Alle inzendingen over snee

Zo wit is ze als de snee, die, vers gevallen over ‘t wintergers, te blinken ligt; met vlekken, die, zwart alzo de rave, of wel nog zwarter, in heur sneeuwwit vel gemingelmangeld, blekken.…

Ach, kwam ik uit de Pruikentijd of eerder nog, de Gouden Eeuw en was ik dan een man geweest met pijp en trotse pakken, mijn hand en hoofd gedreven door een ganzenveer Was ik erkend als Hogere Poëet, mijn fraaie schrijfsels - zwaar van diepzinnige gedachten - door dikke boeken opgezogen, de omslag goud op snee, scholieren zouden…

Zo rees mijn ster: door tantes en vriendinnen voor ieder woord op zoetigheid onthaald, wordt thans mijn tong wel vorstelijk betaald: men leest mijn lied in goud-op-snee of linnen.…

Een scherpe snee weg naar het Zuiden, een haar dat op de vlucht slaat, maar de grotten zijn dicht. Neonlicht doet allicht vergeten. Het stapelen van stenen en het wonen, het zijn de dingen die eendere dagen maken. Voortdurend is het woord. Maar zijn er woorden voor wit, en voor het duister dan dan volgt?…

ik kan er niet genoeg van krijgen, en die ene snee worden er een heleboel. op een bepaald moment staat mijn hele arm vol... is dat nu echt wat ik wilde? kan ik mijn lichaam nu echt niet aanvaarden hoe het is? wat een moeilijke vraag... ik neem het mes en leg het in de kast. en daar ligt het nu ... het bebloede mes ... helemaal alleen.…

laat alles nu blauwblauw zie enkel getraliede lucht azuur bleu en denk … blauwzuur vernietigt ongedierte ontsmet bloem van ochtendbrood zie laatste spiegelbeeld kwast vlijmscherp mes - kan ook elektrisch - kleurt aangezicht rood of polsen snee warm…

achter een kom groene thee kijkt mijn vrouw mij vragend aan ik bloed zachtjes uit een snee en probeer weer recht te staan met in mijn broek een slordig gat en steken in mijn zij zucht ik: ‘t is weer weekend schat, ... is er nog thee voor mij?…

de morgen vol verrassingen waarvan je het bestaan nog niet gewaar bent wetend dat het nabij is wat je hart sneller doet kloppen vinden warme voeten sloffen zwier je de balkondeur open en ruik je de geur van verleiding in de lucht gemalen koffie smaakt donkerder en dieper dan ooit te voren smeert het mes gemakkelijker over een verse snee…

en in omarming van wat leeft stilt zich de pijn en waar het bloed gestroomd is het dat 't harte beeft en elke wonde, snee ja elke kras wordt door jou slechts gedroomd ik ween de tranen die jij nooit huilt en draag je waar je voeten niet meer lopen alsof jij niet in het verleden hebt geschuild en nimmer voor een pijn bent weggekropen en…

mee vecht Maar dat is wel echt Dat is niet krom Maar ook niet recht Dat is precies hoe je dat kunt ervaren Door te relativeren Kun je een heleboel leren Dat doe ik maar al te graag Inmiddels vind ik dat niet meer vaag Dus stel ik mezelf De vraag Ben ik blij Met het leven wat ik leef elke dag opnieuw ja en nee precies die diepe snee…

." Doch nauwlijks had ik dit gebeden, of plotsling merk ik aan mijn hart het vlijmend wee van snee bij snede, diep kervend, want dit staal trof hard. Ik beidde 't eind de pijn bleef duren, terwijl ik wachtte, werd ik oud, ja al die zware langzame uren had ik Gods handgreep om mijn hout.…

spraak hij vraagt zich af de wereld wat je daar van kan meenemen slechts een doorprikte zijkant ervan de lijdensweg een opklopbare knapzak tot een troostbal het paar dode dingen waar je van leeft het snijden in het overleven van alles wat maar geen luchtkastelen gedroogde pezen bijtklaar aangemaakte houten lonten het scherp van de snee…

Op het scherp van de snee stond hij op, liet het leven zijn gang niet gaan en wanneer de dageraad er was, streek hij de plooien glad, de kruimels uit het bange laken, tastend nog. Maar allengs kreeg hij vorm.…

." Doch nauwlijks had ik dit gebeden, Of plotsling merkte ik aan mijn hart Het vlijmend wee van snee bij sneden, Diep kervend, want dit staal trof hard. Ik beidde 't eind, de pijn blééf duren, Terwijl ik wachtte, werd ik oud, Ja, al die zware, langzame uren Had ik Gods handgreep om mijn hout.…

In de diepste krochten der archieven van de abdij van Egmond aan de zee tussen eikenhout, niet te doorklieven, vond men na duizend jaar in goud op snee de beeltenis van twee beroemde Grieken gebroederlijk tezamen vastgelegd - iets waar in Ilias' hexameters geen woord, geen syllabe van werd gezegd in een schijnbaar onbewaakt moment…

" voortgebaand, op Gods gelee, diepe en vastgedamde paden, door de vers gevallen snee! 't Is Gods Engel... Heel de kerke, bin en buiten, spreidt, o helder nachtgezicht! dóór de bontgebrande ruiten, 't duizendverwig keerselicht! 't Is Gods Engel...…

Ze groeien immer groter, en de witheid van de snee verzwaart de zwarte stammen. Zich! van één zo wordt er twee! 'k Versta nu hoe van drollen, gij, en droezen hebt gedroomd, wanneer ge, Noordse heidenen, verkeerdet in 't geboomt.…

Hij, die dees achtbre rijen schikte, Bouwde eens aan Babels toren mee; Hier hebt gij de oudheid, stof op snee! En – hoe ik van die titlen schrikte – Verwarring is hier ’t groot idee.…

Ze maakten een echte snee in haar buik en brachten haar terug naar bed. Toen zij uit de narcose ontwaakte, hadden ze een levende kikvors in een bokaal klaar staan op haar nacht-tafeltje. "Daar is hij" zei de dokter. "Oh,...ik wist het wel,...ik wist het wel: Geen wonder dat ik niet kon slapen en niemand wilde mij geloven".…

Uw armkes mee zo wit als snee* zoude ik koraal om schikken; deez’ vlechtjes blond op nieuwe vond* zoude ik u leren strikken met snoertjes veel, nu groen, nu geel, bij lodderlijke* beurtjes; vóór waat'ren 't haar* of kruiven* 't daar en duizend zoete leurtjes.…

' Zij greep de grijze griebel bij de grabbel En zwaakte zwevend zuchten bij de mis Daar zwaffelt ze een grafgeheimenis Naar culmeneer z'n strooien machobabbel 'Dit boven', las ze op een katoeage Verschimpeld maar geheid in goud op snee Het duiken bracht haar eerste barenswee Er gloort een passepartout in haar menage Het nieuwjaar…

Vervarelijke Winter, laat u murwen, u verzoeten: dek alles, eer gij vriezen komt, voorzichtig, in de snee; ‘n ijzel op de bomen niet, die breken zouden! Wee der takken, als ze ‘t wegen van de ijzel tillen moeten! In stukken slaat ge, Winter, dan de bomen.…

Kijk hier zit een snee, dat heeft zíj me geflikt…hier precies boven mijn navel… Ze had niet goed geslapen. Nou ja! “Aardbei-allergie en slechte knieën” had ze kortaf uitgelegd. Hoog in de lucht moest ze ineens niesend gapen… En zo viel ik dus naar beneden en kwam ik hier terecht. Ze wil nog steeds mij als hapje eten.…

Zo spruiten en sterven En bloemen en gerven, En boomooft, en snee! Viersoortige rente, Van ’t bloeien der Lente Tot d’aftocht der kou! En loop der Getijden, Ons nu tot verblijden, En dan weer tot rouw!…

Zo spruiten en sterven En bloemen en gerven, En boomooft en snee! Viersoortige rente, Van 't bloeien der Lente Tot d' aftocht der kou! En loop der Getijden, Ons nu tot verblijden, En dan weer tot rouw!…

niets Lijden aan niets is dan weer zo sneu Ik kots van mezelf, ik ben mezelf beu Waarom geen sterke en krachtige persoon Ik faal altijd zelfs als ik droom Ik blijf laat op, verslaap me vaak Waardoor ik chaotisch en prikkelbaar raak Wat weer leidt tot emotie in negatieve zin Ik haat mezelf verschrikkelijk vaak Een spoor is snel gevonden Een snee…

Refrein Die nog an d'r lijf wou komme Of z'n mond nog open dee, Zei die, dat ie godvergeefme, Met z'n mes in riemen snee. 'Moeder', zei die, 'jij blijft bij me, Met je ouwe, grijze kop.…

Zoo 'k tranen zich zie zetten, Ik voer ook lachjes mee - Die brief met twee cachetten Velijn, verguld op snee! Hij roept mij toe: die twee zijn een, Ik stap er luchtig overheen, 't Voegt dat ik juich bij band en knoop En 't beste er maar van hoop.…

"Het pak ligt al klaar, in nieuwmodische snee." Des kleermakers vrouw, een nieuwsgierige Trijn, Zei stil bij zichzelve: wat mag dat toch zijn? Zij strooide grauwe erwten en hield toen de wacht; Daar kwamen de snijdertjes koesjes en zacht... Maar ach, wat een kruis! Vol bommen het huis...…

Op een Zeemeeuw Een zeemeeuw woonachtig te Zaanstad Wiens vader jaren geploeterd had Als glazenwasser in Gouderak Ging net als in het boek van Geert Mak In drie dramatische bedrijven Het leven van zijn pa beschrijven Het werk kreeg als titel, goud op snee, Trots ''De Zeem-eeuw van mijn vader'' mee.…