet Door trauma van op- gelopen oorlogswonden zuigt misschien wel laatste adem door katoenen lappendeken over haar mooie huid Haar liefde…

het zand stuift argeloos tart bruggen en kastelen mondhoeken worden korsten ach, korrels zijn met velen de vloed heeft sporen gewist om voetstappen te vervloeken ik verdwaal in confectietuinen blijf de wildernis zoeken het water draagt zich naar zee mijn schepen verbrand langs geulen en kreken een pot met as in de hand…

Schone slaapster vrij van last. Blinkend, blakend uitgerust. Draag het schoentje dat je past.…

maar schone klanken groeien bloeien als een bloem in koele wind langs dode wegen naar het hart van de hoge bergen de hand die het hart vasthoudt…

Mijn vlees was zwak, het innerlijke lichaam juichte weer in alle zaligheid Vergeef me, vergeef mijn menselijkheid ....o schone dame Ik ben een trotse dienaar van U, en ik buig voor niets, voor geen mens Voor uw woord zal ik knielen gaan Zuiver mijne zondige lippen ....o schone wijs me de weg in het dal!…

Een bevende dauw zweeft in mistige schaduwen wiekend heen en weer De schone wereld nog eenmaal op z'n schoonst Als ik ga scheiden In het verweyen - Indrukken optekenen van onderzeekoeien Wind door de bomen Van de nymphen golven vocht in de grotten Schone in haar sonnet ze komt van een ver eiland onbereikbaar -…