Alle inzendingen over slaap OR angst

duisternis het nachtlicht waakt wel, maar vergeet te schijnen snel verdwijnen binnen slaap een wijde gaap en dichte ogen mogen geen verklikker zien mijn huivering eet angst mijn hart de mooiste uren maar wat naar is, duurt het langst en ik ben bang…

Angst is een slechte raadgever zei men vroeger tegen mij maar angst en raad geven da's er voor mij niet bij. Want angst en raadgeven combineren kun je 't niet of je nou loopt te zweven of te barsten van verdriet. Echter "tijdens" een angstexplosie om dan te adviseren bij die enorme emotie moet men nog heel veel leren.…

Mijn angst groeit. Ik raak vermoeid! Ik ben je liefde niet waard! Ook al heb je ze verklaard. Ik duw je ver weg van mij. Iedereen blij! Mijn zorgen verdwijnen. Maar voel me wegkwijnen. Ik wil niet alleen zijn. Alleen zijn doet zo pijn!…

Angst zie ik vluchten gaan. Vannacht.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Weg, ja weg van de wereld Dromen over kleur Nee, er is geen angst In de nacht Voor het slapen gaan Denk ik na… Over wat de vorige nacht Gedroomd is In mijn bed sluit ik me af Ogen dicht en gedachten uit Wachtend tot iemand me die droom brengt En het slaapzand in mijn ogen strooit Soms is het een goed iemand Maar soms slecht Dromen…

Droomloos slapen Verloren in een bodemloze zandloper Slapende dromen Vergeten in een allesoverheersende doodskreet Bang worden van de angst Vertwijfeld verdragen Angstig om een eeuwige nacht Donker dralen Versmelten met een veilige plek Onbegrijpelijk lijden…

Het is besmettelijk, zeker en vast een plekje hier, een vlekje daar laat er naar kijken, 't lijkt een last wanneer je niet uitkijkt er niet op past is het straks foute boel. Hij laat ernaar kijken, de arts kijkt bedenkelijk fronst zijn wenkbrauwen en hij slikt ik denk niet dat het kanker is, maar je krijgt een zalfje en dan is het zo klaar…

Tal van zeer lieftallige personen in omgeving En dat is mooi Complimentjes en gemeende benaderingen Schatten van kinderen, onheus tactvol kleinkindje Zegeningen niet te tellen Dankbaar Gezond naar ziel en lichaam Muze steeds aanwezig Ochtendgloren wenkt Sterrenhemel lonkt De volle maan beste vriend Heelal zo heftig temperamentvol en wijs…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

zijn gedachten leiden een ander leven gebasseerd op angst en verdriet hij zou zo zijn leven willen geven want loskomen van zijn angsten kan hij niet Zijn ziel zoekend naar een greintje rust maar de spoken slapen niet zijn lichaam volkomen uit geblust Hij verdrinkt verder in 'stil' verdriet lichaam en ziel compleet bevroren zijn enige…

zie je ontwaken uit de wanorde van dromend slapen ogen verschrikt blikken nog steeds naar binnen gericht vingers ontspannen in laten gaan van chaos zonder aanwijsbare naam tot je lach alles breekt en jij je weer bij de mensen weet intens voelt het leven na weggeëbde angst de dag is nu op zijn langst…

Kijk maar naar mij je bent hier veilig kijk naar buiten tot het morgenrood je angsten wegschroeit. Kijk maar naar mij vergeet de muziek slaap rustig ik zal er nog zijn als je wakker wordt. Kijk maar naar mij als de zon weg is kom maar liefste ik houd je vast tot het voorbij is.…

nimmer zal ik jou meer vangen of in slaap sussen wellicht noch jouw tranen drogen zorgen strelen uit jouw gezicht gevangen in ‘n web vol leugens reilde ik op hoop jij op angst nooit zouden wij dichter geraken want jij bleek het aller bangst…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

wankele jij praat met mijn echo tot vervelens toe van je evenbeeld zuig ik bloed het moet om wat jij met mij doet hoe lief, je bent niet weggegaan al was ik liever alleen maar niet volstrekt geef me meer zodat ik minder aan je hoef te denken of kom gulzig eten van mijn vormloze gedachten ik lig als een steen schuldig aan niet ontkomen als een slaap-met-me…

winterlucht om mij heen Als om mij af te koelen na een verhitte dag op school Spoelt de frisheid mijn zorgen weg De rijp op de bladeren van het gras Doet mij denken aan een nieuwe morgen, terwijl het alweer avond was Door die frisse avondlucht Loop ik nu alleen naar huis In de hoop dat het morgen winter wordt En mijn zorgen kunnen gaan slapen…

Toen Anna even voor z'n spiegel stond, beproefde zij d'r pas verworven kracht en viel algauw in slaap en op de grond. Het leven ging voorbij, doordat ze 't liet. Hij had z'n kennis kennis bijgebracht, maar haar bij kennis brengen lukte niet.…

is slaap te verkroppen mis ik dan de dag niet dus ik waak totdat door ledigheid mijn hoofd wegzakt…

Kijk daar ligt ze dan te slapen.…

Vertrouw u aan de nacht, te slapen gaat nu alles op de aarde - en geef verloren wat uw hart bezwaarde, langs verre stromen wordt het thuis gebracht. Zo kom tot rust - en hoor naar het gestadig ruisen des levens. Al wat is geschapen doorwoont het, aan zijn hartslag moogt gij slapen: Ook in u zelve arbeidt het genadig.…

IK slaap, rustig en vredig. Ik slaap, met de dekens om me heen. Ik slaap. Ik droom, over allerlei dingen. Ik droom, over spoken en spinnen. Ik droom. Ik slaap, rustig en vredig. Ik slaap. ZzZzZ…

slaap maar lief slaap maar je hoofd op mijn buik mijn hand op je haar vannacht hebben wij de wereld niet nodig...…

ik ben moe en toch lig ik wakker ik wil slapen wel nu beleef opnieuw wat er gebeurde vanaf het verleden tot nu bang om te gaan slapen bang om wat dan komt alles weer opnieuw meemaken het herhaalt zich hoe alles ontstond…

De oude wind beweent met as de gouden zee daarop traag en treurend drijft de dag weg het sterft het streng en trouw gesprek en een zucht verheft zich tussen de donkere doornen wit schichtig de tred van de maan In de diepte en onder zwijgzaamheid trekken toekomstige handen naar het werk aan waters en aan de wortel.…

rode stippels zwart met goud alles donker maar zo vertrouwd schim van licht wil je gaan of heb ik je gewoon weer niet uitgedaan?…

In mijn kristallen kopje schitter je ontembaar lichtjes als de ogen van een kleine spruit Het bootje waarin je roeit spreekt je tegen duister en zonder metaforen vol en bol van stroef gesleur sleep je het naar de oever wipt er fonkelend en gracieus uit Stroomversnelling Je omgeslagen sloep slurpt zich gretig vast aan de nacht en stijgt…

Ik heb er vele zonden te overdenken voor het slapen gaan…

Ik heb er velen lang zonder zonde los en/of gebonden volstrekt onoverdacht verleid en genomen in slaap vannacht…