Alle inzendingen over spiegeling

telefoon bezet op een gegeven moment krijg je genoeg - terugrekenen negentien dagen terug blijkt onmogelijk zonsondergang naar de spiegel van het meer gakken de ganzen je kracht in het vuur terug naar de elementen je gewicht in water de vraag doet gelijk volschieten met koolmonoxide en zout water -…

Een zonnebril waarin levens spiegelend voorbijgaan. In een moment van stilte, een tel zonder fluistering wordt de essentie vastgelegd; het gevoel in een beeld.…

Als de wereld in schimmen verandert en ik weet niet waarom de kaars dooft mijn herinneringen de dag die geen verschil meer maakt met de nacht het leven niet meer geleefd wordt mijn gedachten nooit meer de mijne zijn weet dan dat ik diep in mijn hart jou niet wil kwetsen als de spiegel zelf zijn eigen…

En als ik voor de spiegel sta stel ik mezelf de vraag: ben ik dat waar ik nu naar kijk? Of is dat het masker dat ik draag?…

Nog eenmaal kijkt zij achterom plant gedachten in koude grond en geeft hoop aan lange dagen als het schijnsel van de maan licht spiegelend rimpels raakt speelt regen ritmisch met het zicht haar ware aard zal weer bloeien wanneer katjes in de schaduw rusten…

soms is het net alsof jij me een spiegel voorzet en me degene laat zien die ik niet ken die ik niet ben ach lief, we doen elkaar pijn boos en verdwaasd wanneer lachten we laatst? tot aan de sterren en de regenboog niemand weet hoe lang kindje, wat is er dan? waarvoor ben je bang?…

Dat ik haar hand die zoekt nog vind, alsdan, dat mijn verloren mond haar stilte horen kan, alsdan, dat ik droom dat zij de aangeboren schroom verlaten kan, alsdan, zij de tranen weegt, de zon die van haar spiegels veegt, alsdan, zij veilig garen spint uit een aardse cocon, schuilplaats voor ieder kind, alsdan.…

de wind maakt golfjes op het water zeilen glinsteren in de gloed van de zon het bootje deint dromen spiegelen zich in pastellenlijntjes meeuwengeluk zweeft langs het hemelsblauw het anker glijdt haakt zich vast vrijelijk tussen het groen ogen strelen het gevlochten scheepstouw is er nu nog iets wat ik wensen zou...…

wie is hij om te geloven wat de lammen en de doven aan de blinden beloven duizend ogen komt hij tegen maar twee eigen lijken onvindbaar leven geen raadsel volgens een boek goden zijn eindeloos vruchteloos zoek geen schijn zo schoon als valse duisternis vind eerst de spiegel daarna het gemis…

Vanuit sterrenogen flitsen uit een ander leven, zicht op onbedekte spiegelingen.…

Ik wil niet meer mij zijn Het voelt niet meer fijn Een dikkerd in de spiegel, nee dat ben ik niet Is dat spiegelbeeld wat iedereen ziet?…

ik heb een spiegel in mijn tuin zonder weerbeeld stap niet door de lijst het scheidende membraam beweegt heen en weer op mij toe van mij af raak niet aan eens vloog er een vlinder op die nooit weerzien werd regen dringt drinkend wordt weer afgescheiden ik vang het hopend op een glimp vanachter moet mysterie niet mysterieus…

Aangenaam, mijn woonhuis is in een straat van nergens dromen onbevangen spiegelen eenzaamheid waarin ik mij thuis voel in leegte, droeve stilte onder bewolkte horizon kom ik tot leven ik blijf altijd mezelf een schaduwzijde aan andere kant van het bestaan een vreemdeling die liefde onderzoekt in het onderbewustzijn van…

Als ik in de spiegel kijk zie ik een ander mens ik wil weer van mijzelf gaan houden het lichaam dat ik vroeger vertrouwde brengt mij nu in emotionele banen van binnen zitten heel wat tranen dit maakt mij kwaad en dan krijg je een verkeerd resultaat ik wil terug naar mijn eigen ik voordat ik in mijn gevoelens stik.…

een jong dichter is een tramper zonder moederhaven hij west in het oosten hij noord in het zuiden een jong dichter zoekt zichzelf in de spiegel hij noemt de poolster het noordelijke zuiderkruis een jong dichter is een lege schildersezel die slechts de pijnletters vond van het tweede alfabet ------------------------------------ uit…

braakliggend, koud ligt de afstand tussen toen en nu als ouder craquelé in overgebleven glas wat was verblijft doorschijnend in de spiegel van vandaag je draagt het immers bij je, in jouw vragen zonder antwoord in het willen zien en in de nood niet te vergeten dat haar lieve trekken zich slechts vormen, naar jouw eeuwenoud stramien…

Ook mijn misleidende schaduw al werd hij door mij gestenigd, gaf ik steeds een nieuwe kans, in twee gelijke gedaanten, verenigd tot een decagram die nijgt naar eenzijdigheid waarover ik mij buig en minzaam zwijg, beschouw het beeld aan de mij voorbestemde norm, stap uit de dubbelvoudige spiegel in het zelf en de schaduwzijde van…

in een andere wereld was ik misschien jong een geboren dichter een vriend een moeder minnares koorddanser iemand anders was ik misschien een verhaal een seizoen spiegel een nacht een vraag iets van een begin een zuchtje wind iets anders was ik misschien glas steen van porselein ijzer van zijde van fluweel van een andere…

ik zag je in de spiegel achter me ik lachte, je verdween slechts mijn gezicht met ogen vol herinnering staarde me aan ik fluisterde je naam je echode gedachten kwam zomaar naast me staan je deed me gloeien was me aan het boeien met je blik in spiegelbeeld ik heb je losgescheurd uit mijn verleden, de pijn is nu gelijk verdeeld…

Ben me rot geschrokken was ìk die oude vrouw snel naar de spiegel gelopen ik ben niet oud, kom nou! Spiegelbeeld heeft me nooit bedrogen of wòu ik het niet zien maar ik heb een toverspiegel daarin blijf ik negentien.…

1] Blauw vlamt de lucht, groen bloeit veld en boom, zonder verlangen's zucht spiegelt het, diepe stroom. 2] Blauw vlamt de lucht, groen bloeit veld en boom, diep van verlangen zucht spiegelend wit de stroom. --------------------------- uit: Verzen (1928)…

Voor de spiegel ga je staan, de moed ontbreekt je niet, dan kijk ik ineens mezelf aan, en schrik van wat jij achterliet.…

in haar ogen sluipt verlangen diep verscholen droogt een traan elke dag wil zij leven beloven niet op te geven het gevecht met zichzelf huilt zij elke nacht ontwaken, is morgen hernieuwen in hoop door die blik in de spiegel waar schaduw vergaat verlangen weerkaatst in de vorm van een traan…

Pas voor de spiegel, poedelnaakt heb ik een vreselijke kreet geslaakt in plaats van mijn hangende onderdaan spraken fraaie schaamlippen mij aan.…

ja, ik ben nog teruggegaan maar je geur was reeds vervlogen wat een open deur al niet kan doen ons bed bleef onbeslapen voor mij de bank tot 's morgens vroeg daarna een lange, geselwarme douche pijn en water door het putje tot de spiegel er van besloeg daar was jouw smiley weer, met traan ik heb hem met mijn vinger nog één keer overgedaan…

Vraag ik elke dag opnieuw Staand voor de spiegel kijk ik mezelf in de ogen Maar ik zie niets Blind Je kent me niet Niemand kent me Een masker klemt Mijn hart doet pijn Breekt elke dag Wie ben ik? Niemand……

Tijd, streelt van ver De hoop die schuilt Opzoek naar de ster Een jij die niet huilt Kracht, vecht voor erkenning Een masker af te zetten Uit de cirkel van gewenning Om altijd maar op jezelf te letten Wil, om bestemming te halen De ster in de spiegel te herkennen Niet langer in vervreemding te dwalen De weg van waarde te verkennen…

nooit schreef ik bij nacht zo rood een supplicatie op spiegelzilver zacht een verzoek om gratie nooit heb ik iemand zo onzeglijk liefgehad de uren van de nacht hebben wij opgebrand nog gloeit de sintel te onblusbaar na ik kus je zichtbaar door de spiegel heen als het vuur van timanfaya uit gestolde lava dat nooit meer nooit meer…

in het frêle ochtendlicht contouren van de prille dag het bespeelt de meibomen rustig balancerend op de wind het draait de deuren open van donker naar licht waarin mensen ontwaken in de spiegeling van eigen creatie de dag trapt af in wiegende beelden vloeibaar wuivend over de schoonheid van het landschap…

Zijn ogen, bleke slakkehuizen bedekt met slijm, vermoeden de rode spiegel van de horizon. Achter hem huilt de wind droge tranen en in lemen hutten kermen ongeboren kleinkinderen.…