Alle inzendingen over smartelijk

kindlief jij hebt geleden maar nu veilig in het hemels eeuwig kinderhuis op aarde is enorm verdriet moge de engelen hen troosten thuis zegen voor de veteranen de begeleidende agent moest maar die vreselijke tocht gaan naast de eventuele dader het arme slachtoffertje lag daar lieve kinderen blijf bij het buitenspelen…

Een groeiend aantal mensen in dit land staart, waar ook lopend, fietsend, joggend, werkend, van wat er om hen heen gebeurt niks merkend, stompzinnig naar het schermpje in hun hand Met smart verlang ik naar een spoedig end van deze modieuze ego-trend…

Ik wil vliegen als een vogel me echt vrij voelen niet meer gevangen en als ik mocht vluchten dan als een vogel het liefst als een meeuw met een smartelijke schreeuw!…

Vier eeuwen heeft ze smartelijk staan smachten, de jonge blom die in haar nachtjapon naar liefde hunkert hoog op haar balkon. Gelukkig hoeft ze nu niet meer te wachten, want Julia kiest heden zelf haar beau: een echte Rotterdamse Romeo.…

‘k Zie Rutte, Pechtold en ook Segers zwoegen Ze leggen zich voor vele jaren vast Hoe troostrijk in hun smartelijke last is ’t smaken van hun dagelijks genoegen: Ze dwingen Buma tot de Volksliedpsalm De schaterende dirigent heet Zalm…

Het leven dat toen zoveel bood en zoveel leerde, leerde mij ook hoe smartelijk de liefde zijn kan, toen het lot zich onverwacht tegen ons keerde verloor ik haar, toen mijn jeugd en werd man.…

Hoe smartelijk klonken onze stemmen toen wij een ander voorbijgingen zonder herkennen ketenen van woestijnen elkander omarmend als sidderend zand in geel koperen stralen - sprakeloze stommen troosteloze rijen van ongedeelde vreugde waren zij geen stommen - sprakeloos zouden zij aldra verstommen…

Zullen we smartelijk de woorden opbergen in ons boek van ballast onuitgesproken woorden geven geen last.…

Wat schreef ik graag een schrijnend vers vol smartelijke wanhoop en hopeloze hunkering; wat liet ik graag gevoelens overstromen, dichtend over 't onbereikbare; wat legd' ik graag mijn ziel in woorden bloot voor hem die ik niet krijgen kan; maar 'k heb geen toegang tot de goudmijn van 't gebroken hart; in mijn poëtisch keukentje…

De smalle weg, lijkt zo smartelijk. Je bent op de heenweg. Maar een weg terug is er niet. Een keuze die je maakt. Jij helemaal alleen. Kies je dan volmaakt, de juiste weg?…

Het was, altijd al zo: voorbestemd richting nieuwe tijd om onderdrukte onbewuste bewuste krachten expressief te uiten in dichterlijk smartelijk gedachte: onverklaarbaar!…

VREDESKAARSJE Ik brand elke dag een kaarsje voor de vrede Ik laat het vuurtje los! Dat het als een lopend vuurtje vrede moge brengen!! DAT ER VREDE MOET KOMEN!!!…

Er is een bloedige arena waar juichende mensen duende ervaren in smartelijk sterven. Er is de geur van citrus, olijven en Serrano ham. Er is het klaterend lachen van de kinderen van Andalucía.…

Of wij het voormalige opperwezen kunnen overklassen door onszelf te upgraden naar een regeneratief organisme is een vraag die vandaag het zicht beneemt op deze smartelijke kwinkslag: jouw paardenstaart herinnert ons blijvend aan het veulen dat je was ------------------------------ uit: Toen het moest (2017)…

Wanhoop niet in donkere nachten, 't zonlicht zit op jou te wachten, Vang dan weer je loflied aan, omdat de smartelijke nacht, door't zonlicht van de dag voorbij nu is gegaan...…

Resteren vier piepende koppies blind met witgelige snavels wijd open niet bewust van een smartelijk verlies op levensadem en eten hopen.…

ik denk aan jou terwijl er koelte sneeuwt op huid die altijd zomerwarm nog is mis jou met elke ademteug verlies gezegend rijk - niet arm ’k hou van je schaduw - vluchtig die in mij wijlt smartelijk passioneel verslaafd aan ’t winterloze, ver van elke tijd je volgende herfst weer vindend in een betoverend laatste groen je geur tot…

Geen troost, geen mededogen, Maakt ooit dit hart gezond, Want zagen nieuwsgierige ogen De grote, open wond, En peilden nieuwsgierige handen Hoe diep die wonden zijn, Hoe smartelijk zouden ze branden Met haast onduldbare pijn! Want iedere blik zou schrijnen, Wat toch reeds zo moeilijk geneest.…

Smartelijke pijn van ’t zijn Niet bij machte te veranderen Het onlosmakelijke festijn Wat “leven” heet voor anderen Verwrongen verwachtingen Verdwenen levensidealen Keer op keer overpeinzingen Doorlopen of verdwalen Verloren geraakt in de tijd Moe gestreden geest Lichaam verliest de strijd Verlaat te vroeg het feest Tijd glijdt…

Smartelijke en zoete pijn 't beheerst mijn hele zijn niet in staat te ontsnappen of uit dit leven te stappen Een pure zelfkastijding Lichaam en ziel uit balans gevoelens zonder kans hart uit borst gescheurd en telkens weer verbeurd Een langzame vernietiging Een pijnlijk traag sterven de ziel vol met kerven niet meer uit te wissen…

Wat mij zo smartelijk gescheiden scheen, Onrust en rust, ik voel hen beide, in-één. Dit is de vrede: een diep en helder licht Doorglanst mijn zacht gepeins, mijn stil gedicht.…

Het bewenen de zon gaat onder de lucht kleurt blauw rood en geel een hemelse troost de duisternis valt de moeder beweent haar kind ze rouwt om haar zoon samengevouwen handen smartelijk tegen haar borst Roger van der Weyden, Piëta ( bewening van Christus) Museum voor Schone Kunsten van België, Brussel Het doorbreken wolken…

Als de meest lugubere samenloop van omstandigheden keerde alles zich tegen het leven en betekende een noodlottig ongeluk de dood Even als in een flits zat niets in het leven mee alles keerde zich tegen het leven Geen reddende engel slechts de dood onherkenbaar en rakelings snel veroorzaakte het smartelijk heengaan en immens…

Dan mis ik wie ik liefhad meer dan een; Besef van eeuwige Eenheid gaat te niet: Mijn blik, door mens'lijkheid verduisterd, ziet Smartelijke gescheidenheid alleen. En ik lach om machteloze dromerij Van Yâjnawalkya's Zelf-vergodlijking: 'T leed- en verand'ringsloze - baat het mij, Die lijd in wereld van verandering?…

Ja, laat heb ik 't ontdekt: Ik ben een zwaan: Mij heeft uit poel van dof, smartelijk leven Het stilgegroeide Godsgevoel geheven, Aardse gehechtheid heb ik weggedaan; Mijn vleugels zijn weer wit en waard te slaan In Brahman's licht; want wat van slijk bleef kleven, Met blijde tranen heb ik 't weggewreven: Nu mag, nu durf, nu kan, nu moet…

In oeverloos verdriet verzonken Zoekend naar gelukgaranties Waar gevoelens ooit verdronken Veel leed om te verwerken Pijnen bijna niet te verdragen Verschuil het onder grafzerken Wil voor alle komende dagen Mijn welzijn versterken Gevoelens naar boven halen Die pijnlijk en beschadigd zijn Van hoge toppen en diepe dalen Grievende en smartelijke…

Gaan we dan smartelijk, op sterven na, dood? Wie zijn die vaders eigenlijk, die ons nog steeds vertellen, wie we waren, wie we zijn? Waren we ooit in eigendom, van onze eigen moeder, die ons angstig baarde? Werden we in bezit genomen, door de lust van onze vader, die wild haar vlam ontstak?…

Ik las Odysseus' smartelijke tocht en spelde in de schemer de symbolen: de zeeën, de godinnen en de holen, waarin hij liefde en bescherming zocht. Toen ik het boek sloeg in zijn zeven sloten, was het of ik ontwaakte van een reis; ik had gezworven en had drank en spijs aan menig tafel met de held genoten.…

Schrei ik hete tranen om het smartelijk gemis. Als ik roep tot Hem die eeuwig leeft, o God wat doet dit pijn. Wil dan naast mij staan, mijn toevlucht en mijn trooster zijn. Vouw Uw handen om mij heen, drogend de tranen die ik ween. Het is al om hem met wie ik eens ging trouwen het liefste wat ik ooit bezat.…

En golvend in mijn Brahman, diep en koel, Zal 'k naar Zijn wet ons beider glorie eren, En, noctiluca, vroom fosforesceren Met vonken kunst en eeuwigheidsgevoel; En slaat smartelijk mij Zijn golfgewoel, Ik weet: de schok zal zich tot vlam verkeren; Tot trots in Brahman zal dat vuur verteren, Wat bleef van angst om Noodzaak zonder Doel.…