Alle inzendingen over spijt

'Geef mij de boter even aan' Zei Hans zonder terughoudendheid 'Mijn huwelijk is van de baan En eten leidt mij af van spijt' 'Want trouw verloren voor altijd Is nu de reden dat ik kaan Een ring om buik voor trouwring kwijt Ik vind geluk in vadsigwaan'…

Dat illegaal getuigschrift aan de muur Verliest dus binnenkort z'n geldigheid En dan hebt u ineens geweldig spijt Want het produceren was behoorlijk duur Maar doe gewoon alsof het u niet raakt En zeg naar waarheid: ik heb 't gemaakt!…

Te luiïg om een lamp te repareren Fietst menig puber zomaar zonder licht Die klus kan voortaan onbetaald verricht En daarmee hoopt men dan het tij te keren Die gratis service -goede wil ten spijt- Is een beloning voor lamlendigheid…

Door naiviteit gaan dromen, dromen tot mijn spijt...…

En stilte bleef tot spijt dat er nog steeds niet veel te spreken viel. en zo verging de tijd.…

Net op tijd Mijn nederlaag herkend Ik trek me terug in eenzaamheid En wacht in diepe slaap tot jij weer grijpbaar bent Een schimmenstorm met overal jouw gezicht Ik laaf me aan vergetelheid Alles is verlicht Nooit meer Spijt…

‘Vuile kutmarokkaan’ bijt zij van zich af Spijt heeft ze onmiddellijk daarna - niet van de term Wel dat zij zich verlaagde tot zijn niveau ‘Vuile rothoer’ noemde hij haar smalend, voor de tigste keer in het voorbijgaan. Wat bezielt zo’n joch? Wat is er mis met mij? denkt ze.…

Gerd Leers, de burgemeester van Maastricht Is de kampioen van integriteit Maar nu heeft hij ontzettend veel spijt Want hij is door Bulgaren opgelicht Door zijn verstrengeling van belangen Moet de fatsoensrakker nu zelf hangen -------------------------------------- Leers verliest steun gemeenteraad Maastricht.…

Ja, het was in een roes je wist niet hoe dat ging als je steeds maar jong was had je nog geen gedachten van afscheid nemen kreeg je eeuwig spijt in dat gevoelige woordenboek werden er danszalen ingericht naar het inzicht van jouw geestdrift sloofden wij ons uit in trage jurken.…

De winterse rebellie ten spijt, de dag is van het donker bevrijd onbekommerd dringt het licht zich weer op, doch schrijdend langzaam zonder bloem in de knop Maar toch, het lengende licht doet al goed, nog maar even wachten op die bloeiende vloed!…

ik heb mezelf tot glas gedwongen om schijnbaar te zijn, transparant een kerend blad, onthecht, een boom in weerloos kale toestand in het portaal van spijt, vermagerd tot rafelige twijfel, om te keren, woorden te herroepen. Gewoon, om me tegen een geweten te verweren…

Stel je het uit, krijg je spijt dat je het liet rusten. Ga je er tegenaan, ben je blij dat je het hebt doorgezet. Zie je er van af, loop je kans het te vergeten. Dus ben je blij als jij weer wordt gevraagd iets onuitsprekelijks te doen!…

Een aantal kleine pijnpuntjes ten spijt: Er is een stijging op de ‘happymeter’! Ook over twee jaar wordt dit beeld bereikt, Wanneer je met de oertijd vergelijkt.…

Plaats je dan tussen beiden, en zeg dat het je spijt. Misschien mag jij ze dan drogen, zodat het zonnetje weer schijnt…

Vandaag, leeft alles wat nu bestaat. Het verleden, heeft haar doel bereikt. Doen, wat nu gedaan moet worden. Laten, wat teveel is van het goede. Zin leeft zintuiglijk om ons heen. Voel, Zie, Luister, Ruik, Proef! Onze toekomst wordt vandaag, in ieder van ons herboren. In wie op geboorte wacht. In wie gestorven zijn. De toekomst is…

Mijn uitleg was herkenbaarder dan ooit: “Het spijt me, maar dat doe ik anders nooit.”…

kurken die knallen gillende keukenmeiden dronkaards die lallen helaas niet te vermijden gelukkig is het zo voorbij niet geheel zonder spijt maar voor de kat van mij is dit een vreselijke tijd normaal toch geen mietje de stoerste van de straat maar hij beeft als een rietje als er weer een knal afgaat…

Vreugde, liefde, spijt. Ik start de auto en sla het hoekje om. De jaren gaan voorbij.…

waar striemende woorden de stilte raken echo’s weergalmen in nachten gehuild ontwaakt dit verlangen nog één enkele keer aanhoort zij de spijt zijn zacht gefluister maar alles huilt in die toon der woorden de stilte breekt oorverdovend…

het zoeken naar toekomst verliest men vandaag de lokroep naar morgen momenten vergaan de weg naar ooit kronkelt in tijd ik wandel door dromen verlies mij in spijt en zacht is de pijn stil mijn verdriet in het zoeken naar morgen vind ik vandaag…

Ik zal geen woorden gaan verspillen, is zonde van mijn tijd; wat ik zou zeggen zou jij niet willen en ook niet dat 't mij spijt. Ik dacht dat jij me toch wel kende, helaas ken jij mij toch niet goed; wat deed je?, jij miskende... en zei dingen in je overmoed.…

En daarna heeft die bruut met botte kracht haar, spijts gespartel, met zich meegenomen. O, noodlot, Popeye plat, en juist omdat hij voor een sterk gestel spinazie at !…

Dit, wat u niet wou weten, zeg ik nu met spijt. Maar hoe ik ook liefde deel, het draait altijd op hetzelfde uit. Mijn excuses voor dit dwaze, op de hoop dat u mij vergeeft, vergeet.…

Een constante stroom Gedachten en gevoelens over dat wat was Maar nooit meer zal zijn De vermoeienis van zelfreflectie Oneindig Vermenigvuldiging van fouten en spijt Vergroting Van niet bestaande problemen Leidend tot eindeloze overdenkingen en oeverloos gelul De aantrekkingskracht van cirkels Verzwolgen Door het diepzwartste gat…

Het spijt me als ik jou pijn heb gedaan je te lang liet wachten op niets het was teveel water voor de zee lief de wind kleurt de wolken en de zee gaat slapen laat mij wonen in jouw hart tot ergens ooit later…

haar kille schoonheid verlicht de nacht witte maagdelijkheid poederzacht zorgvuldig alles toegedekt nog niemand het beroerd zo rein en onbevlekt, dat het mij ontroert nu ga ik het schenden vol genot en spijt mijn stap knerpend en met kinderlijke vrolijkheid Joke…

Mijn buurvrouw was de geleende vuilniszak en af en toe wat vulling voor de kattenbak dieper reikte het contact nooit ik ben enigszins verstrooid Ik kreeg vandaag een kaart dat haar klus was geklaard ik heb spijt als haar op mijn hoofd ik heb haar ooit eens een kopje suiker beloofd.…

‘k Heb geen excuus -en in zijn stem klonk spijt- Ik miste wel de Jumbo’s om mij heen Ik mis nog meer, dacht ik, ‘k ben zo alleen en plots wist ik: ik ben mijn benen kwijt! Ik dacht nog snel: ’t is wel een handicap dat ik juist nu de benen niet meer heb…

Gaan waar het niet kan zal ik gaan Daar is mijn doel – daar zal ik bestaan Vrijheid is er pas aan het eind Waar niks meer te verliezen is Daar aan het eind zal ik gelukkig zijn Want spijt is voor hen die nog moeten gaan…

En tot mijn spijt zie ik ook deze maand geen vrede gloren. Gelukkig staat de farmacie niet stil: straks slikken wij massaal een vredespil –…