Alle inzendingen over schreven

We schreven onze namen In het zand Romantisch samen Aan de kust op het strand Wandelen aan de zee Kijkend naar de ondergaande zon Jij en ik, met z'n twee Ik wou dat het zo kon Jij en ik samen Voor altijd bij elkaar We schreven onze namen Was 't maar waar…

Met glazen woorden spreekt ze overal waar de scherven verwoesten wat ze niet meer geloven en liefhebben als het glas niet meer met liefde gevuld is…

Ze schreven elkaar in psalmen en gebeden innerlijk bracht het hun hemelse Vrede Vrij naar Efeziërs 5 : 19…

gisteravond toen jouw lichaam het mijne vond schreven wij voor de liefde een gedicht een gedicht zonder woorden enkel klanken bij kaarslicht…

we dansten de parelende dauw van esdoornhagen schreven muziek in het natte gras koesterden ons met welbehagen in de eerste warme stralen die de zon ons gaf volgden het klein concert dat vroege vogels floten op de tonen van ontluikend licht woordloos gingen wonderen ons voorbij mystieke gevoelens gaven ons een diepe spirituele…

(en toch niet bleven) 'wie schrijft die blijft' zei men vroeger dikwijls maar jaren later weet ik beter denk ik aan de oude dichters die van ons zijn heengegaan natuurlijk zijn er nog de bundels die getuigen van hun bestaan maar blijvend zijn ze niet vraag uw buurman bijvoorbeeld maar eens naar de dichter C.Buddingh' wedden dat hij…

ik heb het licht gezien vlamde op in uren van verlangen we smeulden schreven met rook emoties die vervlogen ontmoeten blaast met kracht nieuw licht in wat nog altijd donker was verlangen laait hartstochtelijke liefde die wij in samengaan voluit genieten…

Vanmorgen vlogen ganzen over ik zag dat ze daar boven in de lucht geen V meer schreven voor ik mij verheugen kon op mogelijke lenteboden herkende ik het teken van hun vlucht .../---/... -------------------------- toelichting: H5N1…

Pas op, BN'ers zijn opnieuw actief De laatste kwestie waar ze vol voor gingen Was onderdak voor al die vluchtelingen Desnoods bij hen in huis, stond in de brief Helaas is daar niets van terecht gekomen Maar Piet is qua PR mooi meegenomen.…

Liefde ziet ze in het spiegelbeeld dat ze nooit wenst te delen met wie haar niet zoekt in de kamers waar dromen en spiegels altijd de leugens vertellen die ze net als de schreven van haar eenzaamheid met iedereen wil delen…

De kranten schreven wekenlang uitsluitend over de modieuze Máxima. Dat leidt de aandacht even af van pa, die meer wist dan hij toegaf - dat is stuitend. Maar Máxima... zo'n bééldige verschijning: Wie zeurt er dan nog over een verdwijning?…

Voor Heibe de Boer Geur van pijptabak Een rode pen Die lange halen Maakt door wat Wij schreven - Vingers door een Zwarte baard die Geen twijfel kent Zes strepen is een vier Zo is het, En geen tiende meer…

past zoveel verlangen in één gedicht vraagt hij veel dichters schreven over wat niet komt en wat niet is in snippers lijkt verlangen niet groter maar wel meer misschien past verlangen slechts in een levenslang gedicht…

Gemeenten schreven dus naar Balkenende. Wat gaf die man een hoop. - Een hoop ellende.…

Hij vroeg laatst aan een groepje op het werk 'Bespiegel deze woorden: groot en sterk' De ondervraagden schreven: Microsoft Dus nu vraagt Bill 't rechtstreeks aan het brein Voordat men zelf bedenkt wat het moet zijn…

sta heel even stil bij schrijvers die niet blijven omdat harde woorden pijn gingen doen zij schreven ook uit 't hartje net zoals jij en ik maar het mocht niet baten 't eindigde met een diepe snik…

De recensenten schreven moord en brand De pasta van karton, de haas was goor Daar draaiden Robert en Matthijs op door!…

iemand strooide kruimels poëzie sommigen stapten er overheen of bovenop anderen stonden even stil haalden diep adem dachten na of schreven iets iemand maakte kruimels poëzie en mengde ze met parelende kruimels op de grond…

Abdolah, Rosenboom, en het gezemel Van Voskuil, Hermans, Nescio en Reve En tussen wat die lui voor boeken schreven Staat eerste: De Ontdekking van de Hemel Dat is mij toch qua zotheid iets te foolish Ik wil heel die top tien! Hoogachtend, Mulisch.…

De lege ogen zijn een verhaal van woorden die werden en haar leven schreven. Stil en anoniem met een pijn van dezelfde woorden die ook namen kunnen zijn. Van bloed en een liefde die haar ziek maakte en haar lichaam verteerde door het eenzaam wachten op een dankbare dood.…

Nu film- en serieschrijvers blijven staken Heeft de V.S. haast geen nieuw kijkvoer meer De kijkers komen thans in het geweer Daar zij van hun vertier verstoken raken De consumenten stelden van hun leven Nooit zó'n belang in mensen die het schréven…

‘Van Beek en Kongolo zijn net begonnen Pas twintig jaar en nu al beter soms Dan Rinus Israël en Laseroms Zo schreven Rotterdamse voetbalbronnen De mooiste grasmat, hondstrouw legioen Die klereclub wordt straks weer kampioen’…

Wij dachten en wij schreven verzonnen samen over liefde hartstocht met passie die nooit zou zijn Toch ben jij hier Niet aanwezig in fysieke zin, maar wel in de spiegel beider levens daar echt geen Muur te hoog reikt China, 2001…

een kleine meis met krullen dacht met woorden over mij heen zij dichtte een lied in grijze haren om weer vorm te geven aan mijn uitgewaaierde eigenwaarde haar vingers schreven letters bouwde lagen met een schaar het teveel werd verdreven het couplet was klaar…

ik grasduinde in groen met paardenbloem en madelief zag hemel waarin wolkjes warmte schreven wat vlinders in loom fladderen alsof de vleugels kleefden een herinnering aan zomers die ik ooit binnenging onveranderd alleen het gras was korter of ben ik zelf nu anders…

Ik was nooit de held in ons toneelstuk alles was ondergeschikt aan jouw geluk we schreven het stuk allebei maar de rollen verdeelde jij jij had de regie hier voor en ging er met alle eer vandoor ik schrijf nu een monoloog over verstopt verdriet een held ben ik nog steeds niet.…

wij dansten licht als veertjes in de lentewind schreven met rozenblaadjes liefde op de grond speelden met verdwaalde wolken ons mirakelspel zonden voor gods aanschijn in het aardse paradijs warme honing om te eten mensen zijn de engelenstatus al eonenlang vergeten…

Koele zeewind ontspande mijn gemoed schuimkop en vloed spoelde mijn voetstappen weg ik harkte daar rouwverdriet bijeen witte meeuwen schreven cirkels tegen hemelblauw mijn lief hier vond ik jou ik loop hier alleen met jouw schaduw de zee is ruw.…

Zouden ze vergeten wat ze met koene woorden schreven op daken en gezichten van sprookjes die liever werkelijkheid willen worden en beginnen met een verlangen naar ongeluk ? Of zouden ze de tijd weer delen en weten en zonder woorden alleen in schaduwen bestaan ?…

ik ben als voorgeschreven de dagen schreven mij maar iets is geen gegeven scheidt mij van hun jij dit leven blijft onvatbaar laat zich slechts verkennen onttrekt zich aan ‘t gericht van zeer bedreven pennen daarmee creëer ik kansen leg er nieuwe wegen bij ik ben en ik verander in wezen ben ik vrij…