Alle inzendingen over smaak

ik weet er wel weg mee ik snijd plakjes van de wolken en bak ze langzaam om en om het suddert en sist in de pan totdat ze langzaam smoren niet gevallen regen ijle mist ik snipper een sjalotje een steelpan vol tranen branden achter mijn ogen oude schermutselingen smelten als hete stroop boven mezelf stijg ik uit en geniet met smaak…

werkelijkheid van ‘t loflied eerder een vertroeteling van gedachten tijdens ‘t loflied weemoed en melancholie van het heimweelied in Amsterdamse armoede die verlangt naar jungle tussen Spaanse kastelen onder zomerwolken die verhalen vertellen die jij bent vergeten in dit lenteland van leven het is de vrucht die het sap doet smaken…

ongemerkt teneinde Er is een nieuwe, frisse kijk ontstaan Op You Tube dienen zich de goeroes aan Illusies waren het waarop men deinde ’t Is afgelopen met het vastomlijnde Dat er iets als een Hemel zou bestaan Heeft zelfs voor theologen afgedaan De oude Roos van Jericho verkwijnde Er is geen ik dat ziet, ruikt hoort of proeft Er is slechts smaak…

Ik spoel niet aan in je blik zonder woorden in de zoute dauw van ochtend-troost, maar krul me in de warmte van je lepel-schoot en smaak de stroming van verloren gegane tijden onder je huid. Stiekem verberg ik jouw geurende lijnen en dwaal tussen verlangen in samen zijn, terwijl lonkende stilte tot verlamming smelt.…

verdeling van gestolen buit, de heerser zwaait met de scepter van geweld, levert zich niet uit aan de moraal, maar een springtij is niet te stoppen en vertakt de aarde zich in des zieners mededogen, dodenakkers worden autonoom, een aardse vrucht kent slechts een smaak…

waarom laat gij mij zoeken naar uw mond zijt gij niet rijp voor mijn smakkende kus men doet er graag een kille moord voor dus omhels mij in de vroege morgenstond vooraf van een uitgebreid ontbijtje laten wij hetgeen op bed serveren allicht kunnen wij het uitproberen onder kaas en zacht gebakken eitje weet wel als gij de smaak te pakken krijgt…

de Graslei zomert, kinderkoppen blinken er hangt een zweem van wellust in de stad studenten nemen loom een zonnebad het carillon laat vreugdeklanken klinken terrassen stromen vol, bezoekers drinken met smaak het onvolprezen gerstenat op gevels heeft de kunstzin vlam gevat de Leie laat de eeuwen traag bezinken de rondvaartboten varen af en…

Wie bepaalt, of iets mooi is, wie bepaalt of iets niet mooi is, ik loop langs een winkel, zie een jurk, een waar onding en bepaal dan, dit is niet mijn smaak! Ik bepaal, dat de jurk, duidelijk voor iemand anders is gemaakt!…

Vrouwen met opgestoken haar door speld of lint bijeengehouden Losse haren vibreren in bries in stralen van de zon die haar mooi' huid verlichten door opperhuid gerezen bovenuit opgestoken Ook met elastiekjes weten vrouwen te bekoren In allerlei kleuren diverse smaken bijeen met staartjes die inspireren in kleuren van de regenboog…

Op de wijs van ~Zie ginds komt de stoomboot~ Zojuist is de Jumbo uit Spanje geland Hij wordt door Sint Nicolaas en Schimmel bemand Ook is er aan boord nog een smak personeel Met prachtige huidskleuren: paars groen en geel.…

Dan uit je dat met lichaamsvocht jouw tranen, zout van smaak landend op een zoete lieve schouder die niet vraagt maar uitsluitend ontvangt!!…

Bij ’t rijzen van de grijze schemervloed gruwt David van de lauwe smaak van bloed, en staart vol afschuw naar de rode wijn.…

Zoveel smaken, zoveel merken; het blauwe mandje vult zich met de keuze van een geveinsd fatsoen. Klanten kiezen, klanten keuren met een koninklijk gezag de middelen die ons leven voeden met de dag.…

Geen ander verzoent ons zoals wij dromen tot het laatste uur van de nacht van het besef te leven na een tevreden eerste zucht omringt door kleuren van een verlicht aura verwarmt jouw intense blik mijn hart door te smelten van diverse emoties met de smaak van de verboden vrucht.…

diepste zwijgen wordt eenzijdig afgewogen de geplukte oogst van een verre droom, verdeling van gestolen buit, de heerser zwaait met de scepter van geweld, levert zich niet uit aan de moraal, maar deze springtij is niet te stoppen en vertakt de aarde zich in zieners ogen, dodenakkers worden autonoom, een aardse vrucht kent slechts een smaak…

nog een café met camping over bijenkasten, -korven zetten de mensen graag in de hei, de venen om de bijen onderdak te bezorgen de honing weg te nemen Ieme straude bijenruigte is een plek bij Sellingen bijen houden doen we nog steeds imker Tolhuis op Lammerweg 8 heeft fantastische honing nooit gedacht zo zoet en zacht en vol van smaak…

als ik verbroeder met de smaak die mij het leven leidt, me musiceer met klanken die me raken, me geef aan de lusten die ik verzin dan zou het bestaan als een icoon uit de oudheid zich verlaten voelen zoals een dal eenzaam ligt te smachten naar het kristal onder de zoden toch heeft kennis het volle begrip naar het weten en smacht mijn adem…

hoofd, ondanks alle vragen die me zijn beloofd telkens als ik bloemen strooi de nectar bewaar voor het ontbijt de wortel voor het trekken van thee, de geur verdienstelijk geparkeerd in mijn revers dan bloos ik als je naar me lacht toch wens ik me soms een andere bloem een die kan zingen van de straat, dansen als een honingdraak met de smaak…

onderbroken om in rustiger tij verder te gaan aan een nieuwe opening van het gangenstelsel wij proefden al de lucht die daar eeuwen in het afgesloten gedeelte heeft gehangen met onschatbare info over het dagelijkse doen en laten in een egyptische gemeenschap nieuwe technieken leggen het gewone leven van vorm inhoud en smaak…

ik zag ze staan ogen hemelwaarts schouders rondjes afgezakt afgegleden als je buigt of barst bot de koppen op de dikke nek met starheid ingebed stijf staand van gebeden vingers friemelen aan het kruis meiden dromen schurkend duivels ongerechtigheden graag verdwalend in Gods huis handen graaien zacht en wit beesten smakken mond en…

Vrede, maar het dient ons hart te raken, dat tweeënzeventig jaar na het einde van de tweede wereldoorlog een nieuwe oorlog op de wereld de mensheid nog zo goed kan smaken. Vrede, maar laten we er tweeënzeventig jaar na het einde van de tweede wereldoorlog nu eens lering uit trekken. Duurzame vrede begint in ieders mensenhart.…

je speelt met jongensdromen ademt als een man je handen zijn te groot voor spelen zonder zorgen je talent blijft zo verborgen je lacht de dag waarvan de zin vervliegt vergeten maanden waarin alleen de tijd uitdrukkingsloos zijn waarheid liegt je wilde weg maar bent gebleven proeft de uren zonder smaak alles is je maar gegeven het…

Fijn porselein met verwende smaken, Bleek-blauwe poppen die zo wijd uitwijken, En zonder perspectief - de rijken kijken Bij 't kopen, of de kleine barstjes kraken.…

Ik word elke morgen wakker met jouw smaak nog op mijn tong, ook al ben je nog zo lang geleden vertrokken. Ik was naïef, maar echt niet meer zo jong. Jij was nooit eerlijk. Jokkebrokken. Ik voel je handen altijd op mijn heupen als de rivier mijn taille raakt.…

De dag voelt als een eerste keer met de smaak van melk en huid. Je voeten als kind treden aan er is veel mee gemoeid. Ook nu tussen het natuurschoon zet de tijd als het ware de etensborden weer op tafel. In deze stilte van de dag zie je de boekenkast vol tijd titels en foto's die intrigeren.…

Men moet de dichters niet veel vreugd vermaken; Laat ze wrang worden tot ze heilzaam zijn, Als kruidendranken die genezend zijn; God geeft hen 't zoet eerst als zij bitter smaken. Voert men de jachthond vet, hij jaagt niet meer. De vink zingt beter als hij is verblind. Niet zonder tucht krijgt men een man van 't kind.…

Kennen we de smaak van echte honing stappen we de stilte op het veld wel eens in weg van het geruis om ons verhemelte te verrassen met puur natuur. Vandaag is de zon nog niet op de klokt tikt door, ik verlang naar paars en geel pinkster en paardenbloemen die gaan bloeien nog meer intense moeder en vader ogenblikken.…

Die frituurmaaltijd is duidelijk naar haar smaak en ook geniet ze van de geprakte kroket. Als ik dan haar handen met een servet schoonmaak, kijkt ze me aan met de ogen vol levenspret. Wanneer alle resten van de lunch zijn gewist daalt in haar brein opnieuw de dodelijke mist, die zelfs haar liefste knuffel weer zal bedekken.…

afscheidszoenen geschapen als een paar tot ik je uit het oog verloor ik wist en voelde je in het vliegen zonder spoor je transformeerde liefde over eeuwen heen de lading vonkte toen je weer verscheen mijn vingers brandden op je huid, de hemel kierde en de tijd ging uit we praten zonder echt intiem te raken wisten hoe we elkaar zouden smaken…

gaten zoekt de hemel zich kwijt splijt de maan in haar laatste kwartieren dan is er geen licht om de dood te versieren geel is de schaduw het duister legt af in de kou van het graf dan verknekelt verstand in het botsen van botten emoties als pezen die nog moeten verrotten zo taai is gevoel een kop zonder smoel zal nooit meer iets smaken…